Sociale marketing (SM) maakt gebruik van commerciële marketingmethoden en -tools (bijv. verspreiding van innovaties, op gedragsverandering gerichte communicatiekanalen en boodschappen, mobilisatie van gemeenschappen) om een vrijwillige gedragsverandering bij een doelgroep te bevorderen, die zowel de samenleving als de doelgroep ten goede komt. Voor een Pride-campagne is sociale marketing een integraal onderdeel om het rentmeesterschap van de gemeenschap over hun hulpbronnen te bevorderen. Het creëren van een duidelijke, consistente en positieve identiteit (d.w.z. een merk) rond het behoud/beheer van hun hulpbronnen die resoneert met de percepties, waarden en tradities van de gemeenschap met betrekking tot deze hulpbronnen, helpt de betrokkenheid van de gemeenschap te vergroten. Dit merk is gekoppeld aan een duidelijk verzoek (bijv. wat wil je dat je doelgroep doet als het gaat om duurzaam beheer van hun hulpbronnen), die beide worden benadrukt en herhaald tijdens campagneactiviteiten (bijv. gemeenschapsevenementen, media-aandacht) en promotiemateriaal (bijv. posters, boekjes, flyers, muurschilderingen, rekwisieten, tekstberichten) die deel uitmaken van de sociale marketingstrategie.

Vorming van gemeenschapsgroepen en training in middelenbeheer en alternatieve middelen van bestaan. In het kader van het project vormden de herders gemeenschapsgroepen van 10 tot 15 leden. Deze groepen kregen training en financiële steun in de vorm van kleine leningen en subsidies om het duurzame beheer van hulpbronnen door de groepen te ondersteunen en de bestaansmiddelen van de herders te diversifiëren. 64 gemeenschappen van herders werden officieel geregistreerd en kregen een gemeenschapscertificaat.

Het "Communicatiecollectief Puja" werd opgericht door middel van trainingsworkshops en laboratoria om de deelname van de gemeenschap aan de processen voor ruimtelijke ordening van de gemeente Nuquí aan te moedigen. Tijdens de oprichting van het Collectief begon de formulering van het beheerplan in de regio, dat vanaf het begin werd gedocumenteerd door het werk van het Communicatiecollectief. Jongeren uit de gemeenschappen, die eerder waren opgeleid, wijdden zich aan het videoproductieproces, interviews met deelnemers en audio's voor de lokale radio. Dit maakte het mogelijk dat de gemeenschap deelnam aan het proces. De verspreiding van de overeenkomsten van het proces en de meningen van de gemeenschap wekte meer interesse op, en mensen kwamen naar plaatsen waar activiteiten werden uitgevoerd en raakten betrokken bij de dynamiek. Met camera, video- en audiorecorder in de hand maakte het Collectief het mogelijk dat meningen werden gedeeld en dat het proces op een dynamische en participatieve manier werd gepresenteerd. Een groeiend enthousiasme en deelname van de gemeenschap waren de resultaten van het proces, dat ook andere gemeenschapskwesties omvatte, zoals medische hulp en overstromingen.

Er worden Multi-stakeholder Dialogue (MSD) platforms opgericht, bestaande uit vertegenwoordigers van de overheid, NGO's en maatschappelijke organisaties die betrokken zijn bij het project. De platforms bestaan uit beheercomités die in elk dorp en op provinciaal niveau worden opgericht om de activiteiten van het project te monitoren en het management te informeren. De comités bieden ondersteuning bij de dagelijkse uitvoering van de activiteiten en bij de strategische samenwerking met andere instellingen. Er wordt ook voorlichtingsmateriaal voor beleidsmakers geproduceerd. De betrokkenheid op nationaal, regionaal en mondiaal niveau is cruciaal om ervoor te zorgen dat kennis wordt overgedragen en dat beleidsmakers pleitbezorgers/uitvoerders worden van de belangrijkste lessen die uit het project zijn geleerd. Strategische betrokkenheid op nationaal, regionaal en mondiaal niveau omvatte tot nu toe: - Een nationale startworkshop van het project - Een nationaal forum met de Directie Civiele Bescherming over ecosysteemgebaseerd risicobeheer - Presentatie van het project op regionale forums en bijeenkomsten (regionaal natuurbeschermingsforum, regionaal overleg voor de WCDRR) - Het project presenteren in publicaties of casestudy's voor mondiale evenementen (UNFCCC COP 21)

Het creëren van een sterk samenwerkingsverband was een belangrijke succesfactor voor dit project. Tijdens een workshop over managementplanning in juli 2011, die werd bijgewoond door wetenschappers, planners en managers van KWS en werd gefaciliteerd door Parks Canada, werd klimaatverandering geïdentificeerd als de belangrijkste uitdaging voor het behoud van de Keniaanse nationale parken. Er werden zes parken geïdentificeerd die zwaar door de klimaatverandering werden getroffen en voor elk park werden passende initiatieven vastgesteld. Voor de implementatiestrategie moesten diverse partners uit de publieke en private sector bij het project worden betrokken. Lokale gemeenschappen, onderzoekers, NGO's, parkbezoekers, schoolgroepen, de toeristenindustrie, gezondheidswerkers, jongeren- en vrouwengroepen die met elk park te maken hadden, werden door KWS geraadpleegd, geïnformeerd over het doel van het project om de aanpassing aan klimaatverandering te verbeteren en gevraagd om deel te nemen aan de implementatie. KWS en Parks Canada leverden wetenschappelijke en technische ondersteuning, terwijl andere deelnemers professionele vaardigheden, lokale kennis, arbeid en enthousiasme bijdroegen. De Canadese overheid zorgde voor financiering via het Fast Start Climate Change Initiative.

