Hiç şüphesiz taş gelgit savakları deniz biyoçeşitliliğine katkıda bulunmaktadır. Taş gelgit savağı olmayan gelgit bölgeleri ile karşılaştırıldığında, taş gelgit savağı olan bölgelerde deniz canlıları çeşitlilik göstermektedir.

Taş gelgit savakları terk edildiğinde, daha az balık yakalanır. Yerel halkın ilgisi yıkıcı modern balıkçılığa kaydıkça, kültürel çeşitlilikle bağlantılı tüm unsurlar da ortadan kalkacaktır. Kıyı topluluklarının sürdürülebilirliğini sağlamak için biyokültürel çeşitliliklerini kaybetmemeleri gerekir; taş gelgit savakları da bu çeşitliliğin bir simgesi olarak hizmet edebilir. UNESCO UNITWIN üniversite ağı, taş gelgit savaklarının biyokültürel çeşitliliği nasıl koruduğunu araştırmakta ve incelemektedir.

Taş gelgit savakları küresel iklim değişikliğine karşı en savunmasız olanlardır. Son zamanlarda yapılan saha araştırmaları ve katılımcı gözlemleri, birçok taş gelgit savağının terk edildiğini ya da çoğunlukla okyanus çevresindeki değişim nedeniyle kırık dökük bırakıldığını kanıtlamaktadır. Deniz seviyesinin 1 metreden fazla yükselmesi halinde, yeryüzündeki tüm taş gelgit savakları balıkçılık aracı olarak işlev göremeyecektir. Fırtınalar ya da yüksek dalgalar tarafından tahrip edildiklerinde, bazı kıyı toplulukları bunları onarmaya güç yetiremeyecek ve sadece terk edilmiş halde bırakacaklardır.Tüm dünyada, taş gelgit savaklarının sualtı kültürel mirası, geleneksel balıkçılık araçlarının yanı sıra kültürel miras olarak da kapanma tehlikesiyle karşı karşıyadır. Hassasiyetlerini doğru bir şekilde anlamak amacıyla, taş gelgit savaklarının etrafındaki uzun vadeli gelgit aralığı değişikliklerinin değerlendirilmesi, maruz kaldıkları kıyı erozyonlarının ölçülmesi ve taş gelgit savaklarını tahrip eden tayfunların veya yüksek dalgaların etki takibi, zaman zaman uzaktan algılama verilerinin yardımıyla gerçekleştirilmiştir.

Taş gelgit savaklarının sualtı kültürel mirası aslında yerel bir balıkçılık mekanizması olarak doğmuştur. Süreçler, yerel kıyı topluluklarının üyeleri tarafından ortaya çıkarılan zengin bir yerel geleneksel ekolojik bilgiye dayanmaktadır. Geleneksel olarak, yerel topluluklar taş gelgit savaklarını ilkbahar gelgiti sırasında ayda iki kez kullanmaktadır; bu gelenek yerel halk tarafından aşırı avlanmayı önlemektedir. Gelgitin yüksek olduğu zamanlarda ise bazen balık havuzları olarak işlev görüyorlardı.

Örneğin, balıkçılık yapılmayan dönemlere ve plaj açma törenleri gibi balıkçılıkla ilgili ritüel faaliyetlere ilişkin geleneksel ekolojik bilgi, kıyı topluluklarında yaygın olarak gözlemlenmektedir ancak antropologlar veya arkeologlar tarafından düzgün bir şekilde kaydedilmeden hızla yok olmaktadır. Taş gelgit savakları tayfunlar ya da yüksek dalgalar tarafından kolayca kırılabildiğinden, geleneksel bilgiye dayalı ve topluluk tarafından yönetilen onarım çalışmalarına sık sık ihtiyaç duyulmaktadır. Ancak taş gelgit savaklarının terk edilmesi durumunda hem toplumsal ruh hem de geleneksel ekolojik bilgi yok olacaktır.

UNESCO UNITWIN Sualtı Arkeolojisi Ağı ve ICOMOS Uluslararası Sualtı Kültür Mirası Komitesi (ICOMOS-ICUCH), UNESCO Sualtı Kültür Mirasının Korunması Sözleşmesi'nin uygulanması konusunda faaliyet göstermektedir. Sözleşme'nin 1-1. Maddesinde "sualtı kültür mirası", en az 100 yıl boyunca periyodik veya sürekli olarak kısmen veya tamamen su altında kalmış kültürel, tarihi veya arkeolojik karaktere sahip tüm insan varlığı izleri olarak tanımlanmaktadır.

Tüm taş gelgit savakları belirli zaman dilimlerinde kısmen ya da tamamen su altında kalmaktadır. Dünya üzerindeki neredeyse tüm taş gelgit savaklarının ya da en azından tabanlarının 100 yıldan daha uzun bir süre önce inşa edilmiş olması muhtemeldir. Bu Sözleşme, taş gelgit savaklarını korunması gereken kültürel miras olarak kabul eden ilk uluslararası yasadır. ülkelerinin birçoğu Sözleşmeyi onaylamamıştır ve Sözleşme konusunda farkındalığın artırılmasına devam edilmesi gerekmektedir.

İnsanlar en iyi, plastik atık plaj yönetimi konusunda harekete geçmelerini destekleyen kanıta dayalı bilgilerle bağlantılı anlamlı ve eğlenceli deneyimler yoluyla öğrenirler.

Yaşam sistemleri jeo-politik ve sosyal sınırların ötesinde birbirine bağlıdır. Beach Co-op, çevresel ve sosyal fırsatlar ve zorluklara ilişkin küresel bir anlayış çerçevesinde çalışmakta, ancak bunları ele almak için yerel ve ulusal düzeyde hareket etmektedir.

