Het behouds- en beheerprogramma formaliseert gezamenlijk overeengekomen regels. Het bevat verschillende subprogramma's met gedefinieerde doelstellingen, acties en richtlijnen om de staat van behoud en beheer te verbeteren.
Consensus over het gebruik van natuurlijke hulpbronnen
Regelmatige bijeenkomsten met relevante belanghebbenden, waaronder vertegenwoordigers van de academische wereld, overheidsinstellingen, medewerkers van nationale parken en lokale vissers, bevorderen de consensus over richtlijnen voor het gebruik en de bescherming van natuurlijke hulpbronnen.
Workshops met vertegenwoordigers van overheidsinstanties, de academische wereld en lokale gemeenschappen dragen bij tot een groter bewustzijn van het programma en de beheerpraktijken. De feedback van belanghebbenden helpt om de aanpassingsmaatregelen te verbeteren.
Na het herstel van de hydrologische stroming worden mangrovesoorten geplant die de veranderde hydrologische omstandigheden aankunnen. Dit verhoogt de kans op succes van de herstelactiviteiten.
Een op wetenschap gebaseerd monitoringprotocol voor hydrologische, chemische en biologische parameters maakt het mogelijk om veranderingen in de loop van de tijd te detecteren, waardoor de effectiviteit van herstelmaatregelen toeneemt.
Een studie levert informatie op over de ecologische structuur van gezonde mangroveopstanden en de oorspronkelijke omstandigheden van de hydrologische stroming op de locatie.
Lokaal beheerde mariene zones (LMMA's) zijn zones die door kustgemeenschappen worden beheerd om de visserij te helpen beschermen en de biodiversiteit te beschermen. Door het gebruik van Dina - gewoonterecht dat door de regering van Madagaskar wordt erkend - hebben de partnergemeenschappen effectieve regels opgesteld die lokaal kunnen worden gehandhaafd om destructieve vispraktijken te verbieden, bedreigde soorten te beschermen en prioritaire mariene gebieden aan te wijzen voor bescherming. Om de financiële duurzaamheid van LMMA's op lange termijn te garanderen, worden verschillende mechanismen ontwikkeld, waaronder programma's voor ecotoerisme op zee, stimuleringsprogramma's voor de toeleveringsketen van vis, eco-certificaten voor duurzame visserij en betaling voor ecosysteemdiensten. Velondriake is het eerste LMMA van Madagaskar waar gekozen vertegenwoordigers van 25 dorpen een beheerplan hebben opgesteld dat permanente reservaten, tijdelijke sluitingen van de octopusvisserij en aquacultuur van zeewier en zeekomkommers op gemeenschapsniveau omvat, allemaal gereguleerd door een reeks lokaal ontwikkelde en gehandhaafde regels (Dina). De voorlopige beschermde status werd in 2010 toegekend door de regering van Madagaskar en de definitieve beschermde status werd met succes verworven in 2015.
De motivatie van de gemeenschap voor het creëren van LMMA's is ontstaan door de sluiting van de octopusvisserij, waardoor de aanvoer van octopus en het inkomen van de vissers toenemen. De wettelijke basis voor LMMA's is het gebruik van Dina - gewoonterecht dat door de overheid wordt erkend - met aanvullende kaders waardoor LMMA's formeel kunnen worden aangewezen als door de gemeenschap beheerd beschermd gebied. Effectief gemeenschapsbeheer wordt ondersteund door het nationale LMMA-netwerk van Madagaskar, dat uitwisselingen en fora faciliteert om ervaringen uit te wisselen.
Het beheer van de visserij en de mariene hulpbronnen werkt het best wanneer de verantwoordelijkheid bij de lokale gemeenschappen wordt gelegd. Dit geldt met name voor landen met een laag inkomen, waar de capaciteit en infrastructuur voor visserijbeheer en behoud van de zee vaak beperkt is. Onze ervaring in Madagaskar heeft aangetoond dat peer-to-peer leren een zeer effectief middel is om lokale capaciteit en vertrouwen in het behoud van de zee op te bouwen.
Het doel van deze bouwsteen is om de leden van de partnergemeenschap van Blue Ventures positieve ervaringen op te laten doen met marien beheer, door te laten zien dat het tastbare economische voordelen kan opleveren binnen een redelijk tijdsbestek. Het sluitingsmodel voor de octopusvisserij op korte termijn houdt in dat een deel van de octopusvisserijgronden van een dorp periodiek wordt gesloten. Op elk gezamenlijk overeengekomen moment kan tot een kwart van het visgebied van een gemeenschap gesloten worden voor ongeveer drie maanden. Het is aangetoond dat deze aanpak resulteert in een dramatische toename van de aanvoer van octopus en een verbetering van het inkomen van de vissers wanneer de gesloten gebieden weer worden opengesteld voor de visserij (Oliver et al., 2015), waardoor een blijvende steun voor ambitieuzere inspanningen op het gebied van marien beheer (waaronder de oprichting van permanente zeereservaten binnen lokaal beheerde mariene gebieden) die worden geleid door gemeenschappen, voor gemeenschappen, wordt aangewakkerd en opgebouwd. Door zinvolle economische voordelen terug te geven in tijdsbestekken die werken voor traditionele vissers, inspireren deze tijdelijke sluitingen van de octopusvisserij lokaal leiderschap in het behoud van de zee. De aanpak is afhankelijk van en profiteert van de brede steun uit de hele toeleveringsketen van vis-, schaal- en schelpdierproducten, waarbij vissers en inkopers nu bijdragen aan de bescheiden kosten voor het instellen en beheren van de sluitingen.
