Entarara Bos: Oprichting van door de gemeenschap beheerde natuurlijke bossen
Volledige oplossing
Entarara Bos
WWF Kenya
Entarara Forest, onderdeel van het oostelijke Kilimanjaro-landschap in Kajiado South, is 23 hectare groot en wordt bedreigd door aantasting en oprukking. Het herstelproject, geleid door het WWF in samenwerking met de lokale gemeenschappen, Kajiado County en de Kenya Forest Service, heeft als doel dit kleine bos te herstellen en te beschermen door de oprichting van een Community Forest Association (CFA) en een participatief bosbeheerplan (PFMP). Het doel van het project is om de bosbedekking te herstellen, duurzaam landgebruik te bevorderen en mogelijkheden voor levensonderhoud te creëren. Er werden groepen bosgebruikers uit de gemeenschap gevormd, waaronder een bijenteeltgroep, een boomkwekerijgroep en een ecotoerismegroep, met plannen om de inspanningen voor natuurbehoud te vergroten, fondsen te werven en milieuvriendelijke infrastructuur te ontwikkelen. Deze oplossing werd geïmplementeerd door het WWF in het kader van het AREECA-project, een consortium gefinancierd door BMUV via het IKI-fonds.
Laatst bijgewerkt: 30 Sep 2025
134 Weergaven
Foto- en videogalerij
Context
Uitdagingen
Entarara Forest had te kampen met aanzienlijke degradatie en aantasting als gevolg van niet-duurzaam landgebruik door naburige gemeenschappen. Vóór het project had het bos geen duidelijke grenzen en werd het behandeld als een vrij toegankelijke bron, wat leidde tot overmatig gebruik en de verspreiding van invasieve soorten zoals Lantana camara (Lantana). De afwezigheid van een gestructureerde aanpak van het gemeenschapsbeheer droeg bij aan de verstruiking en de achteruitgang van het bos, waardoor de biodiversiteit, de waterbronnen en het algehele potentieel van het bos om de aan het bos grenzende gemeenschappen van dienst te zijn, werden bedreigd. Deze druk op het milieu, verergerd door het gebrek aan lokaal bosbezit en -beheer, benadrukte de dringende behoefte aan een geformaliseerd herstel- en behoudsinitiatief om de hulpbronnen van het bos te beschermen en de gemeenschap te betrekken bij duurzame praktijken. Het gebrek aan richtlijnen voor bosbeheer en eigendom is aangepakt door het formuleren van een beheerplan en het ondertekenen van een bosbeheerovereenkomst.
Locatie
Entarara, Kajiado, Kenia
Oost- en Zuid-Afrika
Proces
Samenvatting van het proces
De bouwstenen werden geïmplementeerd in een volgorde die geleidelijk de basis legde voor duurzaam bosherstel. Eerst werd in 2022 met het gebiedsonderzoek en de afbakening een duidelijke intentie gecreëerd om het gebied veilig te stellen voor behoudsinspanningen. Vervolgens werd begonnen met het verwijderen van invasieve soorten, gericht op Lantana camara om de omstandigheden voor de hergroei van inheemse planten te verbeteren. Vanaf medio 2022 leidde de betrokkenheid van het WWF bij de gemeenschap tot de oprichting van de Entarara Community Forest Association (CFA), waarmee de betrokkenheid van de gemeenschap werd geformaliseerd en een bestuursstructuur werd gecreëerd om de herstelactiviteiten te beheren. Ten slotte werden bij de ontwikkeling van gebruikersgroepen voor ondersteuning van het levensonderhoud leden van de gemeenschap betrokken bij het houden van bijen, boomkwekerijen en ecotoerisme, waardoor ze duurzame inkomstenbronnen kregen die gekoppeld waren aan natuurbehoud. Deze tijdslijn zorgde ervoor dat elke stap voortbouwde op de vorige, van het veiligstellen van het bos en het verbeteren van de ecologische gezondheid tot het stimuleren van lokaal eigenaarschap en duurzame economische voordelen, waardoor een blijvend succes van het herstel werd gegarandeerd.
