Figuur 2: belangrijkste resultaten van de experimentele visserijmonitoring die PMCB en ambachtelijke vissers om de 3 jaar uitvoeren in het reservaat van Couronne.
PMCB
Betere kennis voor beter management
UW visuele telling van vissen om de 3 jaar in het reservaat van Couronne.
J.G. Harmelin/PMCB
De bescherming en bewaking binnen de 2 no-take reservaten -waar alle vormen van vissen, aanmeren en duiken verboden zijn- is effectief, met meer dan 2.400 uur handhaving per jaar, meestal op zee. Er is een grote toename van de visbiomassa met een toename van de abundantie, meer grotere vissen en de terugkeer van zeldzame/gevoelige soorten zoals tandbaarzen, bruine schartong, zeebaars, enz: Experimentele gecontroleerde visacties worden om de 3 jaar uitgevoerd binnen het reservaat en toonden aan dat in 24 jaar het gemiddelde gewicht van een vis met een factor 2,6 is toegenomen (287 g in 2019 vs. 111 g in 1995. In deze periode is de vangst vermenigvuldigd met een factor 7, waarbij de vangst per CPUE-inspanningseenheid is toegenomen van 1,1 kg / 100 m net in 1995 tot een maximum van 7,1 kg / 100 m in 2019 (figuur 2).
Deze spectaculaire resultaten en een duidelijk effect van het reservaat hebben niet alleen betrekking op vissen, maar ook op ongewervelde dieren zoals doornige kreeften: de vangsten werden verveelvoudigd per 8 sinds de oprichting van het reservaat. Deze resultaten zijn belangrijk voor ambachtelijke vissers die profiteren van biomassa-exportprocessen: in de grenzen van de zeereservaten kan de visopbrengst oplopen tot 2,5 kg/100 m net, terwijl in de rest van de MPA de gemiddelde CPUE 1 kg/100 m bedraagt.
Bereidheid en betrokkenheid van lokale ambachtelijke vissers die zelf besloten om een tweede no-take reservaat in PMCB te creëren in 1996 (Couronne, 210 ha), na de vorige in Carry (1983, 85 ha). Dezelfde vissersboot ("Mamyblue") neemt sinds het begin deel aan experimentele visserij die om de 3 jaar wordt uitgevoerd en vissers kunnen direct in de viskist het effect van het reservaat zien wanneer ze hun netten terugbrengen, met een vermenigvuldiging par 7 van de vangsten (141 kg in 2019 vs 21 kg in 1995).
Langetermijnmonitoring toonde een duidelijk effect van het reservaat: meer vissen in overvloed, meer grotere vissen en de terugkeer van zeldzame soorten. Bewaking en handhaving zijn de hoekstenen van een goed beheer van een reservaat. Zelfs 6% van de Middellandse Zee wordt gedekt door beschermde mariene gebieden, slechts 0,23% is volledig of streng beschermd. Minder dan een kwart van 1%, dat is echt niet genoeg! Beschermde mariene gebieden zijn niet alleen technische oplossingen, maar er moet ook rekening worden gehouden met menselijke relaties en de geschiedenis en cultuur van een gebied, met een gemeenschappelijke visie.
No-take reserves werkten goed, zelfs kleine oppervlakken onder volledige bescherming kunnen de biodiversiteit en hulpbronnen herstellen. Noodzaak om wetenschappelijke monitoring op lange termijn te realiseren, voor een betere kennis van het effect van reservaten, met een BACI-protocol (voor/na/controle/effect).