Op basis van biologische gegevens en sociale percepties over de status en het belang van deze doelen werden instandhoudingsmaatregelen, of "focale beheerdoelen", voor gebieden rond de GMWR geïdentificeerd en geprioriteerd. Percepties worden gevormd door de mate van vertrouwen, zowel nu als in het verleden, die lokale actoren in deze doelen hebben. De prioriteringsexercitie houdt ook rekening met belangrijke kenmerken zoals ecologische waarden, representativiteit, capaciteit om andere focale beheerdoelen te beïnvloeden, bedreigingen en relevantie voor de verbetering van lokale bestaansmiddelen, en dient als leidraad voor het aanwijzen van hulpbronnen terwijl het ook helpt om lokale belangen dichter bij de doelen van het beheer van beschermde gebieden/bufferzones te brengen. De bedreigingen voor elk doel werden ook geïdentificeerd en beoordeeld door zowel experts als gemeenschappen.

De resultaten van de multisectorale dialogen komen tot uiting in overeenkomsten over uitvoeringsplannen. Deze overeenkomsten vormen de basis voor het vaststellen van het bestuursmodel, of met andere woorden de reeks formele en informele regels en hun handhavingsmechanismen. De overeenkomsten documenteren de opvattingen van de belanghebbenden over de geografische afbakening van het gebied, de zonering en de beheerscategorie. Ze leggen ook de stappen vast die moeten worden gevolgd in het proces voor de implementatie van de beheergebieden, zoals de consolidatie van een bestuursmodel door middel van een Lokale Raad, een figuur die juridische ondersteuning biedt en bestaat uit verschillende vertegenwoordigers.

Om vrijwillige deelname te bevorderen en consensus te bereiken tussen de belangrijkste betrokken sectoren, worden belanghebbenden, waaronder lokale autoriteiten, vissers en omwonenden, geïdentificeerd door vooraf de actoren in kaart te brengen. De verschillende sectoren stellen vervolgens hun vertegenwoordigers voor die zich formeel aan het proces verbinden door een document te ondertekenen. Er wordt een multisectoraal dialoogplatform opgericht en de belangen van de belanghebbenden worden besproken door middel van een aanpak van collaboratieve facilitering en alternatieve geschillenbeslechting. Dit platform behandelt de geografische afbakening van het beheergebied en het bestuursmodel met rollen en verantwoordelijkheden per sector en gebruiksgebied.

De lokale natuurbeschermingsautoriteiten hebben een bestuurlijke resolutie opgesteld om de technische, sociale, juridische en financiële haalbaarheid te bepalen van de implementatie van beschermde gebieden in de gebieden die van belang zijn voor het natuurbehoud. De resolutie houdt rekening met informatie uit wetenschappelijke studies en benadrukt het belang van het opzetten van een participatief proces door de oprichting van een multisectoraal dialoogpanel. Tegelijkertijd heeft de lokale overheid een follow-up comité opgericht met institutionele vertegenwoordigers van de nationale autoriteit voor het beheer van beschermde gebieden om het proces te legitimeren en ervoor te zorgen dat het wordt gedocumenteerd en geïnstitutionaliseerd.

De wetenschappelijke studie identificeert kust- en zeegebieden van Costa Rica die bijzonder kwetsbaar zijn voor de gevolgen van klimaatverandering. In de kwetsbaarheidsanalyse werden drie factoren gecombineerd: blootstelling, potentiële gevolgen en het aanpassingsvermogen van gemeenschappen om op deze gevolgen te reageren. Door middel van deze drie factoren werden de klimatologische bedreigingen van zeespiegelstijging, stijging van de atmosfeertemperatuur en veranderingen in neerslagpatronen geëvalueerd om de kwetsbaarheid vast te stellen. De analyse ondersteunt de prioritering van acties voor aanpassing aan klimaatverandering voor beschermde gebieden en wijken van lokale gemeenschappen. Deze acties omvatten het herstel van belangrijke habitats zoals oeverbossen, mangrovebossen, strandterrassen en de verplaatsing van toeristische paden dicht bij het strand binnen de beschermde gebieden.

Drie wetenschappelijke studies leveren technische informatie om gebieden te identificeren die moeten worden opgenomen in het nationale systeem van beschermde gebieden. Een evaluatie van mariene ecoregio's in Meso-Amerika was de eerste stap om te komen tot een agenda voor het behoud van de mariene en kustbiodiversiteit op regionaal niveau. Om te voldoen aan de doelen die zijn vastgesteld voor het eco-regionale niveau, werden hiaten in representativiteit en integriteit voor de mariene en kustbiodiversiteit in Costa Rica geïdentificeerd door middel van een vergelijking van het nationale systeem van beschermde mariene gebieden met de locaties die van belang zijn voor natuurbehoud geïdentificeerd tijdens de evaluatie. Nationale gebieden die van belang zijn voor het behoud van de biodiversiteit kregen prioriteit in de analyse van de hiaten. Er werden aanvullende technische evaluaties uitgevoerd om de staat van instandhouding op het niveau van de lokale locaties uit te werken. Deze wetenschappelijke informatie hielp om overwegingen op te stellen voor prioriteiten op lokaal niveau, en het huidige en potentiële gebruik samen met de gebruiksconflicten.

De fondsbeheerder, NGO FUNDECODES, en andere makelaars promoten CCU's bij investeerders, die ze voor minstens tien jaar kopen. De opbrengsten van de CCU's worden verdeeld over de verschillende zones van het projectgebied: 40% voor instandhoudingsactiviteiten in het kerngebied, 40% voor duurzame productieactiviteiten in de commerciële bufferzone en 20% voor de eigenaren van het krediet genererende land.

Een geleide beoordeling van de bosgebieden die geschikt zijn voor de verkoop van conservation credit units (CCU) in de voorziene regio wordt uitgevoerd met de Global Conservation Standard (GCS). De uitwerking van een masterplan schetst het projectgebied en zijn potentieel om CCU te verkopen (gebaseerd op criteria van de IPPC). Alle interventies worden gedefinieerd door middel van participatieve planning (berekening krediet generatie, begunstigden, marketing). Zodra het masterplan is goedgekeurd door GCS, wordt de internationale registratie gedaan bij Markit.

De Global Conservation Standard (GCS) certificeert ecosysteemdiensten in publieke en private bossen/beschermde gebieden voor koolstofcompensatie en marketing. Fondsen die worden gegenereerd door de verkoop van 'conservation credit units' (CCU's) van het bosgebied worden geïnvesteerd in het behoud en de promotie van duurzame productie in het projectgebied, dat is verdeeld in een beschermingszone en een bufferzone met commerciële activiteiten.