
Ecotoerisme in Hat Chao Mai - Ko Libong zeegezicht: hoe het mensen en de natuur ten goede komt

De ontwikkeling van ecotoerisme in de provincie Trang, Thailand, is gestimuleerd door een combinatie van overheidsbeleid, virale sociale media en lokaal ondernemerschap. De door de overheid geïnitieerde beschermingsmaatregelen om bedreigde diersoorten, met name doejongs, en ecosystemen zoals zeegrasvelden te beschermen, begonnen met het verbieden van destructieve vispraktijken. Dit veroorzaakte aanvankelijk sociale conflicten onder lokale vissers, maar de overheid en gemeenschapsgroepen werkten samen om dit beleid te handhaven en oplossingen te vinden.
Een keerpunt kwam toen een baby doejong genaamd Mariam, gered door het Department of Marine and Coastal Resources, wijdverspreide aandacht kreeg op sociale media. De virale video van Mariam wekte de belangstelling van het publiek voor een bezoek aan de Andamanse kust van Trang, wat leidde tot een toename van het toerisme.
Daarnaast hielpen natuurbeschermingsgroepen in de gemeenschap bij het vergroten van het bewustzijn over milieubescherming, het betrekken van de lokale bevolking en toeristen bij natuurbeschermingsactiviteiten en het bevorderen van duurzaam toerisme.
Context
Uitdagingen
De natuurlijke rijkdommen van de zee zijn dertig jaar geleden uitgeput geraakt door destructieve visserijpraktijken, waaronder zeegrasvelden, die de belangrijkste voedselbron zijn voor doejongs. Zeegrasvelden hebben zich ook nog niet volledig hersteld door de verspreiding van sediment als gevolg van baggerwerkzaamheden in kanalen, niet-duurzame vispraktijken en andere factoren, en extreme klimaatschommelingen in de regio.
Op dit moment zijn er nog steeds veel doden en gewonden onder de doejongpopulatie als gevolg van scheepsschroeven, visnetten of botsingen met boten of andere harde voorwerpen.
Locatie
Proces
Samenvatting van het proces
Ecotoerisme in de provincie Trang ontwikkelde zich in een context waarin ondernemerschap in de sector kon groeien. Ten eerste werd de politieke wil van de regering om natuurlijke hulpbronnen te behouden, in het bijzonder doejongs en zeegrasvelden, vertaald in een nieuw beheerbeleid dat destructieve praktijken verbood. Groepen vissers uit de gemeenschap werden betrokken bij de ondersteuning van de autoriteiten bij de wetshandhaving. Vervolgens werd de geredde baby doejong Mariam populair op de sociale media en ging de video viral in het land. Het veroorzaakte de aandacht en interesse van het grote publiek voor doejongs, maar meer in het algemeen voor de prachtige Andaman kust. Veel mensen uit Thailand en het buitenland begonnen de provincie te bezoeken. De groei van het aantal bezoekers in het gebied bood nieuwe zakelijke kansen, in het bijzonder de oprichting van resorts, homestays, waardoor de lokale bevolking extra inkomsten kreeg. Tegelijkertijd verenigden groepen voor natuurbehoud zich rond een boegbeeldsoort (bijv. doejong) of ecosysteem (bijv. zeegras) en leverden een grote bijdrage aan de bewustmaking van de lokale gemeenschappen en bezoekers en aan natuurbehoudsactiviteiten.
Bouwstenen
Bijgewerkt beheerbeleid
De regering besloot actie te ondernemen om verdere vernietiging van natuurlijke hulpbronnen te voorkomen. Er werd een nieuw beheersbeleid gecreëerd en geïmplementeerd, dat destructieve vispraktijken verbood, zoals sleepnetvisserij op de zeebodem en schadelijk vistuig in de offshore- en kustgebieden.
In die tijd had dit negatieve gevolgen voor de lokale vissers, wat leidde tot sociale conflicten. De plaatselijke visserijvereniging en de overheid probeerden samen oplossingen te vinden om de gevolgen voor het levensonderhoud van bepaalde groepen vissers te verzachten. Tegelijkertijd hielden ze zich samen met de autoriteiten bezig met wetshandhaving.
