SAMENWERKEN VOOR DE ZEEFAUNA IN PLAYAS DE VILLAMIL
Volledige oplossing
Vrijlating van gerehabiliteerde zeeschildpadden.
Área Nacional de Recreación Playas Villamil
In het midden van de Covid-19 pandemie bundelden verschillende lokale actoren in de provincie Guayas, het kanton Playas Villamil, waaronder burgers, vrijwilligers, ambtenaren van het Ministerie van Milieu, Water en Ecologische Transitie en de Fundacion Juvimar "Juntos por la vida marina" hun krachten om de zeefauna te redden die was gestrand in het Nationale Recreatiegebied Playas de Villamil en geen hulp kreeg vanwege de opsluiting waardoor alle activiteiten werden stilgelegd. Sindsdien heeft het initiatief zijn werk ten gunste van het behoud van zeekustsoorten voortgezet en versterkt.
Laatst bijgewerkt: 23 Nov 2025
23 Weergaven
Foto- en videogalerij
Context
Uitdagingen
Milieu:
Het redden en rehabiliteren van zeefauna is een complex proces. Deze acties zijn vooral uitdagend wanneer de soorten verwondingen vertonen die veroorzaakt zijn door de aantasting van hun ecosysteem, wat bijvoorbeeld resulteert in het verlies van ledematen.
Sociaal:
Er is een onvermijdelijke uitdaging in de coördinatie tussen lokale actoren zoals vissers, vrijwilligers en ambtenaren. De conflicten die tussen hen kunnen ontstaan, moeten worden beheerd. Hoewel er positieve veranderingen zijn geweest in de perceptie van het belang van soorten en hun behoud, is het nodig om de processen van bewustwording, educatie en bewustzijn van biodiversiteit, hulpbronnen en ecosystemen van de zeekust en beschermde gebieden te versterken.
Economisch:
Er is dringend behoefte aan langetermijnfinanciering om de kosten van medicijnen en behandelingen voor geredde fauna te dekken. Er zijn problemen geconstateerd bij het verkrijgen en beheren van middelen tussen de particuliere sector en organisaties, waardoor de duurzaamheid van het initiatief in gevaar komt.
Locatie
Playas, Guayas, Ecuador
Zuid-Amerika
Proces
Samenvatting van het proces
Het redden van wilde dieren in zee is een beschermingsstrategie die kennis vereist van de ecologie van de soorten, evenals rigoureuze methoden voor hun primaire zorg, overdracht, rehabilitatie en terugkeer naar hun habitat. Het implementeren van communicatiestrategieën over de soorten en het kennen en toepassen van de aanbevelingen van het reddingsprotocol zijn essentiële hulpmiddelen voor het succes van dit soort initiatieven.
Bouwstenen
Actieprotocol voor strandingen van zeedieren in Ecuador
Instrument ontwikkeld door het Ministerie van Milieu en het Ondersecretariaat voor Zee- en Kustbeheer. Het biedt technische en wetenschappelijke richtlijnen voor het redden van zeefauna in verschillende situaties (soort, strandingslocatie, getijdenomstandigheden, beschikbare middelen), hun veterinaire zorg, rehabilitatie, vrijlating of overbrenging naar opvang- en beheercentra, of euthanasie en definitieve verwijdering. Het protocol legt ook het proces van gegevensverzameling en -registratie vast, evenals de monitoring van geredde fauna.
Sleutelfactoren
- Systematisering van informatie over strandingen van zeedieren in het kustprofiel, uitgevoerd door het Ministerie van Milieu via het Ondersecretariaat voor Marien en Kustbeheer.
- Oprichting van het Ecuadoraans netwerk voor respons op strandingen van mariene soorten,
- Een van de middelen om de toepassing van het protocol uitvoerbaar te maken is de verspreiding van informatie over strandingen, die wordt gekanaliseerd door het staatssecretariaat voor marien en kustbeheer en de provinciale milieudirectoraten.
- Volgens het Protocol beschikt Ecuador over kwantitatieve en systematische informatie over de interactie van zeeschildpadden met de visserij, wat een van de factoren is die in verband kunnen worden gebracht met het aantal strandingen.
Geleerde les
- Er zijn gezamenlijke inspanningen nodig om financiële middelen te blijven inzamelen en om het beheer te verbeteren. We hebben onderweg geleerd hoe hoog de kosten zijn voor het redden van wilde dieren, diergeneeskundige zorg, onderhoud en rehabilitatie.
- Het is essentieel om ten minste richtlijnen, protocollen en normen voor het beheer van wilde dieren te volgen om de relatie te sturen en samenwerkingsnetwerken op te bouwen naarmate het initiatief aan kracht wint.
- Door het protocol heeft de lokale gemeenschap ervaring opgedaan met het redden en beheren van wilde zeedieren en begrepen dat natuurbehoud een zaak van iedereen is. De sleutel hiertoe was de betrokkenheid van jongeren en ouderen.
- Het is noodzakelijk om de processen voor het opbouwen, beheren en verspreiden van kennis over de toepassing van dit protocol te documenteren en te systematiseren. Op deze manier kan het gerepliceerd en opgeschaald worden in andere regio's van Ecuador en het continent.
Training over het protocol voor snelle aandacht voor mariene soorten, gericht op milieuautoriteiten. In dit geval het team van parkwachters.
