Dit was echt grenzen verleggen boven mijn kunnen met 1100 km fietsen in 2002 en 600 km zeekajakken in 2007. Het doel is om het publiek via tv en kranten bewust te maken van de waarde van onze lokale kustecosystemen. In 2007 peddelde ik elke dag ongeveer 20 km in een zeekajak langs de kust en bereikte ik een nabijgelegen dorp. Ik verbleef op het strand en gaf educatieve lessen over het behoud van de zee op de kustlijnen, stranden, gemeenschapshuizen, huizen en scholen. Nadat ik tijd met de dorpelingen had doorgebracht en een aantal vrijwilligers voor onze organisatie had geregistreerd, peddelde ik weer langs de kust naar het volgende dorp. Dezelfde bewustwording kreeg ik tijdens mijn fietsexpeditie van 1100 km langs de kust van mijn staat Tamil Nadu in 2002.

Het doel is om meer vrijwilligers aan te trekken voor mangroveherstel en behoud van de zee in Palk Bay door bewustzijn te creëren onder jongeren, met name scholieren. We benaderen lokale scholen en leggen leerkrachten uit wat het doel is. Vervolgens geeft ons team klassikaal onderwijs over lokale mariene ecosystemen met speciale aandacht voor mangroven en zeegrasvelden in Palk Bay (het projectgebied). Na deze les nodigen we ongeveer 70 leerlingen van elke school uit in ons milieueducatiecentrum in het veld genaamd "OMCAR Palk Bay Environmental Education Centre" en maken we een excursie naar de mangroven. Na deze excursie gaan de geïnteresseerde leerlingen als vrijwilliger aan de slag bij onze organisatie, die betrokken is bij verschillende activiteiten voor natuurbehoud in het veld, zoals mangroveonderzoeken in het dorp, interviews voor het behoud van de doejong, het organiseren van gemeenschapsevenementen en participatieve GIS-kartering van mangroven en patronen in landgebruik.

Er zijn twee belangrijke feiten:

1. Het kweken van een groot aantal mangrovekwekerijen is moeilijk en duur.
2. De verantwoordelijkheid van de gemeenschap voor het behoud van de mangrove moet worden opgenomen voor een succesvol project.

Ons doel is dus om zelfhulpgroepen van vissersvrouwen te betrekken bij het behoud van de mangrove door hen te trainen in technieken om mangroves te kweken en een groot aantal mangroves te kweken in de achtertuinen van elk huishouden in het dorp. Deze aanpak verdeelde de mankracht voor het kweken en vergrootte de verantwoordelijkheid van de gemeenschap in ons project. De opgekweekte mangrovezaailingen werden na drie maanden naar onze kwekerij gebracht. Elke vrouw die mangrovezaailingen in haar achtertuin kweekte, ontving een incentive voor elke mangrovezaailing. Dezelfde groep vrouwen werd uitgenodigd voor mangrove-trainingen en participatieve mangroveplantacties aan de plaatselijke kust. Deze voortdurende betrokkenheid van vrouwengroepen deelde de verantwoordelijkheid en werklast en leverde financiële voordelen op voor de lokale gemeenschap.

Er zijn geen duidelijke gegevens over landeigendom en mangrovegebieden in de kustdorpen van het projectgebied. Daarom ontwikkelden we eenvoudige, goedkope GIS-karteringstechnieken waarvoor de deelname van de lokale gemeenschap nodig is om ze in de gemeenschapszalen van het dorp te tonen. Deze techniek leverde een complete kaart op van het landgebruikspatroon in de kustdorpen die helpt bij het lokaliseren van mangroveplantages, het voorkomen van overstromingen en het controleren van de verspreiding van garnalenkwekerijen. Deze kaart werd ook gebruikt als een belangrijk instrument om wederzijds begrip te kweken tussen de mensen en de lokale overheid over landgebruik, natuurbehoud en duurzame ontwikkeling in het dorp. Dezelfde technische expertise werd gebruikt om een GIS-kaart te maken van de grenslijnen van het beschermde mangrovebos Muthupet in Palk Bay, dat ongeveer 13.000 vierkante hectare groot is.

We hebben de lokale gemeenschap getraind in het verzamelen van zaad, het kweken van planten en het planten op geselecteerde locaties door gebruik te maken van lokaal aanpasbare strategieën en goedkope technieken. We hebben dorpsbijeenkomsten gehouden om te bepalen waar de mangrovebossen kunnen worden hersteld, zonder het dagelijks leven van de vissers te verstoren. We hebben vrijwilligers uit de lokale gemeenschap betrokken bij het omheinen van mangrovegebieden om begrazing door vee te voorkomen en bij het plaatsen van openbare borden als beschermd gebied. Tijdens het geschikte seizoen werden vrijwilligers uit de lokale gemeenschap betrokken bij het verzamelen van mangrovezaden, met name vrouwengroepen die betrokken waren bij het verzamelen en scheiden van mangrovezaden. Fisher-mannen betrokken bij de bouw van mangrovekwekerijen.

Milieubescherming is nauw verbonden met het overleven en de ontwikkeling van de mens. Het is de basis van economische en sociale ontwikkeling en stabiliteit, en ook een belangrijke beperkende factor. Het is nooit eenvoudig om een evenwicht te vinden tussen behoud en ontwikkeling. De traditionele middelen van bestaan in het Wudalianchi-gebied bestonden uit landbouw, massatoerisme en industriële productie, die allemaal een negatieve invloed hadden op het milieu. Het Beheerscomité maakte een wetenschappelijke en redelijke planning en heeft zich ingespannen om de transformatie van de industrie te begeleiden en aan te moedigen: van traditionele landbouw naar biologische landbouw, van toeristische landbouw, van massatoerisme naar ecotoerisme, er werd een industrieterrein aangelegd om voornamelijk minerale grondstoffen te verwerken, karakteristieke landbouw- en nevenproducten en dierlijke producten te maken, van traditionele productie naar intensieve verwerking, aangevuld met groene voedselverwerking, opslag en logistiek. Met de hulp van de overheid en het Management Committee transformeerden de lokale bewoners van vervuilende industrieën naar bedrijven met een lage impact op het milieu.