Bouwstenen
Gebiedsopname en grensmarkering
Om de degradatie en het binnendringen van Entarara Forest aan te pakken, is de overheid van Kajiado County in 2018 begonnen met een inventarisatie van het gebied en het markeren van de grenzen. Het hele bos van 23 hectare werd officieel geïnventariseerd en de bebakening is aan de gang om de officiële grenzen vast te stellen. Dit proces is van cruciaal belang om ongeoorloofde uitbreiding door naburige boeren een halt toe te roepen en om de aangetaste gebieden terug te winnen. Het onderzoek zorgt voor wettelijke erkenning en duidelijkheid over de omvang van het bos, waardoor de autoriteiten de beschermingsmaatregelen effectief kunnen handhaven. Het markeren van de grenzen vergemakkelijkt ook latere herstelactiviteiten, zoals het planten van bomen in eerder aangetaste zones en het verwijderen van invasieve soorten. Deze bouwsteen vormde het basiskader voor de betrokkenheid van de gemeenschap, wat leidde tot de oprichting van de Community Forest Association (CFA) en de ontwikkeling van een participatief bosbeheerplan (PFMP).
Sleutelfactoren
- Steun van de lokale overheid: De beslissende actie van de regering van het district Kajiado en de steun van het lokale lid van de districtsvergadering (MCA) waren van cruciaal belang omdat ze voor juridische steun en legitimiteit zorgden.
- Betrokkenheid van de gemeenschap: Plaatselijke leiders en leden van de gemeenschap namen deel aan de markering, waardoor het respect voor de grenzen werd versterkt.
- Duidelijke fysieke markeringen: Bakens zullen dienen als een zichtbare herinnering aan de beschermde status van het bos en onbevoegde toegang voorkomen.
Geleerde les
Het vaststellen van duidelijke, wettelijk erkende grenzen is van cruciaal belang om onteigening te voorkomen en om de verwachtingen van de gemeenschap in goede banen te leiden. Door de lokale gemeenschap te betrekken bij het opmeten en markeren van de grenzen wordt het bewustzijn en het eigenaarschap vergroot en wordt ervoor gezorgd dat de grenzen worden gerespecteerd. Wettelijke validatie van de grenzen door de provinciale overheid helpt geschillen te voorkomen en biedt een basis voor gestructureerd beheer. Bovendien werd door het markeren van de grenzen een duidelijke zone afgebakend voor gerichte herstelactiviteiten en conserveringsinspanningen, waardoor een beschermde omgeving voor het herstel van de biodiversiteit werd gecreëerd. Dit proces laat zien hoe belangrijk het is om technische ondersteuning (onderzoek en markering) te combineren met de betrokkenheid van de gemeenschap voor een succesvol natuurbehoud op de lange termijn.
Verwijderen van invasieve soorten in Entarara Forest
In 2020 richtten de inspanningen om Entarara Forest te herstellen zich onder andere op het verwijderen van invasieve plantensoorten, met namelantana camara, die zich over het hele gebied had verspreid. De provinciale overheid en CFA, met steun van het WWF, begonnen met het verwijderen van invasieve planten als onderdeel van hun toezegging om de aangetaste gebieden in het bos te herstellen. De verwijdering van invasieve soorten had tot doel de ecologische gezondheid van het bos te verbeteren door inheemse soorten de kans te geven zich te herstellen en de kwaliteit van de habitat te verbeteren, zodat ecosysteemdiensten beter worden ondersteund. Om dit te ondersteunen ondersteunt de overheid van de county de lokale bewoners om in het bos te patrouilleren en het bos te beveiligen om te voorkomen dat het opnieuw wordt aangetast. Deze vroege herstelactiviteit in combinatie met herbebossing was essentieel voor het creëren van de juiste omstandigheden voor bosregeneratie en een impuls voor toekomstige herbebossingsinspanningen.
Sleutelfactoren
- Initiatief lokale overheid: De lokale overheid erkende de noodzaak van onmiddellijke actie om invasieve soorten te verwijderen als onderdeel van haar verantwoordelijkheden op het gebied van bosbeheer.
- Participatie van de lokale gemeenschap: Dit is essentieel omdat de activiteit werd ondernomen via participatie en buy-in van de lokale gemeenschap.
Geleerde les
Het effectief verwijderen van invasieve soorten zoals Lantana camara is van cruciaal belang voor het herstel van de gezondheid van het bos en om de groei van inheemse planten mogelijk te maken. Het betrekken van de bewoners bij het proces hielp ook om de verantwoordelijkheid van de gemeenschap voor de gezondheid van het bos te versterken. De ervaring benadrukte het belang van het controleren van de toegang tot het bos en het handhaven van een gestructureerde aanpak van het beheer van invasieve soorten als onderdeel van het bosherstel op lange termijn. De betrokkenheid van de gemeenschap vormde een basis voor de toekomstige betrokkenheid van de gemeenschap bij het algehele bosherstel.