Het protocol geeft de methodologie aan voor het uitvoeren van het trainingsproces: 1) identificeer de lijst van actoren die de onmiddellijke reactie op een stranding genereren, 2) evalueer de soorten die het vaakst stranden, 3) bepaal de lijst van materialen voor het samenstellen van de strandingskit, 4) voer de theoretisch-praktische training uit, waarin de in stap 2 en 3 geïdentificeerde informatie aan bod komt.
Sleutelfactoren
Het Ecuadoraanse Ministerie van Milieu en Water organiseerde verschillende trainingssessies voor de parkwachters van dit beschermde gebied, samen met andere lokale belanghebbenden en de gemeenschap in het algemeen. Tijdens de training werd het reddings- en hulpprotocol voor zeedieren uitgelegd en werden simulatieoefeningen uitgevoerd om de aanbevelingen en maatregelen uit het protocol in de praktijk te brengen.
Geleerde les
Door deze training werd het team van parkwachters en de gemeenschap in het algemeen overtuigd van het belang om de ecologie van de soorten te kennen (bijvoorbeeld wanneer en hoe ze nestelen), evenals de basisaanbevelingen voor het redden, rehabiliteren en veilig terugbrengen naar hun habitat.
Invloeden
- De lokale gemeenschap, vooral diegenen die betrokken zijn bij visserij en toerisme, is zich bewust geworden van het reddingswerk voor wilde dieren. Ze rapporteren nu gestrande fauna en maken de stranden schoon om dit te voorkomen.
- Grotere acceptatie, bewustwording en begrip bij de lokale bevolking voor de uitroeping van het beschermde gebied (2014), dat werd gezien als een gebied met beperkingen en toezicht. De redding van gestrande schildpadden door het team van het beschermde gebied (vóór de oprichting van het gemeenschapsinitiatief) zorgde voor eigenaarschap van deze beschermingsfiguur.
- Groter bewustzijn van de stranden als leefruimte, niet alleen voor toerisme, maar ook als permanente habitat voor vogels, zeeleeuwen en schildpadden, naast andere soorten.
Begunstigden
Lokale gemeenschappen in de provincie Guayas, in de buurt van het Playas Villamil National Recreation Area.
Wereldwijd biodiversiteitsraamwerk (GBF)
GBF Doel 1 - Alle gebieden plannen en beheren om het verlies aan biodiversiteit te verminderen
GBF Streefdoel 10 - Biodiversiteit en duurzaamheid in landbouw, aquacultuur, visserij en bosbouw verbeteren
GBF Doel 21 - Ervoor zorgen dat kennis beschikbaar en toegankelijk is als leidraad voor biodiversiteitsacties
GBF Doel 22 - Participatie in besluitvorming en toegang tot rechtspraak en informatie over biodiversiteit voor iedereen garanderen
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
SDG 14 - Leven onder water
Verhaal
Samenwerking tussen verschillende belanghebbenden is essentieel voor de effectiviteit van instandhoudingsmaatregelen.
De Covid-19 pandemie bracht een onverwachte uitdaging met zich mee voor de bescherming van zeeschildpadden in het Playas de Villamil National Recreation Area. Hoewel het parkwachterteam van dit beschermde gebied sinds 2015 wekelijks twee tot drie schildpadden had gered, werd dit werk onderbroken door de lockdown. Er kwamen geen mensen meer op de stranden, maar er bleven zeeschildpadden en andere diersoorten aankomen, en sommigen van hen strandden daar.
"Toen begon de lokale gemeenschap zich bewust te worden van de situatie. Hoewel deze plek sinds 2011 een beschermd gebied is, was de bevolking er sceptisch over. Maar toen ze gestrande schildpadden zagen, besloten ze actie te ondernemen. Sommige mensen boden hun voertuigen aan, terwijl anderen de schildpadden te voet over korte afstanden droegen. Het gevoel van eenheid was voelbaar, zelfs met de deelname van oudere mensen die manieren vonden om te helpen. De pandemie was een gebeurtenis die ons heeft veranderd," zegt Carlos Méndez, hoofd van het Playas de Villamil National Recreation Area.
Al snel begon de noodzaak om de zeedieren te beschermen - die voorheen onopgemerkt waren gebleven - steun te krijgen. De eerste schildpadden die gezamenlijk werden gered, werden naar een rehabilitatiecentrum op vijf uur afstand van Playas de Villamil gebracht, wat de noodzaak onderstreepte om een lokale faciliteit op te zetten om voor deze dieren te zorgen.
"In 2021 begonnen we met de bouw van onze eigen plek om voor schildpadden en andere geredde diersoorten te zorgen. Met de hulp van de gemeenschap, vooral gepensioneerde senioren, slaagden we erin om fondsen te werven en materialen aan te schaffen. Tegen het einde van dat jaar was de faciliteit al operationeel. Het team van parkwachters en andere leden van de gemeenschap kregen training in reddingszorg. Hoewel het een continu leerproces is geweest, zijn we erin geslaagd om een ondersteuningsnetwerk voor de gemeenschap te creëren dat hand in hand samenwerkt met het beschermde gebied om de wilde zeedieren te behouden."
In contact komen met medewerkers
Andere medewerkers
Carlos Guillermo Méndez Román
Manager beschermde gebieden en wilde dieren
Lokale gemeenschap
Playas Canton
