Het implementatieproces draagt bij aan: de milieuregelgeving van de subregio, het versterken van het interinstitutionele en gemeenschapswerk, het samenbrengen van meer dan 35 deelnemende belanghebbenden van verschillende overheidsinstanties, NGO's en gemeenschapsorganisaties, om te pleiten voor een goed beheer van hydrobiologische en visserijbronnen, waarbij het behoud van het ecosysteem en het welzijn van de lokale gemeenschappen ten goede zouden komen.

De wilde dieren in de nationale parken van Amboseli en Tsavo dringen tijdens droogteperiodes gemeenschapsgebieden binnen op zoek naar water, terwijl mensen hun vee de parken in drijven op zoek naar weidegrond. Deze omgekeerde bewegingen van wilde dieren en vee leiden meestal tot intense conflicten tussen mens en dier. Het project richtte zich op het creëren van waterreservoirs in parken en gemeenschapsgebieden die regenwater gedurende 4-6 maanden in het droge seizoen konden vasthouden, waardoor wilde dieren en vee gedurende langere perioden gebruik konden maken van verschillende delen van het landschap en de noodzaak voor wilde dieren en vee om parkgrenzen te overschrijden werd verminderd. Geschikte gebieden voor het opvangen van regenwater werden geïdentificeerd en er werden dammen en waterreservoirs uitgegraven. Dit omvatte ook het herstel van enkele oude dammen die werden gevoed door opgedroogde beken en rivieren. Daarnaast werden belangrijke moerassen die het hele jaar door water leveren aan wilde dieren en gemeenschappen geïdentificeerd en omheind om achteruitgang door overmatig gebruik tegen te gaan. Water werd in watertroggen gepompt die buiten de omheining werden gebouwd om een duurzame watervoorziening voor mensen, vee en wilde dieren te garanderen. Langs de moerassen werden bomen geplant om bodemerosie tegen te gaan.

Vanwege de vele bedreigingen voor de integriteit van de ecosystemen die Guatemala en Mexico delen, besluiten directeuren en rangers van de instellingen die verantwoordelijk zijn voor de administratie, het beheer en de bescherming van de respectieve beschermde gebieden om uitwisselingen uit te voeren. Deze uitwisselingen dienen om activiteiten te definiëren die bijdragen aan het verminderen van de bestaande bedreigingen. Als gevolg van de uitwisselingen wordt de implementatie van binationale beheer- en behoudsstrategieën continu vastgelegd in een strategisch plan voor controle en gezamenlijke monitoring, onder andere gericht op het minimaliseren van de illegale handel in flora, fauna en archeologische overblijfselen.

Omdat mensen zich niet kunnen aanpassen aan klimaatverandering zonder eerst de capaciteit te hebben om dat te doen, was het project erop gericht om een breed scala aan partners uit te rusten met kennis en vaardigheden die nodig zijn voor een effectieve implementatie van aanpassingsmaatregelen. De belangrijkste doelgroepen waren KWS-medewerkers en lokale gemeenschappen. Specifieke trainingsgebieden waren methoden en technieken voor ecologisch herstel, beheer van moderne boomkwekerijen, inclusief de productie en vermeerdering van zaailingen. Andere gebieden waren herbebossingstechnieken, identificatie, controle en beheer van invasieve soorten, controle van waterkwaliteit en -hoeveelheid en onderhoud van omheiningen. De training werd gegeven op individueel, institutioneel en gemeenschapsniveau en vond plaats via formele instellingen of on-the-job training. Het Kenya Forestry Research Institute (KEFRI) gaf gespecialiseerde training aan KWS en gemeenschapsgroepen in het opzetten en beheren van boomkwekerijen, herbebossing en het beheren van invasieve soorten. De meeste vrijwilligersgroepen kregen ter plekke training van KWS-medewerkers en andere relevante professionals en technici.

Tijdens de bovengenoemde uitwisselingen identificeren, evalueren en analyseren de parkwachters de belangrijkste gemeenschappelijke bedreigingen, de lokale gemeenschappen die betrokken zijn bij illegale activiteiten en de noodzaak om de lokale capaciteiten te versterken. Op basis hiervan wordt een jaarlijks operationeel plan (AOP) ontwikkeld en wordt de voortgang van de implementatie van het AOP regelmatig geëvalueerd. Deze evaluatie wordt gezamenlijk uitgevoerd door de managers van de instellingen in het grensgebied om bedreigingen te verminderen, gezamenlijke taken vast te stellen en synergieën tussen de instellingen te bevorderen. De evaluatie van het jaarlijkse operationele plan helpt het personeel om op koers te blijven wat betreft de uitvoering en maakt het mogelijk om het plan zo nodig aan te passen aan veranderende omstandigheden.

