Er werd een regelmatig biodiversiteitsmonitoringprogramma voor vegetatiebeoordeling, gerichte monitoring van plantensoorten, cameratraponderzoeken voor middelgrote/grote zoogdieren en indicatoren voor de gezondheid van het ecosysteem opgesteld om de resultaten te volgen en adaptieve acties mogelijk te maken. Het beheerplan plaatst monitoring centraal in de besluitvorming.

Jabal Shada werd in 2002 uitgeroepen tot Speciaal Natuurreservaat (IUCN-categorie Ia) na een verkennend onderzoek dat in 2001 werd uitgevoerd door de voormalige Nationale Commissie voor Behoud en Ontwikkeling van Wilde Dieren (NCWCD). Na de oprichting van het National Center for Wildlife (NCW) werd een nieuw beheerplan ontwikkeld (bedoeld om elke 5 jaar te worden bijgewerkt) dat biodiversiteitsbescherming integreert met lokale bestaansmiddelen ter ondersteuning van de Shadawi-koffieteelt, gemeenschapsontwikkeling, ecotoerisme en regelmatige biodiversiteitsmonitoring om het behoud op lange termijn van dit unieke ecosysteem in de bergen te garanderen. Jabal Shada werd ook geregistreerd in de werelddatabase van beschermde gebieden (WDPA).

Er is een openbare database met milieubegrotingen en -uitgaven ontwikkeld om milieubegrotingen en -uitgaven (vanaf 2023) openbaar te maken. Dankzij de intuïtieve en visuele lay-out kunnen gebruikers bijhouden hoeveel elke provincie elk jaar heeft uitgegeven aan biodiversiteit. Dit heeft twee belangrijke gevolgen.

Ten eerste kunnen lokale overheden, doordat ze de database grondig moeten invullen, deze gebruiken als hulpmiddel om beter te begrijpen hoe ze hun eigen milieubegrotingen moeten ontwikkelen en welke categorieën moeten worden opgenomen.

Ten tweede bevordert de openbare database de verantwoordingsplicht en transparantie bij milieuplanning en -budgettering, waardoor overheden worden aangemoedigd om hun verantwoordelijkheden op het gebied van biodiversiteitsfinanciering onder het NRUF na te komen.

Er werd een permanent groot monsterperceel van 1 hectare (hm²) Cathaya argyrophylla met 25 vaste kwadraten aangelegd. Binnen elk boomkwadrant werden op de vier hoeken en in het midden struiksubplots (5 m × 5 m) geplaatst. Bovendien werd binnen elke struiksubplot een kruidachtige subplot (1 m × 1 m) uitgezet om de habitatmonitoring te vergemakkelijken.
Er werden prioritaire onderzoeksgebieden aangewezen in gebieden met relatief hoge concentraties van de natuurlijke verspreiding van Cathaya argyrophylla , en in deze gebieden werden 20 m × 20 m monitoring plots ingericht. Deze plots werden gebruikt om de gemeenschapsstructuur, natuurlijke regeneratie, soortendiversiteit, habitatomstandigheden, populatiestructuur en populatiedynamiek te onderzoeken. Alle monitoringgegevens werden systematisch opgeslagen, beheerd en statistisch geanalyseerd.

Het clusteren van boerderijen is een modaliteit die werd aangenomen voor het vestigen van nieuwe landbouwactiviteiten. Een landbouwcluster is een groep landbouweenheden die aan elkaar grenzen op één locatie. Dit was bedoeld om de vele obstakels te overwinnen waarmee individuele boeren te maken hebben, zoals hoge transportkosten, fluctuerende marktprijzen en een gebrek aan technische capaciteiten om problemen op te lossen die zich voordoen tijdens het gebruik van relatief nieuwe landbouwtechnologieën.

De landbouwclusters in de gemeenten Al Za'atari en Al Serhan in het gouvernement Al Mafraq (Noord-Jordanië) bestaan uit 58 landbouweenheden die aan elkaar grenzen op twee locaties met een totale oppervlakte van ongeveer 60.000 m². Deze opzet maakt het mogelijk om de producten van alle boeren tegelijk te verkopen aan grote zakelijke afnemers, waardoor de transportkosten dalen en alle onderdelen van de boerderij dezelfde kwaliteit producten krijgen.

