De balans herstellen: Erkenning van natuur en kennis in het erfgoed van Jaipur door samenwerking tussen onderzoek en praktijk
          Als cultureel werelderfgoed in een dorre regio van India staat de stad Jaipur onder druk van een snel groeiende menselijke bevolking en is ze gevoelig voor de toenemende gevolgen van de klimaatverandering. Om enkele van de belangrijkste problemen waarmee de stad wordt geconfronteerd aan te pakken, leidde het proces dat werd opgestart door een multidisciplinair onderzoeks- en praktijkteam tijdens het ICCROM-IUCN World Heritage Leadership Heritage Place Lab tot een veelomvattende, op managementbehoeften gerichte onderzoeksagenda die zal bijdragen tot het bestaande corpus van erfgoedconservatie van Jaipur. Het Heritage Place Lab bevorderde een functionele samenwerking tussen de Manipal University, het Wildlife Institute of India Category 2 Centre en de Jaipur Municipal Corporation and Town Planning, waarin alle instellingen hun respectieve expertise aanwendden om (1) hun individuele aanpak van erfgoedconservatie te herzien en (2) een gemeenschappelijk beleid te ontwikkelen dat verschillende standpunten integreert en dat als model kan dienen voor andere teams, vooral op het vlak van stedelijk erfgoed.
Invloeden
Het eerste effect was het kunnen identificeren van de belangrijkste uitdagingen voor het pand met inbreng van de bredere perspectieven van verschillende teamleden - conservatiearchitecten, academici, onderzoekers op het gebied van natuurlijk en cultureel erfgoed, stadsplanning en stedelijk management - om te kunnen putten uit de uitgebreide natuurlijke kenmerken die de historische locatie ondersteunen om effectievere managementvragen te stellen en een shortlist op te stellen van vragen die op hetzelfde gericht zijn.
Dezelfde mix van expertise en technieken leidde tot het voorstel dat het bredere doel van het behoud van inheemse traditionele kennis kon worden toegespitst op wat van cruciaal belang was voor Jaipur. Daarom werd de behoefte aan gedetailleerd onderzoek naar traditionele waterbeheersystemen geïdentificeerd. Deze systemen hadden zeer effectief gefunctioneerd toen de stad werd opgezet en zouden nog steeds manieren kunnen bieden om het waterbeheer te verbeteren en bij te dragen aan de hedendaagse waterbehoeften. Een gestructureerde blik in de archieven van de historische stedenbouwkundige en architecturale controlerichtlijnen zou helpen om het erfgoed van Jaipur te bewaren door erfgoedarchieven te identificeren en te catalogiseren.
Alle hierboven geïdentificeerde onderzoeksprioriteiten zouden leiden tot oplossingen die (1) het uitgebreide erfgoed van Jaipur bewaren en helpen promoten bij de burgerij, en (2) impactvolle veranderingen teweegbrengen in de levensomstandigheden van de stad en tegemoetkomen aan de hedendaagse behoeften van de burgers.