Lokale gemeenschappen wonen rond het Nationaal Park en zijn over het algemeen arme, agrarische plattelandsgemeenschappen waarvan de bevolking afneemt naarmate kinderen opgroeien en wegtrekken omdat er in de gemeenschappen weinig werkgelegenheid en/of mogelijkheden zijn om inkomsten te genereren. De gemeenschappen proberen hun levensonderhoud en levensstandaard te verbeteren. Als het beheer van nationale parken kan helpen door het introduceren en faciliteren van ecologisch en economisch duurzame middelen van bestaan die het behoud van natuurlijk en cultureel erfgoed bevorderen, dan is dat in het voordeel van zowel het beheer van het nationale park als van de lokale gemeenschappen. Dit is het geval in onze meest succesvolle gemeenschappen, waar twee zeer verschillende duurzame toeristische ondernemingen zijn ontwikkeld met enige hulp van het Nationaal Park door middel van projectfinanciering, bijv. het faciliteren van vaardigheidstrainingen en certificering op nationaal niveau, het leveren van computer- en kantoormeubilair, het verstrekken van kleine subsidies om te helpen bij het verbeteren van toeristische ondernemingen. De toeristische activiteiten (attracties, culturele activiteiten, begeleide wandeltochten) houden ook verband met de landbouwproducten in het gebied, bijv. het verstrekken van maaltijden, de verkoop van vruchtensappen en wijnen.

Een gemeenschapsgroep (bijv. milieucommissie, visserijvereniging) wordt getraind in technieken om gegevens te verzamelen over verschillende soorten afval (organisch en niet-organisch) die vaak op stranden voorkomen, zodat items voor recycling of hergebruik kunnen worden geïdentificeerd. Na de training is de groep in staat om verschillende soorten afval te sorteren en te categoriseren en een gegevensblad over marien afval in te vullen. Het gegevensblad kan worden ingediend bij de Ocean Conservancy in de VS, die een wereldwijde mariene database beheert. Deze activiteit helpt om een gevoel van eigenaarschap van het lokale milieu te stimuleren, evenals het gevoel dat je bij een groter initiatief hoort. Op lokaal niveau kunnen recyclebare items zoals plastic flessen, slippers en glas worden gescheiden en verkocht aan inzamelaars. Hierdoor is de gemeenschap in staat om inkomsten te genereren uit afval. De groep wordt door hun gelijken erkend als een gemeenschappelijk afvalbeheerteam, waardoor ze in een positie komen om te lobbyen bij medeburgers en lokale politici (raadsleden en parlementsleden) voor verdere actie op het gebied van afvalbeheer.

Het is noodzakelijk om een geschikte methodologie te kiezen om snel en kosteneffectief klimaatrisico's en de veerkracht van belangrijke waarden in het beschermde gebied te beoordelen (ecosystemen, soorten, milieudiensten, sociale aspecten, etc.). Snelle methodologieën bieden de mogelijkheid om alle instandhoudingsdoelen te screenen, rekening houdend met lokale ontwikkelingen en omstandigheden om niet alleen nauwkeurige maar ook bruikbare resultaten voor beleidsmakers te genereren, met de mogelijkheid om lokale belanghebbenden bij de analyse en volgende stappen te betrekken.

In participatieve workshops worden gemeenschappelijke doelstellingen en individuele rollen en verantwoordelijkheden vastgesteld. Dit helpt de coördinatie en samenwerking te versterken tussen de belangrijkste groepen belanghebbenden, waaronder overheidsfunctionarissen, vertegenwoordigers van particuliere ondernemingen, academici, maatschappelijke organisaties en toeristische dienstverleners.

Lokale medewerkers worden uitgerust met technische expertise in projectontwerp en leiderschapsvaardigheden: individueel op maat gemaakte trainingen en mentorschap worden aangepast aan de behoeften en ambities van de fellows, terwijl groepsworkshops zich richten op effectieve communicatiestrategieën, spreken in het openbaar, onderhandelen en conflicten oplossen, belangenbehartiging en persoonlijke ontwikkeling.