Steun van bedrijven die vis inzamelen en exporteren, omdat zij hun ophaalschema's afstemmen op de heropening van de sluitingen en een hogere prijs betalen voor octopus op de openingsdagen.
Leiderschap van de dorpspresident, die zijn gemeenschap mobiliseerde om te experimenteren met sluitingen. Toen de visgronden weer opengingen, steeg zowel de aanvoer van octopus als het inkomen van de vissers in het dorp. Toen het nieuws over deze boom zich verspreidde, begonnen naburige gemeenschappen de aanpak over te nemen.
Deze bouwsteen laat zien dat visserijbeheer zinvolle economische voordelen kan opleveren voor gemeenschappen en kopers van vis, schaal- en schelpdieren, binnen een realistisch tijdsbestek. Alleen door dit verband te leggen kan het behoud van de zee duurzaam zijn en verder worden opgeschaald dan de huidige beperkte reikwijdte. We zijn in Andavadoaka begonnen met het monitoren van de toestand van de koraalriffen, maar we realiseerden ons al snel dat we eerst iets moesten doen aan de dringende zorgen van de gemeenschap over voedselzekerheid en bestaansmiddelen, voordat we een gesprek konden voeren over het behoud van de zee. Daarom zijn we begonnen met een tijdelijke sluiting van de octopusvisserij op een deel van de visgronden van één dorp. We ontdekten dat dit een effectieve opstap vormde voor het behoud van de zee door de gemeenschappen te inspireren om zich in te zetten voor ambitieuzere beheerinspanningen. We begonnen dus met wat belangrijk was voor de gemeenschappen en zagen dat dit leidde tot een duurzamere en sociaal zinvollere vorm van beheer dan traditionele beschermingsinspanningen van bovenaf.
Gezinsplanning en gezondheidszorg in de gemeenschap
Trainingssessie voor gezondheidswerkers
Cliënt voor gezinsplanning met anticonceptiepillen
Condoomgebruik in dorpsbar
Het doel van deze bouwsteen is om alle leden van de partnergemeenschap van Blue Ventures toegang te geven tot vrijwillige gezinsplanning en andere basisgezondheidszorg. In samenwerking met Population Services International hebben we netwerken van lokale vrouwen opgeleid en ondersteunen we hen om in hun dorpen informatie over gezinsplanning en kortdurende anticonceptiemiddelen (condooms, hormoonpillen en injecties) aan te bieden. We werken ook samen met Marie Stopes Madagaskar om op regelmatige basis langwerkende, omkeerbare anticonceptiemiddelen (hormonale implantaten en intra-uteriene hulpmiddelen) aan te bieden. Onze gemeenschapsdistributeurs van anticonceptiemiddelen worden ook getraind en ondersteund om prenatale en postnatale voorlichting, muskietennetten, waterzuiveringsoplossing, orale rehydratiezouten en prenatale medicatie te geven.
We hebben dit initiatief voor gezondheidszorg en gezinsplanning opgezet als directe reactie op de onvervulde behoeften van lokale vrouwen en meisjes. Dankzij onze sterke en vertrouwensvolle relaties met de kustgemeenschappen, die we hebben opgebouwd door jarenlang met hen samen te werken aan visserijbeheer en inspanningen voor het behoud van de zee, konden we onze programma's met hun volledige steun uitbreiden naar reproductieve gezondheid. We konden gebruik maken van onze bestaande operationele infrastructuur en personele middelen om dit initiatief tegen zeer lage kosten te testen.
Onze ervaring laat zien hoe je door samen te werken met gezondheidsinstanties en gebruik te maken van bestaande operationele infrastructuur en sterke relaties met de gemeenschap, een goedkoop gezondheidsprogramma kunt opzetten dat op de lokale situatie inspeelt.
Geïntegreerde gemeenschapsbevordering met een combinatie van gezondheids- en milieuthema's: we hebben geëxperimenteerd met verschillende benaderingen en vonden vooral discussies in kleine groepen erg effectief. In het begin richtten we ons meer op massamobilisatie-evenementen die goed waren voor bewustwording, maar minder geschikt voor het stimuleren van diepere discussies en gedragsverandering/gemeenschapseigendom.
Effectieve sectoroverschrijdende partnerschappen opbouwen: we hebben geleerd dat open communicatielijnen belangrijk zijn om vertrouwen op te bouwen. Dit hield onder andere in dat wij (als een natuurbeschermingsorganisatie) onze betrokkenheid bij het handhaven van reproductieve rechten bevestigden, wat vaak een grote zorg is van gezondheidspartners. Cross-training stelt partners/personeel uit de natuurbeschermingssector in staat om het gezondheidswerk te begrijpen en te ondersteunen en vice versa.
