İlgili bir diğer önemli faaliyet de resif etkisini kullanarak balık biyokütlesini artırmak amacıyla yapay resiflerin yerlerinin belirlenmesiydi.
MPA tarafından daha sonra üretilen deniz çayırı haritası, bu yapay resiflerin yerleştirileceği deniz çayırı bulunmayan alanların seçilmesinde özellikle yararlı olmuştur.
Yapay resiflerin batırılması 2009 yılında Japonya Uluslararası İşbirliği Ajansı'nın (JICA) desteğiyle test edilmişti. Ayrıca, Joal-Fadiouth'un kuzeyindeki M'bodiène'de bulunan Senegal Su Ürünleri ve Midye Araştırma Merkezi (CRAMS), su ürünleri yetiştirme çiftliğinin içinde aynı zamanda yapay resifler geliştiriyor ve yerleştiriyordu.
Joal-Fadiouth'lu balıkçılar, balıkları çekmek ve balıkçılık faaliyetlerini çeşitlendirmek için MPA'larına benzer resifleri batırmakla özellikle ilgilenmeye başladılar.
CRAMS için bir zorluk da kafeslerden kaçan bazı balıkların kaybolması ve aynı zamanda kafeslerin gölgesinin yabani balıkları da çekme eğiliminde olmasıydı. Çiftlik çevresinde hem yabani hem de kaçan çiftlik balıklarının bolluğu yerel balıkçıların ilgisini çekiyor ve bu da sık sık kafeslerin zarar görmesine ve dolayısıyla CRAMS ekibiyle çatışmalara neden oluyordu. Bu nedenle ekip, kafeslerin etrafına birkaç yapay resif yerleştirdi (Senegalliler tarafından büyük ölçüde tüketilen yumuşakça raflarından yapılmış). Yapay resif etkisi yalnızca balık biyokütlesinin artmasıyla sonuçlanmakla kalmadı, aynı zamanda resif balıkçıları balık kafeslerinden uzak tuttu.