Een combinatie van het leveren van sterke, geloofwaardige wetenschap en netwerken met overheden (zowel wetenschappers als politieke vertegenwoordigers) houdt een onderwerp op de agenda en levert de benodigde discussiedocumenten om het door de bestaande processen van elke entiteit te loodsen. Door regelmatig deel te nemen aan bijeenkomsten kan SSA relaties opbouwen met wetenschappers van beheersinstanties en dienen als een geloofwaardige bron van informatie over de Sargassozee.

Bij gebrek aan een wettelijk bindend instrument voor het beheer van de GS/SS kan vrijwillige internationale samenwerking een rentmeesterrol op regionale schaal vervullen. De Verklaring van Hamilton van maart 2014 over samenwerking voor het behoud van de Sargassozee, ondertekend door vijf regeringen (de Azoren, Bermuda, Monaco, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten) richtte een Sargasso Zee Commissie op die geen beheersbevoegdheid heeft maar "de gezondheid, productiviteit en veerkracht van de Sargassozee voortdurend in de gaten zal houden".

De aanleiding voor het bijwerken van het masterplan van het reservaat was de bezorgdheid van de bewoners over de overstromingen die hen treffen. Als reactie hierop leidt CECON een proces van het verzamelen, bijwerken en analyseren van informatie om beheersmaatregelen en strategieën voor te stellen die in het bijgewerkte masterplan moeten worden opgenomen. Daarnaast zijn de laatste besprekingen met belanghebbenden en het uitwerken van de definitieve versie van het bijgewerkte masterplan dat moet worden gepresenteerd en goedgekeurd door CONAP aan de gang.

Het uitgeven van percelen is gebaseerd op een sterk partnerschap tussen een gemeente, de vereniging van boeren in de provincie (of pastorale groep) en het Nationaal Park van de Pyreneeën. De gemeente, die eigenaar is van de grond, breidt het perceel uit en stelt het ter beschikking. De herdersgroep is verantwoordelijk voor het perceel. Zij voorziet het perceel van kadavers die op natuurlijke wijze ontstaan tijdens haar activiteiten en maakt het regelmatig schoon. Het Nationaal Park van de Pyreneeën volgt de gierenpopulatie, initieerde het project en ondersteunt de ontwikkeling van het perceel technisch en financieel.

De uitgebreide strategische beoordeling omvatte: een beoordeling van de GBR-regio, die werd geleid door de GBRMPA en de mariene component onderzocht; en een beoordeling van de GBR-kustzone, die werd geleid door de regering van Queensland en zich richtte op de kustgebieden die grenzen aan de regio. De beoordeling van de toestand van de waarden, de effecten op de waarden, de effectiviteit van het beheer en de risico's werd gestandaardiseerd aan de hand van beoordelingsverklaringen. De strategische beoordeling was gebaseerd op de beste beschikbare informatie per juni 2013, waaronder wetenschappelijke gegevens, de mening van deskundigen en kennis van traditionele eigenaren en belanghebbenden. De effectiviteit van het beheer is onafhankelijk beoordeeld door een team van 3 beoordelaars met uitgebreide kennis van het beheer van beschermde gebieden. Daarnaast hebben onafhankelijke consultants het ontwerp van de strategische beoordeling en het programmarapport collegiaal beoordeeld.

De uitkomsten van de beoordelingen worden nu geoperationaliseerd door middel van een reeks managementinstrumenten en vormen de basis voor de ontwikkeling van een duurzaamheidsplan voor de lange termijn (het Reef 2050 Plan) voor het werelderfgoedgebied Great Barrier Reef.

In 2009 ondertekenden Conservation Volunteers Australia en Parks Victoria een Memorandum of Understanding (MOU) (een document met wederzijdse instemming) waarin de werkrelatie werd gedefinieerd, inclusief de rollen en verantwoordelijkheden van elke organisatie, de gedeelde visie en doelstellingen en een vastgesteld tijdschema. Het document was essentieel voor het begrip tussen de twee organisaties en het personeel binnen de organisatie dat er een wens was om samen te werken om een gedeelde visie te bereiken. De gedeelde visie en doelstellingen werden vastgesteld door middel van discussies tussen de organisaties over onder andere de hoogste prioriteiten, wat het beste past bij de doelstellingen van de organisatie, bijvoorbeeld CVA is een organisatie voor gemeenschapsbetrokkenheid, en wat vooral kans van slagen had. Dit laatste criterium was vooral relevant omdat het belangrijk was om succes aan te tonen in de eerste jaren van het partnerschap om vertrouwen en betrokkenheid van het personeel te winnen. Het MOU gaf ook een tijdsbestek van 5 jaar aan, wat essentieel was om beide organisaties het vertrouwen te geven dat ze tijd hadden om succes te genereren in plaats van onderhevig te zijn aan onzekerheid over de vraag of programma's al dan niet zouden doorgaan, afhankelijk van financieringscycli.

Een van de belangrijkste uitdagingen die het partnerschap wilde overwinnen, was het gebrek aan kennis van de werkprocessen van sectoroverschrijdende organisaties. Daarom werd er een personeelsdetachering of -stage ontwikkeld waarbij een CVA-medewerker (zonder winstoogmerk) bij Parks Victoria (overheid) ging werken om mogelijkheden te onderzoeken om de betrokkenheid, het bewustzijn en de activiteiten van de gemeenschap uit te breiden. De CVA-medewerker was nog steeds in dienst van CVA, maar Parks Victoria zorgde voor enige kostendekking van de functie. Dit is een essentieel onderdeel geweest van het succes van de samenwerking, omdat het een uniek inzicht heeft gegeven in het beleid en de praktijken in twee verschillende sectoren en omdat het een verhoogd bewustzijn en begrip blijft ontwikkelen van de kansen en uitdagingen die elke sector omringen om zich beter voor te bereiden en kansen aan te pakken.

We leven in een wereld die steeds diverser wordt, met veel verschillende interesses, verspreid over landschappen en verschillende gezondheids- en sociaaleconomische omstandigheden om er maar een paar te noemen. De sleutel tot succes is het kunnen creëren van community engagement modellen die diversiteit aanpakken en verwelkomen. Het partnerschap ontwikkelde verschillende praktische betrokkenheidmodellen, bijvoorbeeld gevarieerde leveringsmodellen; dag-, halve-, nacht- en vakantie-ervaringen, gerichte gemeenschapsmodellen; gezondheid, invaliditeit en lagere sociaaleconomische gemeenschappen, modellen voor het opbouwen van vaardigheden; training en jeugd en de lijst gaat maar door, die allemaal een positieve bijdrage leveren aan het milieu.

Het identificeren van hydrologische diensten die behouden of teruggewonnen moeten worden is een zeer belangrijke stap die helpt bij het stellen van duidelijke doelen en doelstellingen voor het fonds, het identificeren van belangrijke belanghebbenden die betrokken moeten worden en het ontwikkelen van strategieën om de gestelde doelen te bereiken. Regulering van de Watercyclus, Sedimentbeheersing en Waterkwaliteit zijn enkele voorbeelden van hydrologische diensten die geïdentificeerd kunnen worden als doelen voor een waterfonds.