Balıkçılık, farklı zorlukların tespit edildiği ekolojik ve sosyal bileşenleri olan karmaşık sistemlerdir. Bunlardan biri, kadınların balıkçılıkta yürüttüğü ve yakalama sonrası ve öncesi faaliyetlerle ve değer zincirinin geri kalanıyla ilgili olduğu için genellikle fark edilmeyen çalışmaları görselleştirmektir.

2017 yılında COBI, Sonora'daki bir balıkçı topluluğunda istiridye balıkçılığında kadınların yaptığı işin balıkçılığın bir parçası olarak kabul edilmediğini veya aile balıkçılık işinin bir parçası olma fırsatı verilmediğini tespit etmiştir.
COBI, kadınların çalışmalarının tanınması ve balıkçılığın bir parçası olarak katılımlarının resmileştirilmesi için balıkçı kadınlar ve balıkçılarla birlikte stratejiler geliştirmiştir. Bu amaçla, topluluktaki hem erkeklere hem de kadınlara liderlik ve toplumsal cinsiyet eşitliğine odaklanan atölye çalışmaları yapılmış ve kadınlara veri tabanı yönetimi konusunda eğitim verilmiştir. Bu çalışmalar, kooperatiflerin organizasyon ve yönetimini geliştirdiği için balıkçı kadınlar ve balıkçılık organizasyonları için ekonomik, sosyal ve kişisel faydalar sağlayan sonuçlar getirmiştir.

Küçük ölçekli balıkçılık doğası gereği genellikle sınırlı, yetersiz sistematize edilmiş ve kısa zaman ölçekli verilere sahiptir. Bu bilgi kıtlığı, örneğin balıkçılık araçlarının ekosistemle etkileşimini ve habitat üzerindeki etkisini anlamada zorluk teşkil etmektedir; bu tür bilgiler bir balıkçılık iyileştirme projesinin uygulanmasında temel öneme sahiptir. Dünya genelinde, balıkçılığın ekosistem üzerindeki etkileri hakkında bilgi üretmek için farklı metodolojiler geliştirilmiştir; bunlardan biri Ecosim ile Ecopath programına dayalı modellemedir.
COBI bu aracı, balıkçılar ve balıkçı kadınlar tarafından balıkçılık kayıtları aracılığıyla üretilen bilgilerin yanı sıra balıkçılık bölgelerinde yaşayan türler için biyolojik ve ekolojik bilgileri de dahil ederek kullanmıştır. Buna ek olarak, modeli güçlendirmek için, balıkçı topluluklarının geleneksel ekolojik bilgisi, türlerin beslenmesi, coğrafi dağılımları, üreme mevsimi vb. hakkında ilgili bilgilerin elde edildiği görüşmelerin uygulanması yoluyla entegre edilmiştir.

Balıkçılık verilerinin toplanması, kaynağa erişim hakkına sahip olduğunuzda ve sürdürülebilir bir balıkçılık planı kapsamında çalıştığınızda verilen taahhütlerden biridir. Balıkçılığın bu plan çerçevesinde işlediğini göstermek için bir balıkçılık izleme sistemi uygulanarak veri ve bilgi elde edilir.

İstiridye ve işkembe balıkçılığı sürdürülebilir bir balıkçılık olarak nitelendirilmişti, ancak uzun vadeli faaliyetleri belgelemek için sistematik olarak yakalanan veri eksikliği vardı. Bu ihtiyacı gidermek için COBI ve topluluk ortakları birlikte bir balıkçılık izleme programı uyguladı. Balıkçılar ve balıkçı kadınlarla birlikte, tarih, saat, tekne, dalgıç, hedef türler, balıkçılık alanı, organizma sayısı, toplanan organizmaların boyutu, gelir ve harcama gibi verileri içeren bir kayıt defteri tasarlanmıştır. Kooperatiflerin tüm üyeleri ve balıkçılık teknisyenleri balıkçılık kayıt defterlerini doldurmak üzere eğitilmiş ve her balıkçılık kooperatifinden bir kişi verilerin kaydedilmesinden sorumlu olmuştur.

Dünya çapında istiridye ve işkembe tüketimi artıyor. Tatları ve dokuları iç ve ihracat pazarlarının dikkatini çekmiştir. Alıcılar bu ürünlerin taze olmasını ve iyi elleçleme uygulamalarına sahip olmasını istemektedir; bunun için ürünün denizden tüketicinin sofrasına kadar izlediği yolun belirlenmesi ve belgelenmesi gerekmektedir ki bu da izlenebilirlik olarak bilinmektedir. Bu prosedürler, tedarik zinciri boyunca bir ürünün menşeini ve geçmişini bilmeyi mümkün kılarak şeffaflığı teşvik eder.

Meksika'da işkembe için sürdürülebilir uygulamalar yürüten bir balıkçılık kuruluşu, bu ürünlerin denizden tüketicinin sofrasına kadar olan rotasını izleme fırsatı buldu. Nasır yakalandığında, her organizma bir etiket ve QR kodu ile etiketleniyor. Daha sonra son tüketici bunu cep telefonuyla tarayarak balıkçı kooperatifi, yetiştirme yeri ve yetiştirme ve kullanımından bu yana uygulanan sürdürülebilir balıkçılık uygulamaları hakkında bilgi ediniyor. Bu şekilde, balıkçılık organizasyonunun çabaları ve sürdürülebilir uygulamaları tanınmakta, ürünün kalitesi, yasal menşei ve tüketicinin sağlığı güvence altına alınmaktadır.