De landbouweenheden zijn kassen die zijn uitgerust met interne bodemloze kweeksystemen en worden aangedreven door zonne-energie, terwijl de producten worden verkocht via een spin-off bedrijf, genoemd naar het project (Smart DESERT Company). Alle boeren volgen dezelfde werkstappen en de omstandigheden worden zo goed mogelijk gecontroleerd.

Kassen zijn uitgerust met interne systemen voor bodemloze kweeksystemen die volledig functioneel zijn en verschillende gewassen produceren. Een dergelijk systeem maakt het mogelijk om retour irrigatiewater op te vangen in bassins, zodat dit water kan circuleren om de omliggende bomen en een open teeltperceel te irrigeren.

De ontwikkeling van een markt voor groene obligaties in Zambia is verankerd in de activiteiten van de Green Finance Mainstream Working Group, die financiële regelgevers, standaardiseringsinstanties, ontwikkelingspartners en andere belangrijke instellingen samenbrengt met als doel groene financiering te mainstreamen in het financiële landschap van Zambia. Leden zijn onder andere de Bank of Zambia, de SEC en de Pensions and Insurance Authority (PIA). Daarnaast heeft de werkgroep strategische deelname van het Ministerie van Groene Economie en Milieu, het Ministerie van Financiën en Nationale Planning, het Zambiaanse Instituut van Registeraccountants en het Wereld Natuur Fonds (WWF) Zambia.

De oprichting van de werkgroep bood een regelmatig platform voor samenwerking tussen regelgevende instanties, overheidsinstanties en deskundigen, waardoor een gunstig klimaat ontstond voor de ontwikkeling en effectieve implementatie van groene financieringsoplossingen. Veel van deze oplossingen zijn multidisciplinair van aard, van wettelijke vereisten tot technische expertise, en hadden mogelijk niet ontwikkeld kunnen worden zonder deze gezamenlijke inspanning.

De legitimiteit en duurzaamheid van de zeehond opbouwen door het te integreren in een multisectoraal samenwerkingsecosysteem tussen wetenschap, bedrijfsleven, maatschappelijke organisaties en overheden.

Zonder een laboratorium om genetische analyses uit te voeren of bedrijven die zich bij het initiatief willen aansluiten, kan er geen zeehond bestaan. Daarom moet al het werk in samenwerking gebeuren. Hoewel het niet noodzakelijk is dat overheidsinstanties het keurmerk onderschrijven, is het wel aan te raden om een hartelijke relatie te onderhouden, hen op de hoogte te houden van de voortgang en hen uit te nodigen om aanwezig te zijn en hun stem te laten horen op promotie-evenementen. De deelname van maatschappelijke en wetenschappelijke organisaties is nodig om de geloofwaardigheid van het label te versterken.

Sparśa in Nepal dient als pilot-onderneming, maar de ambitie van NIDISI reikt veel verder dan één land. Jaren van netwerken met mensen uit de praktijk, academici, sociale ondernemers en NGO's lieten ons zien dat veel projecten in het Zuiden werken met natuurlijke vezels - banaan, sisal, waterhyacint, bamboe - maar dat de meeste voor dezelfde uitdagingen staan: hoe vezels efficiënt te verwerken, productkwaliteit te garanderen, markttoegang te garanderen en financieel duurzame sociale ondernemingen op te bouwen. Om dit aan te pakken hebben we het Sparśa Blueprint Project gelanceerd, dat een wereldwijde gemeenschap creëert voor het delen van kennis over de productie van composteerbare onderleggers.

De Blueprint is de plek waar Sparśa's technische expertise, R&D en sociale bedrijfslessen worden opengesteld voor navolging. Het documenteert CAD-bestanden van machines, inkoopstrategieën, financiële planningsmodellen en benaderingen, maar creëert ook ruimte voor dialoog en co-creatie. Door projecten over de hele wereld met elkaar te verbinden, kunnen lokale vernieuwers van elkaar leren en het model aanpassen aan hun eigen context en vezelplant.