Oprichting van de Entarara Community Forest Association (CFA)
De oprichting van de Entarara Community Forest Association (CFA) betekende een belangrijke stap in het beheer en behoud van het bos door middel van betrokkenheid van de gemeenschap. Het WWF faciliteerde discussies met de zeven nabijgelegen dorpen over de voordelen van de oprichting van een CFA, zodat de gemeenschap legaal en georganiseerd betrokken kon worden bij het bosbeheer. In 2023 werd de CFA officieel opgericht, met een bestuursstructuur en een participatief bosbeheerplan (PFMP) dat werd ontwikkeld in samenwerking met de Kenya Forest Service en Kajiado County. De CFA is de belangrijkste organisatie die verantwoordelijk is voor de uitvoering van herstel-, beschermings- en gemeenschapsgerichte activiteiten in het bos. Het speelt een essentiële rol bij het mobiliseren van leden van de gemeenschap, het organiseren van gebruikersgroepen en het garanderen dat bosbronnen duurzaam worden beheerd, door een inclusief platform te bieden voor lokale stemmen en eigenaarschap te bevorderen.
Sleutelfactoren
- Wettelijk kader: De Keniaanse bosbouwwetgeving ondersteunt de oprichting van CFA's en participatief bosbeheer.
- Betrokkenheid van de gemeenschap: Betrokkenheid via dorpsvergaderingen bouwde lokaal vertrouwen en betrokkenheid op.
- Capaciteitsopbouw: Het WWF heeft training gegeven over bestuur, financieel beheer en planning om de CFA's te versterken.
Geleerde les
Het vormen van een CFA vereist tijd en gestructureerde betrokkenheid om het vertrouwen van de gemeenschap en de effectiviteit van de organisatie te garanderen. Duidelijke bestuursstructuren, met duidelijk omschreven rollen en verantwoordelijkheden, vergemakkelijken een efficiënt beheer. Het geven van leiderschaps- en managementvaardigheden aan de leden van de gemeenschap is cruciaal voor de duurzaamheid van de CFA. Uit het project is gebleken dat regelmatig overleg en duidelijke wettelijke richtlijnen voor gemeenschapsverenigingen essentieel zijn om draagvlak te creëren en op één lijn te komen met het nationale bosbouwbeleid.
Ontwikkeling van gebruikersgroepen voor ondersteuning in levensonderhoud
Het Entarara CFA heeft drie gebruikersgroepen opgericht: bijenteelt, boomkwekerij en ecotoerisme om alternatieve middelen van bestaan te ondersteunen en de druk op de bosrijkdommen te verminderen. De bijenteeltgroep heeft als doel honing te produceren, wat zowel een inkomen oplevert als bestuivingsdiensten in het bos. De kwekerijgroep richt zich op het kweken van inheemse en fruitbomen voor de verkoop, met een doelstelling van 100.000 zaailingen per jaar. De ecotoerisme-groep is van plan geld in te zamelen voor bosomheiningen, bewustwording te bevorderen en toeristvriendelijke voorzieningen te ontwikkelen, zoals picknickplaatsen en campings. Deze groepen bieden verschillende mogelijkheden om in hun levensonderhoud te voorzien die ecologisch duurzaam en economisch voordelig zijn en die de betrokkenheid van de gemeenschap bij bosbehoud bevorderen.
Sleutelfactoren
- Toegang tot hulpbronnen: De leden van de gemeenschap maken gebruik van lokale hulpbronnen voor bijenteelt en het planten van bomen.
- Ondersteunende infrastructuur: De nabijheid van een waterbron in het bos helpt bij de ontwikkeling van de kwekerij.
- Economische motivatie: Inkomstengenererende activiteiten stimuleren de deelname van de gemeenschap aan natuurbehoud.
Geleerde les
Het organiseren van gemeenschappen in gebruikersgroepen die afgestemd zijn op hun belangen versterkt de betrokkenheid bij natuurbehoud. Diverse mogelijkheden om in het levensonderhoud te voorzien helpen om de afhankelijkheid van bosbronnen te verminderen, wat duurzaam gebruik garandeert. Toegang tot training, middelen en marktkansen voor deze groepen is essentieel voor succes op de lange termijn. Transparant beheer van groepsfondsen en -activiteiten is de sleutel tot het opbouwen van vertrouwen onder de leden en het behouden van de focus op de instandhoudingsdoelen.
