Tijdens de planningsfase vormt uitgebreid formatief onderzoek de basis voor de onderdelen Sociale Marketing en Technische Assistentie van een campagne. Onderzoek stelt de basislijnen vast die de beoordeling van de sociale gevolgen en de gevolgen voor natuurbehoud na een campagne mogelijk maken. Kwalitatief onderzoek (bijv. focusgroepen, observatie, diepte-interviews) is gericht op het begrijpen van de meningen, gevoelens, zorgen en waargenomen voordelen van zowel de huidige als de gewenste beheerpraktijken van het doelpubliek. Kwalitatief onderzoek gaat over het creëren van een ongedwongen gesprek met en tussen deelnemers om een comfortabele relatie op te bouwen en om onderliggende informatie te onthullen die via kwantitatief onderzoek niet kan worden verkregen. Kwantitatief onderzoek legt specifieke antwoorden vast op specifieke vragen om de demografie te beschrijven, mediavoorkeuren te identificeren en de huidige stand van kennis, houding, communicatie en bereidheid van doelgroepen met betrekking tot een bepaalde gedragsverandering te beoordelen. Beide componenten informeren uiteindelijk over campagnebeslissingen zoals doelstellingen, activiteiten, materialen en boodschappen voor zowel sociale marketing als technische assistentie.

De vissersvereniging van de landelijke gemeente Mangagoulack (Casamance, Senegal) werd ervan op de hoogte gebracht dat Senegal - in navolging van internationale CBD-besluiten en IUCN-aanbevelingen - lokaal opgerichte "beschermde gemeenschapsgebieden" promootte en respecteerde. De vereniging mobiliseerde dus de gemeenschap om Kawawana ¬ ("ons lokaal erfgoed dat door ons allen bewaard moet worden") te creëren in haar ancien estuarien territorium. In Kawawana worden de oude bestuurs- en beheersregels - vernieuwd en goedgekeurd door de gemeentelijke en regionale overheden - eindelijk weer gerespecteerd.

Het doel van deze activiteit was het behoud van culturele locaties en de bevordering van cultuurtoerisme door de reconstructie van gebouwen en de productie van informatie om de kennis van het verleden in Paanajärvi Nationaal Park in Rusland te verbeteren. Het grensgebied werd in vroegere oorlogen verwoest en de grens verschoof, waardoor delen van het huidige Paanajärvi NP die bij Finland hoorden aan de Russische kant kwamen te liggen. Door het verleden te begrijpen kunnen we ervan leren en vrede en samenwerking in onze tijd bevorderen. Er werden twee gebouwen gebouwd volgens een oude bouwtechniek voor houten huizen naar modellen uit de jaren 1930 in de oude Finse nederzetting Arola in Paanajärvi NP (nu deel van Rusland) en een in het oude Russische Karelische dorp Vartiolampi. Informatiepanelen over de geschiedenis van deze plaatsen werden in de buurt van de gebouwen geplaatst en in het gebouw in Vartiolampi werd een tentoonstelling van historische voorwerpen ingericht. Er werden ook geschiedenisboeken gemaakt om te benadrukken dat de NP's gemeenschappelijke wortels hebben en ook een gemeenschappelijke toekomst willen delen.

Alternatieve aanpassingsopties werden geanalyseerd met behulp van de Marine InVest tool om de kosten en baten van deze benaderingen in kaart te brengen. De kosten werden rechtstreeks in de scenario's en InVEST opgenomen. Dit omvatte de kosten van de implementatie van de aanpassingsopties in combinatie met eventuele bijbehorende kosten voor ecosysteemdiensten die door onze modellen werden gekwantificeerd, en baten die werden vertegenwoordigd door het positieve rendement in waarden van ecosysteemdiensten die door onze modellen werden gekwantificeerd. Lokale experts hielpen bij de beoordeling van de geselecteerde ecosysteemdiensten en adaptatieopties. Over de activiteiten werd een technisch rapport opgesteld.

Educatie-, informatie- en voorlichtingsprogramma's helpen om de steun van het publiek en de deelname van lokale gemeenschappen aan invasieve koraalduivelbestrijdingsprogramma's te vergroten.