Eerste bouwsteen van Journey of Community Building: Creating a Globally Adaptable Blueprint Model for Fibre Pad Manufacturing - zal in september 2025 worden gepubliceerd op het PANORAMA platform, en een volledige pagina met oplossingen zal volgen in november 2025. Daar zullen we de opgebouwde ervaring van jaren van netwerken bouwen op verschillende continenten delen, inclusief inzichten uit samenwerkingen met grassroots ondernemers, academische partners zoals Stanford University's Prakash Lab en LGP2 van het Grenoble INP-Pagora, NGO's en lokale overheden. Deze schaalvergroting van ons project zal dienen als de poort voor replicatie, om anderen te helpen hun eigen vezelgebaseerde padondernemingen op te zetten.

Het richt zich op het versterken van de verzameling van wetenschappelijke gegevens aan boord van schepen om duurzaam visserijbeheer te verbeteren. Deze inspanning, die sinds 2018 wordt uitgevoerd als een vrijwillig programma in zowel grotere als kleinere vloten, omvat ook het merken en monitoren van soorten in samenwerking met de IATTC. Als onderdeel van de technische versterking is een gespecialiseerde handleiding voor waarnemers aan boord ontwikkeld, met de nadruk op nauwkeurige soortidentificatie en gestandaardiseerde technieken voor gegevensverzameling; tot nu toe zijn 21 waarnemers opgeleid volgens dit protocol, waarmee ook de naleving van de MSC certificering wordt ondersteund. Daarnaast wordt het protocol aangevuld met satellietbewakingstechnologie van Global Fishing Watch, die de duurzaamheid en transparantie van visserijactiviteiten versterkt.

Deze bouwsteen beschrijft hoe de lokale actoren die een soepele uitvoering en duurzaamheid op lange termijn van het SPARŚA-ambassadeursprogramma mogelijk maken, geïdentificeerd en betrokken kunnen worden en hoe met hen kan worden samengewerkt. Dit zijn lokale autoriteiten, gemeenschapsleiders, partner-NGO's, schoolbesturen en vertegenwoordigers op wijkniveau. Het opbouwen van vertrouwen met deze belanghebbenden zorgt voor legitimiteit, verzekert steun voor sessies en opent mogelijkheden voor samenwerking, het delen van middelen en een bredere betrokkenheid bij de gemeenschap.

Ambassadeurs beginnen met het in kaart brengen van de belangrijkste besluitvormers in hun gebied, waaronder wijkagenten, gemeentelijke vertegenwoordigers en gerespecteerde figuren uit de gemeenschap. Vroege persoonlijke ontmoetingen zorgen voor toestemming en goodwill. Deze contacten brengen de ambassadeurs vaak in contact met bestaande programma's en gemeenschapsgroepen zoals Ama Samuha, Mahila Samuha, Tole Sudhar Samiti en gebruikerscomités, die kunnen helpen om deelnemers te mobiliseren en bewustzijn te verspreiden.

Partner-NGO's worden betrokken voordat de training begint en dragen bij aan het mede-ontwerpen van de inhoud, het vinden van deskundige trainers en het delen van beproefde materialen zoals Ruby's World van WASH United, NFCC-toolkits en GYAN-bronnen.

Bij het benaderen van scholen geven ambassadeurs de voorkeur aan persoonlijke bezoeken aan schooldirecteuren boven e-mails of telefoontjes, om lokale normen te respecteren en de kans op acceptatie te vergroten. Flexibiliteit is essentieel om wijzigingen of afwijzingen op het laatste moment te kunnen verwerken. Directeuren spelen een sleutelrol bij het organiseren van de logistiek, het toewijzen van tijdslots en het garanderen van de deelname van leerlingen en leerkrachten.

Formele documentatie - brieven met stempels en handtekeningen van de organisatie - vergroot de geloofwaardigheid en stelt instellingen gerust. Inzicht in lokale protocollen is van vitaal belang, aangezien sommige districten aanvullende goedkeuringen van hogere autoriteiten vereisen.