Institutionele opbouw is essentieel voor het succes en de duurzaamheid van het CCA-initiatief. Het CCA Management Committee (CCAMC) is gebaseerd op het principe van universeel lidmaatschap, d.w.z. dat elke volwassene van het dorp (of de dorpen, als het beschermde gebied onder twee of meer dorpen valt) lid is. Het oprichtingsproces van de CCAMC neemt zijn eigen weg; de algemene vergadering kiest een uitvoerend orgaan. Het beheercomité bestaat in de meeste gevallen uit 20 uitvoerende leden die verschillende segmenten binnen de gemeenschap vertegenwoordigen, met een kerncomité (bestaande uit zeven leden). Het kerncomité is in overleg met het beheercomité en de algemene vergadering verantwoordelijk voor het opstellen van de regels en voorschriften voor het beheer van het beschermde gebied, het plannen van passende interventies voor het levensonderhoud, het opstellen van het beheerplan en de uitvoering ervan. De uitvoerende leden worden geselecteerd voor een periode van drie jaar.

Nauwkeurige en bijgewerkte informatie is cruciaal voor het beheer van hulpbronnen. Het vormen van technische groepen maakt gezamenlijke wetenschap voor besluitvorming mogelijk. Deze groepen bestaan uit deelnemers van openbare en academische instellingen die regelmatig samenkomen om informatie uit te wisselen die relevant is voor het visserijbeheer.

Lokaal personeel in dienst nemen en investeren in hun vaardigheidstraining en ontwikkeling is een belangrijke manier om gemeenschappen te betrekken bij PA-toerisme. De beschikbare banen zijn echter beperkt tot de omvang van de operatie, en daarom is het ook belangrijk om lokale leveranciers in te schakelen. Werkgelegenheid in het toerisme levert directe voordelen op voor lokale huishoudens en heeft een aanzienlijke invloed op het totale inkomen van huishoudens en het sociale welzijn. Het merendeel van de kampstaf (meer dan 75%) komt uit Torra Conservancy, waarbij leden van de gemeenschap zijn opgeleid in managementfuncties, zoals Lena Florry. Lobster Inc, een online trainingssysteem, heeft uitgebreide vaardigheidstrainingen voor leden van de gemeenschap verzorgd. Voor de bouw van het kamp waren 20-30 ongeschoolde, tijdelijke arbeiders nodig, waarvan sommigen een vaste baan vonden in het kamp en in andere WS-kampen in Namibië. De werkgelegenheid heeft ertoe bijgedragen dat jongeren die anders naar de steden zouden trekken op zoek naar betaald werk, minder vaak wegtrekken. Met elk personeelslid in Damaraland Camp dat gemiddeld zes mensen ondersteunt (Snyman, 2012a), profiteert het kamp indirect van ongeveer 139 leden van Torra Conservancy, of 12% van de totale bevolking, exclusief de uitbesteding van diensten (zoals wegonderhoud en wasserij) die ook gevolgen hebben voor leden van de lokale gemeenschap.

Er wordt een breed scala aan belanghebbenden bij betrokken: de academische wereld levert wetenschappelijke basisgegevens, maatschappelijke organisaties dragen particuliere fondsen bij, de overheid faciliteert implementatie- en evaluatieprocessen en lokale gemeenschappen dragen hun steentje bij door veldwerk uit te voeren.

Versterking van de coördinatie en ondersteuning op lokaal niveau. In het kader van het initiatief werden 20 milieu-eenheden opgericht binnen het lokale overheidskantoor om de gemeenschapsgroepen te ondersteunen. Deze eenheden brachten lokale overheidsmedewerkers zoals landbeheerders, landbouwambtenaren, boswachters, politieagenten en anderen samen om regelmatig samen aan milieukwesties te werken, vaak in één kantoor. Het opzetten van deze eenheden om samen te werken met lokale gemeenschappen heeft geholpen om een mentaliteitsverandering teweeg te brengen. Lokale autoriteiten zien hun rol nu meer als ondersteuning van lokale gemeenschappen bij natuurbehoud dan als bescherming van staatsmiddelen tegen de lokale bevolking.