In samenwerking met partners verzamelden we gegevens over rif- en mangrovegerelateerd toerisme, visserij en bescherming van de kustlijn uit verschillende bronnen (meestal bronnen in Belize): - Toerisme: gegevens over accommodatie van de Belize Tourism Board, geschaald op basis van het percentage toeristen dat te maken heeft met rif- of mangrovegerelateerde activiteiten (bepaald via de mening van deskundigen in elk district), gegevens over rif- en mangrove-recreatie en cruisetoerisme van de Belize Tourism Board: gegevens over de vangst van visserscoöperaties, onderverdeeld in (1) export via coöperaties, (2) lokale verkoop via coöperaties, (3) alle andere lokale verkoop - Bescherming van de kustlijn: Er werden verschillende ruimtelijke datasets verzameld, waaronder gegevens over de kustlijn (SERVIR), hoogte (NASA Shuttle Radar Topography Mission 90m DEM), koraalriffen (Belize Tropical Forest Studies Ecosystem Map, Wildlife Conservation Society, Belize Coastal Zone Management Authority and Institute), mangroves (Belize Forestry Department, LANDSAT), kustgeologie, koraalkenmerken, stormregime en waarde van kusteigendommen (zoeken op internet).

Inheemse ouderen en kennishouders brachten hun kennis over op het blanco model gedurende verschillende dagen. Op de eerste dag besteedden de deelnemers enige tijd aan het oriënteren op het model, het vinden van referentiepunten en het bespreken van hoe en waar te beginnen. Kreken en wandelpaden werden eerst uitgebeeld met wol en verf. In een vroeg stadium werden ook labels toegevoegd als referentiepunten. Jongere mensen werden langzaam bij het proces betrokken terwijl kennis werd uitgebeeld en werden uitgenodigd om wol te verven of strengen met aanwijzingen te plaatsen. Gaandeweg het proces werden discussies over plaats en de betekenis van bepaald erfgoed gedeeld tussen ouderen en andere deelnemers. De deelnemers besloten dat de modellen een 'werk in uitvoering' zouden zijn en dat er later meer kennis aan toegevoegd kon worden. Tijdens deze fase bezochten de deelnemers ook het World Parks Congress en voerden ze een live demonstratie uit van het 'verbeelden van kennis'.

Alle leerkrachten en directeurs worden aan het begin van elk schooljaar met veel zorg getraind. Er wordt een workshop van 3 dagen gegeven om te garanderen dat de lesplannen, sessies en activiteiten een maximale impact hebben. We nemen alle sessies met de deelnemers door en voeren ook alle buitenactiviteiten en experimenten uit die voor de kinderen gepland zijn. Samen verbeteren we spelletjes, liedjes en toneelstukjes.

De gemeenschap is bezig met het opzetten van een inheemse trainingsschool voor rupstrekkers in Namibië en mogelijk ook in het naburige Botswana. Vanwege de lage alfabetiseringsgraad in de regio werden inheemse volken voorheen buiten de formele natuurbeschermingsbanen gehouden of onderbetaald voor hun geavanceerde vaardigheden. Hoewel verankerd in de traditionele kennis van de Khwe, is de trainings- en beoordelingsmethodologie gebaseerd op internationale standaarden en toegankelijk voor mensen met elke achtergrond die voldoende kennis hebben van biodiversiteit en flora/fauna van een specifiek ecosysteem. Onderzoek tot nu toe wijst op een sterke vraag naar gecertificeerde spoorzoekers door zowel de overheid als de privésector voor natuurbehoud, antistroperij en beheer van natuurlijke hulpbronnen.

Er werden twee institutionele niveaus opgericht. Op het niveau van het park werd een onafhankelijke vereniging opgericht die mensen gemakkelijk konden benaderen en die op een flexibele manier kon worden beheerd. Op gemeenschapsniveau werden Eco Development Committees (EDC) opgericht die een revolverend fonds opzetten en beheren om leningen tegen eenvoudige voorwaarden te verstrekken aan leden om uit de schuldenval te komen.