Aktörler (kurumsal, vatandaş, akademik ve özel sektör) arasındaki ilişki, korunan alanın ihtiyaçlarına cevap veren yönetim ve ortak yönetim mekanizmalarının oluşturulmasına olanak sağlar ve Yönetim Planlarının yürütülmesi çerçevesinde etkin yönetim, korunan alanların çevresel yönetişimine katkıda bulunur.

Kentsel koruma alanlarının korunmasının garantisi, bu alanların ilan edilmesine yönelik teknik ve yasal uygulamaların ötesinde, güçlü bir sosyal katılım sürecidir. Bu amaçla, korunan alanların çevresinde rekreasyon ve çevre eğitimini teşvik edecek eylem ve stratejilerin geliştirilmesi, sadece biyolojik çeşitlilik için değil aynı zamanda kentteki yaşam kalitesi için de bu alanların korunmasının önemine dair kolektif bir farkındalığın yaygınlaştırılması elzem olmuştur.
Sosyo-ekolojik kavramların benimsenmesi, korunan alanların koruma hedeflerine ulaĢılmasında kilit bir faktör haline gelmektedir. PaydaĢlar, bu tür alanların kentlerin sürdürülebilir kalkınması için sağladığı değerleri ve ekosistem hizmetlerini benimsedikleri ve kabul ettikleri ölçüde, bu alanların zaman içinde biyolojik çeĢitliliğin korunması ve herkesin eğlenmesi, refahı ve fiziksel ve ruhsal sağlığı için arzu edilen koĢullarda kalıcılığı garanti altına alınmaktadır.

Yerel projelerin finansmanı için tekrarlayan/döngüsel Rekabetçi İhale Mekanizması

Müdahale, ekosistem ve peyzaj restorasyonuna yönelik yerel yatırımları etkili ve verimli bir şekilde yönlendirmek için stratejik planlama geliştirmeyi amaçlamıştır. Hedefe ulaşmak için dört adımdan oluşan metodolojik bir çerçeve geliştirilmiştir: 1) Bölgesel düzeyde ilgili yerel aktörlerin haritalanması, 2) Çevresel bozulma dinamiklerinin katılımcı analizi, 3) Amaçların, hedeflerin ve restorasyon faaliyetlerinin tanımlanması ve 4) Kaynakların yerleştirilmesi.

İlgili yerel aktörlerin haritalandırılması GIZ "Capacity Works" işbirliği modeli kullanılarak gerçekleştirilmiştir; çevresel bozulmanın analizi ve hedeflerin tanımlanması için Koruma Önlemleri Ortaklıkları - CMP'nin "Koruma Uygulamaları için Açık Standartlar" metodolojisi kullanılmıştır.

Gölgede yetiştirilen yerba mate modeli, yerba mate ile ilgili geleneksel organik gelenekleri ve uygulamaları sürdürürken, ormanların geri kazanılmasının katma değerinden karlı ekonomik gelir elde etmektedir. Atalardan kalma Guarani teknikleri, yerba mate üretimi için modern düşük etkili agroekolojik yönetim teknikleriyle birleştirilmektedir. Organik yerba mate pazarı, besleyici bir gıda maddesi olarak her yıl büyümeye devam etmekte ve uluslararası pazarlarda yüksek talep görmektedir.

Katılımcılar için ölçülebilir sonuçlar. 74 yerel halka (doğa bilimci rehberler, çiftçiler ve balıkçılar) araştırma becerileri, saha deneyimi, laboratuvar (moleküler çalışma) ve dizileme (DNA) araçları konularında eğitim verdik.

Örneklenen tür sayısı. Bugüne kadar analiz edilmek üzere toprak ve su örneklerinden 10.000'in üzerinde DNA dizisi ürettik ve bunların tamamı Galapagos'ta yerel kursiyerler tarafından üretildi.

Saha gezileri ve toplanan örnekler: Yerel halkın saha tekniklerini ve veri toplamayı öğrendiği üç adada toplam 15 saha sezonu gerçekleştirildi. Halihazırda 200'den fazla toprak (mikrobiyom araştırması) ve 10 su (metabarkodlama) örneği topladık.

-Ana Galapagos Adaları ve çevresindeki deniz rezervinin biyolojik çeşitliliğini mikrobiyalden memeliye kadar kataloglamak için invazif olmayan 21. yüzyıl genetik barkodlama tekniklerini kullanmak;

-Yerel halkı temel saha, laboratuvar ve küratörlük teknikleri konusunda eğitmek ve gelecekte yeni iş fırsatları yaratabilecek projeyi üstlenmeleri için onları istihdam etmek

Gölge altında yerba mate üretimi, yerba mate'nin - Ilex paraguariensis - Atlantik Ormanı'nın bozulmuş veya tamamen ormansızlaştırılmış alanlarında yetiştirildiği, üretim döngüsü sırasında gölge oluşturmak için diğer yerli ağaç türleriyle zenginleştirildiği ve toprak örtüsünün biyokütle ile korunduğu bir modeldir ve Atlantik Ormanı bölgesinde tekrarlanabilir.Yerli Mbya Guaraní toplulukları, ormanı büyük ölçüde rahatsız etmeden yerba mate'yi atalarından beri yönetmektedir ve bu model atalarının tekniklerini modern agroekoloji ile birleştirmektedir.

Silvocafe, "gölge ağaçları" olarak bir ağaç yoğunluğunun -AVC- dahil edilmesi ve yönetilmesi yoluyla kahve plantasyonlarında odun üretimini uygulanabilir hale getirmeyi amaçlayan bir restorasyon tekniğidir:

1. Olgun ağaçların çıkarılması: DBH>10 cm olan ağaçların sayımı ve jeoreferansı ile aşağıdaki kriterler kullanılarak bir çıkarma işlemi gerçekleştirilir: hektar başına sıklık, bitki sağlığı durumu, ağaç şekli, ilgilenilen türe göre yoğunluk ve dağılım.
2. Zarar görmüş kahve bitkilerini yeniden dikin ve HCV ağaçlarını dahil edin: sökülen her ağaç yaklaşık 20 kahve bitkisini etkiler, yani 500 ila 700 bitki/ha, bu da her müdahaleden sonra %10-15 oranında bitki/ha değişimi anlamına gelir.
3. Ticari değeri yüksek ağaçlardan oluşan yeterli bir gölge yoğunluğu oluşturun: bu, 40-60 HCV ağacı/ha'lık bir stok gerektirir; önerilen aralık 12x14 m'dir.
4. Gölge iyileştirmesi için seyreltme planı: Daha yüksek gölge yoğunluğu (%50-70 örtü, %50-30 ışık), yetiştirme alanı yüksek ortam ve toprak sıcaklıklarına, düşük ortam ve toprak bağıl nemine, güneş ışığına daha fazla maruz kaldığında, düşük toprak verimliliğine ve deniz seviyesinden düşük rakıma sahip olduğunda haklı çıkar.