Ontwikkeling van ecotoerisme
Dankzij de videoboodschap van Mariam, de geredde baby doejong, ontstonden er mogelijkheden voor toeristische ontwikkeling. Inheemse mensen uit de provincie Trang, opgeleid en werkzaam in de toeristenindustrie elders in het land, kwamen terug naar hun geboortedorp om een homestay te openen en te runnen. Ze werken samen met hun familieleden in de dorpen om diensten te verlenen aan hun gasten. Deze kleine familiebedrijfjes hebben alternatieve inkomsten gegenereerd voor de leden van de lokale gemeenschap en hebben geholpen om de conflicten te verzachten die verband houden met het verbod op destructief vistuig en destructieve vispraktijken.
Sleutelfactoren
Mariam, een verweesde baby doejong, werd naar het Department of Marine and Coastal Resources gebracht, waar ze werd verzorgd. Op dat moment vaardigde het ministerie een nieuw beleid uit om doejongs te beschermen. Een video van Mariam werd op sociale media geplaatst en ging viral. Mensen vonden haar zo schattig dat ze haar wilden komen bezoeken, en meer in het algemeen de Andaman kust. Deze kustregio in Thailand werd een belangrijke toeristische bestemming.
Actieve natuurbeschermingsgroepen
Na het nieuwe beheerbeleid dat door de overheid werd geïmplementeerd, organiseerden veel gemeenschapsverenigingen en -groepen zich en werden ze actief in het bewustmaken van hun gemeenschappen en in het implementeren van beschermingsactiviteiten. Deze groepen zijn actief op het gebied van citizen science, het verzamelen van gegevens van verschillende generaties, strandreiniging, herbeplanting van zeegras, inzameling van plastic afval en upcycling.
Invloeden
- Toename van de doejongpopulatie
- Sociale cohesie en actieve natuurbeschermingsgroepen
- Extra inkomsten voor de lokale bevolking
- Algemeen publiek bewust van doejong en behoud in de provincie Trang
Begunstigden
Eigenaars van gastgezinnen en hun familieleden
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
Verhaal
Thip-Usa Saengsawang, een inwoonster van Koh Libong in de provincie Trang, herinnert zich de moslimgemeenschap aan de kust en de overvloed aan zeeleven die haar eiland in de Andamanse Zee kenmerkten. In haar jeugd was de zee rond Koh Libong rijk aan zeegras, dat honderden doejongs aantrok, een veelvoorkomend gezicht in die tijd. Door de decennia heen hebben milieuvervuiling en de invloed van het toerisme de natuurlijke hulpbronnen en de wilde dieren op het eiland, waaronder de eens zo overvloedige zeekoeien, echter verminderd.
Tien jaar geleden vormden lokale dorpelingen, geïnspireerd door onderzoeksteams, de Dugong Guard Voluntary Group om het zeeleven op het eiland te behouden. Ze leerden onderzoeksmethoden en begonnen regelmatig de gezondheid van zeegrasvelden te controleren, die essentieel zijn voor het overleven van zeekoeien, en lanceerden initiatieven om duurzaam toerisme te promoten. Een van de belangrijkste activiteiten van de groep is het monitoren van zeegras voor en na het toeristenseizoen om de impact op het milieu te analyseren en te pleiten voor verantwoord toerisme.
Door het toegenomen bewustzijn van het behoud van de zee speelt de gemeenschap nu een actieve rol in de bescherming van de biodiversiteit van het eiland. Vrijwilligers, vooral jongeren, krijgen voorlichting over het zeegras-ecosysteem en het belang ervan. In de loop der jaren heeft de groep ook zijn netwerk uitgebreid en samengewerkt met nabijgelegen dorpen en onderzoeksorganisaties om hun inspanningen voor natuurbehoud te versterken.
Recente positieve ontwikkelingen zijn onder andere het uitkomen van 77 groene zeeschildpadden op het eiland na een lange afwezigheid, evenals de goedkeuring van een overheidsbeleid voor kust- en zeebescherming in de provincie. Thip-Usa benadrukt dat behoud een gezamenlijke inspanning vereist van lokale gemeenschappen, onderzoekers en de overheid. Ze hoopt dat de inspanningen om de rijkdommen van de zee te beschermen consistent zullen blijven en niet zullen vervagen met het verstrijken van de publieke belangstelling.
Bron: https://ngthai.com/environment/34298/kolibongvolunteerwork/