Invloeden
De gezondheid van het Entarara-woud is verbeterd, zoals blijkt uit de verbeterde boombegroeiing en de terugkeer van vogels en zoogdieren die eerder uit het bos verdreven werden. Het bos heeft nu een bestuursstructuur via de CFA en het bosbeheerplan, die cruciaal zijn voor een duurzaam beheer van het bos. De participatie van de gemeenschap in het behoud van het bos is bevorderd door de vorming van bosgebruikersgroepen en een bosbeheersysteem onder de CFA. De op levensonderhoud gebaseerde gebruikersgroepen bijenteelt, het planten van boomkwekerijen en ecotoerisme bieden de CFA-leden hoop op een beter inkomen. Inkomstengenererende activiteiten zoals honingproductie, de verkoop van zaailingen en de ontwikkeling van toerisme zijn geïdentificeerd en bieden duurzame alternatieven voor de lokale bevolking. De meer dan 190 leden van de gemeenschap uit de dorpen die aan het bos grenzen, zijn nu actief betrokken bij het behoud van het bos door het planten van bomen en de bescherming van het bos. Het perspectief van de gemeenschap op het bos is verschoven van het zien als een open bron naar een waardevol bezit, waarbij zij de bewaarders van het bos zijn. De regelmatige betrokkenheid bij het bosbeheer heeft het eigenaarschap en de verantwoordelijkheid van de gemeenschap voor de inspanningen om het bos te behouden verder versterkt.
Begunstigden
De begunstigden zijn meer dan 190 gemeenschapsleden uit diverse huishoudens die samen meer dan 1000 mensen vertegenwoordigen die rechtstreeks afhankelijk zijn van de ecosysteemdiensten van het bos. De andere begunstigden zijn lokale instellingen (4 scholen en 3 kerken) en 3 vrouwengroepen.
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
SDG 13 - Klimaatactie
SDG 15 - Leven op het land
Verhaal
Raphael Leneo de voorzitter van Entarara Forest
WWF Kenya
Entarara nieuw leven inblazen: een verhaal van Raphael Leneo - voorzitter van de Entarara Community Forest Association
Mijn naam is Raphael Leneo en ik ben de voorzitter van de Entarara Community Forest Association. Toen ik jonger was, was het Entarara Forest in Kajiado County een plek van ongelooflijke schoonheid. Het was dichtbegroeid en de torenhoge bomen leken zich eindeloos tot in de hemel uit te strekken. Ik herinner me hoe we altijd baden onder een bepaalde boom die 'Oretiti' heette, een heilige plek voor de Maa-gemeenschap. Af en toe gaf de gemeenschap daar offers, om het bos te eren voor alles wat het bood. Het was niet alleen een plek met een spirituele betekenis, het was ook een bron van traditionele medicijnen die verschillende kwalen genazen. Het bos was in alle opzichten een belangrijk onderdeel van ons leven.
Maar dat was toen. Vandaag de dag wordt het 23 hectare grote bos, dat nu wordt beheerd door de provinciale overheid in samenwerking met de Entarara Forest Community, bedreigd. In het recente verleden waren de meeste bomen in het bos meer dan 100 jaar oud, maar vandaag de dag zijn er nog maar een handjevol over. Het is hartverscheurend om te zien. Ooit ondersteunde het bos een grote verscheidenheid aan flora en fauna en creëerde het dikke bladerdak een koel, rustgevend microklimaat in een anders heet en dor gebied. We hadden alles - water voor huishoudelijk gebruik, water voor het vee en een plek waar wilde dieren konden gedijen.
Maar toen kwamen de uitdagingen. De problemen begonnen in de jaren tussen 1965 en 1969 toen het land rond het bos werd opgedeeld voor individuele boerenbedrijven en iedereen zijn deel kreeg. Toen de mensen zich vestigden, begon het bos eronder te lijden. "We hadden vroeger verschillende wilde diersoorten die sindsdien zijn verhuisd als gevolg van de vernietiging," hoor ik de ouderen vaak zeggen. Soorten zoals de zwart-witte Colobus aap en stekelvarkens, die ooit veel voorkwamen in het bos, zijn nu verdwenen. Ze zijn verhuisd naar het Loitokitok Woud en zelfs naar de Kilimanjaro. Het bos stond vroeger bekend als 'Ilkeek Lorkoroin', genoemd naar de Colobus-apen die er leefden.
Naarmate er zich meer mensen vestigden, kreeg het bos te maken met menselijke invasie en langzaam begon het zijn grootsheid te verliezen. Het ooit overvloedige water uit de nabijgelegen stroomgebieden van het bos begon te slinken. Wat ooit een bloeiend, zichzelf onderhoudend ecosysteem was, werd een plek waar menselijke activiteiten de overhand kregen en de natuur betaalde de prijs.
Elke keer als ik nu luister naar het getjilp van de vogels in het bos, word ik vervuld van hoop. Er is iets magisch aan de geluiden van de natuur die terugkeert. Het is een herinnering aan hoe ver we zijn gekomen...