Deze bouwsteen omvat alles wat te maken heeft met de productie van je toeristisch product. Het wordt aanbevolen om een partner uit de particuliere sector te selecteren die de juiste marktgerichtheid en ervaring in ecotoerisme heeft, voordat er wordt begonnen met de ontwikkeling van toerisme, om duurzaamheid op de lange termijn te garanderen. Ons model had te lijden onder het feit dat we niet vanaf het begin een partner hadden, waardoor alle verantwoordelijkheid voor marketing en touroperatie bij het project kwam te liggen. De volgende belangrijke stap is het selecteren en trainen van de leden van de dienstverlenende groep voor dorpstoerisme, waarbij de leiders van de gemeenschap, de plaatselijke overheidsinstantie voor toerisme en de partner uit de privésector betrokken moeten worden. Contracten met leden van de servicegroep kunnen worden gebruikt om stimulansen te creëren voor goede service en bescherming van wilde dieren. Infrastructuur moet worden gebouwd als een gemeenschapsproject om maximale betrokkenheid te creëren. Een kosteneffectief marketinginstrument met een grote impact is (een) 'kennismakingsreis(sen)' voor touroperators en journalisten, in tegenstelling tot het drukken van brochures. Mond-tot-mondreclame is de belangrijkste factor en wordt uiteindelijk bepaald door een uniek en goed doordacht product.

Invasieve soorten in Amboseli, Tsavo en Nakuru NP's hadden grote delen van het leefgebied van wilde dieren bedekt, de inheemse biodiversiteit verdrongen, de gunstige voedselvoorziening verminderd, de verspreiding van wilde dieren aangetast en het plezier van bezoekers verminderd. In elk park werkten KWS-medewerkers samen met de lokale bevolking en andere wetenschappers aan het identificeren van invasieve soorten, hun invloed op wilde dieren, strategieën voor vroegtijdige detectie en mechanismen voor controle en uitroeiing. Er werd speciale aandacht besteed aan soorten die snel groeiden, zich overvloedig voortplantten, zich op grote schaal verspreidden en inheemse soorten overgroeiden. Zwaar aangetaste gebieden werden in kaart gebracht en in blokken verdeeld om een systematische bestrijding mogelijk te maken. Mechanische verwijdering kreeg de voorkeur boven chemische uitroeiing om de risico's voor niet-doelsoorten te minimaliseren. KWS organiseerde vrijwilligersgroepen van lokale instellingen en gemeenschappen om invasieve planten mechanisch te rooien in aangewezen gebieden. In sommige gevallen werden lokale mensen ingehuurd om in moeilijke gebieden te werken. Het gerooide afval werd verbrand in verlaten steengroeven of begraven om herinvasie te voorkomen. De percelen werden drie groeiseizoenen lang opnieuw bezocht en de hergroei werd verwijderd.

Het implementatieproces draagt bij aan: de milieuregelgeving van de subregio, het versterken van het interinstitutionele en gemeenschapswerk, het samenbrengen van meer dan 35 deelnemende belanghebbenden van verschillende overheidsinstanties, NGO's en gemeenschapsorganisaties, om te pleiten voor een goed beheer van hydrobiologische en visserijbronnen, waarbij het behoud van het ecosysteem en het welzijn van de lokale gemeenschappen ten goede zouden komen.

De wilde dieren in de nationale parken van Amboseli en Tsavo dringen tijdens droogteperiodes gemeenschapsgebieden binnen op zoek naar water, terwijl mensen hun vee de parken in drijven op zoek naar weidegrond. Deze omgekeerde bewegingen van wilde dieren en vee leiden meestal tot intense conflicten tussen mens en dier. Het project richtte zich op het creëren van waterreservoirs in parken en gemeenschapsgebieden die regenwater gedurende 4-6 maanden in het droge seizoen konden vasthouden, waardoor wilde dieren en vee gedurende langere perioden gebruik konden maken van verschillende delen van het landschap en de noodzaak voor wilde dieren en vee om parkgrenzen te overschrijden werd verminderd. Geschikte gebieden voor het opvangen van regenwater werden geïdentificeerd en er werden dammen en waterreservoirs uitgegraven. Dit omvatte ook het herstel van enkele oude dammen die werden gevoed door opgedroogde beken en rivieren. Daarnaast werden belangrijke moerassen die het hele jaar door water leveren aan wilde dieren en gemeenschappen geïdentificeerd en omheind om achteruitgang door overmatig gebruik tegen te gaan. Water werd in watertroggen gepompt die buiten de omheining werden gebouwd om een duurzame watervoorziening voor mensen, vee en wilde dieren te garanderen. Langs de moerassen werden bomen geplant om bodemerosie tegen te gaan.

Vanwege de vele bedreigingen voor de integriteit van de ecosystemen die Guatemala en Mexico delen, besluiten directeuren en rangers van de instellingen die verantwoordelijk zijn voor de administratie, het beheer en de bescherming van de respectieve beschermde gebieden om uitwisselingen uit te voeren. Deze uitwisselingen dienen om activiteiten te definiëren die bijdragen aan het verminderen van de bestaande bedreigingen. Als gevolg van de uitwisselingen wordt de implementatie van binationale beheer- en behoudsstrategieën continu vastgelegd in een strategisch plan voor controle en gezamenlijke monitoring, onder andere gericht op het minimaliseren van de illegale handel in flora, fauna en archeologische overblijfselen.