Om de prioritaire interventiegebieden voor het herstel van rijstvelden en mangrovebossen te identificeren, was het nodig om te vertrouwen op de grondige kennis van de bevolking over hun omgeving en de geschiedenis van de evolutie ervan in relatie tot klimaatverandering. Het belangrijkste werkinstrument was het maken van kite-foto's, die een overzicht gaven van de landcomponenten, als basis voor het bepalen van de prioriteiten voor landontwikkeling. Het is een kosteneffectieve techniek die gemakkelijk lokaal kan worden toegepast en een hoge mate van participatie van belanghebbenden mogelijk maakt.

Herstelmaatregelen - waaronder de herbebossing van aangetaste mangrovegebieden met inheemse soorten, het herstel van de hydrologische omstandigheden en de verwijdering van invasieve exoten - worden geïmplementeerd en de effecten van deze inspanningen worden voortdurend gecontroleerd.

In tegenstelling tot sociale marketing is de technische bijstand (TB) gebaseerd op meer persoonlijke interacties met de vissers op het niveau van de visserijgroep (coöperaties of verenigingen) of op het niveau van de individuele visser. Hierdoor kunnen de problemen gedetailleerder en diepgaander worden aangepakt, hoewel grotere groepen mensen niet worden bereikt. Het overkoepelende doel is het bevorderen van de steun van vissers voor instandhoudingsacties (bijv. het creëren van FRZ, het invoeren van duurzame visserijpraktijken). De instrumenten voor technische bijstand zijn gericht op capaciteitsopbouw in kustgemeenschappen en het wegnemen van technische belemmeringen, waarbij de nadruk ligt op leiderschap onder vissers om het beheer van visbestanden te verbeteren. Voorbeelden van technischebijstandsactiviteiten zijn één-op-één gesprekken, visreizen, uitwisseling van vissers tussen locaties, formele training in specifieke vismethoden door middel van workshops en cursussen, informele training, bijeenkomsten met de autoriteiten, follow-up van administratieve en juridische processen (bijv. vernieuwing van visconcessies/vergunningen) en het verstrekken van organisatorisch materiaal (bijv. archiefkasten, schoolborden, etc.).

In de meeste bosgebieden neemt de druk van de jacht en houtkap geleidelijk toe, wat leidt tot aantasting van het bos en afname van het aantal wilde dieren. Tegen deze achtergrond worden gemeenschapsgebieden een aantrekkelijk doelwit voor bepaalde segmenten van de dorpsgemeenschap en mensen uit naburige dorpen die betrokken zijn bij de illegale jacht op wilde dieren en de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen. Er zijn ook meldingen van stroperij van muskusherten voor klieren (of muskuspeulen) en de Himalaya zwarte beer voor galblazen, poten en huiden. Hoewel de beheercomités van de respectieve beschermde gebieden regels en voorschriften opstellen om de jacht, illegale houtkap en overmatige extractie van medicinale planten of andere bosproducten te voorkomen, is er voortdurend toezicht nodig om ervoor te zorgen dat deze worden uitgevoerd. Met dit probleem in het achterhoofd identificeert het beheercomité minstens tien jongeren die verantwoordelijk zijn voor het patrouilleren in hun beschermd gebied door het volgen van menselijke en dierlijke sporen, het monitoren van illegale verplaatsingen van verdachten, het ontmantelen van vallen en het verzamelen van periodieke gegevens over biodiversiteit. Dit onderdeel helpt bij het monitoren van bos en wild en het vastleggen van biodiversiteitsinformatie over het beschermde gebied ter ondersteuning van toekomstige beheerplanning.

De meeste ontwikkelingsprojecten voor gemeenschappen worden gefinancierd door geld, donaties in natura of specifieke donaties van gasten, NGO's, toeristische kampen of kantoren en verschillende bedrijven. De privésector of een NGO kan deze donaties beheren en verdelen zoals gespecificeerd of zoals vereist. Personeel en transport voor het beheer en de uitvoering van deze projecten wordt geleverd door Wilderness Safaris en partner-NGO's. Wilderness Safaris faciliteert, beheert en administreert donaties van gasten aan verschillende ontwikkelingsprojecten voor de gemeenschap, waaronder infrastructuurontwikkeling, steun voor scholen, enz. Het Children in the Wilderness (CITW) programma van Wilderness Safaris biedt ook milieueducatie aan kinderen in het Torra Conservancy, door middel van wekelijkse Eco-Clubs en jaarlijkse kampen. Voor deze kampen is Damaraland Camp gesloten voor betalende gasten en ontvangt CITW kinderen van het platteland als gasten in het kamp voor een leuk milieu-educatieprogramma.