Na de ontwikkeling van het wetgevende en regelgevende kader voor de uitgifte van groene obligaties, was het ook nodig om stimulansen te creëren die deze obligaties aantrekkelijker maken voor zowel de emittenten als de beleggers. Op voorspraak van BIOFIN en in nauwe samenwerking met de Werkgroep werden twee belangrijke stimulansen ingevoerd.

Ten eerste genieten beleggers een vrijstelling van 15% bronbelasting op groene obligaties die genoteerd zijn op een Zambiaanse beurs met een looptijd van minstens drie jaar. Deze maatregel stimuleert investeringen in projecten met positieve milieuresultaten en versnelt de mobilisatie van middelen. Het motiveert ook potentiële emittenten, die een grotere vraag van investeerders kunnen verwachten en bijgevolg hogere rendementen op hun obligaties.

Ten tweede heeft de SEC de registratierechten voor groene obligaties in Zambia met 50% verlaagd. Door de emissiekosten te verlagen, maakt deze maatregel de markt nog aantrekkelijker voor emittenten.

Sinds 2018 heeft UNDP BIOFIN verschillende workshops voor capaciteitsopbouw georganiseerd en steun verleend aan de ontwikkeling van de markt voor groene obligaties in Zambia, in samenwerking met de belangrijkste regelgevende instanties in de financiële sector. Deze activiteiten hebben bijgedragen aan de formulering van de richtlijnen en noteringsregels voor groene obligaties en omvatten ook gerichte trainingen voor de SEC over de beoordeling en goedkeuring van aanvragen voor groene obligaties.

Zo werd in juli 2025 een reeks capaciteitsopbouwsessies voor het opschalen van de markt voor de uitgifte van groene obligaties in Zambia gegeven aan leden van de werkgroep en andere belangrijke belanghebbenden (bijv. beleggingsmakelaars, transactieadviseurs, institutionele beleggers, enz. Tijdens de sessies kwamen onderwerpen aan bod zoals de grondbeginselen van groene obligaties, het structureringsproces en de vereisten om in aanmerking te komen.

BIOFIN heeft ook technische bijstand verleend aan veelbelovende emittenten van groene obligaties in Zambia. In 2024 werd een wereldwijde oproep gelanceerd om begeleiding op maat te bieden aan vijf bedrijven of andere potentiële emittenten. Deze ondersteuning omvat het opstellen van groene obligatieraamwerken, het identificeren van in aanmerking komende projectpijplijnen, het onderhouden van contacten met investeringsbanken en het inschakelen van externe adviesverstrekkers voor certificering. Het biedt ook adviesdiensten over het afstemmen van obligaties op internationale standaarden, impactrapportage en marktpositionering.

De ontwikkeling van een markt voor groene obligaties in Zambia is verankerd in de activiteiten van de Green Finance Mainstream Working Group, die financiële regelgevers, standaardiseringsinstanties, ontwikkelingspartners en andere belangrijke instellingen samenbrengt met als doel groene financiering te mainstreamen in het financiële landschap van Zambia. Leden zijn onder andere de Bank of Zambia, de SEC en de Pensions and Insurance Authority (PIA). Daarnaast heeft de werkgroep strategische deelname van het Ministerie van Groene Economie en Milieu, het Ministerie van Financiën en Nationale Planning, het Zambiaanse Instituut van Registeraccountants en het Wereld Natuur Fonds (WWF) Zambia.

De oprichting van de werkgroep bood een regelmatig platform voor samenwerking tussen regelgevende instanties, overheidsinstanties en deskundigen, waardoor een gunstig klimaat ontstond voor de ontwikkeling en effectieve implementatie van groene financieringsoplossingen. Veel van deze oplossingen zijn multidisciplinair van aard, van wettelijke vereisten tot technische expertise, en hadden mogelijk niet ontwikkeld kunnen worden zonder deze gezamenlijke inspanning.

De ontwikkeling van wet- en regelgeving vormde de basis voor het opzetten van een groene obligatiemarkt in Zambia. De 2019 Green Bonds Guidelines zijn het belangrijkste resultaat van dit proces en dienen als regelgevend kader voor de uitgifte van groene obligaties in het land. Ze zijn officieel gepubliceerd en ontwikkeld in overeenstemming met de Green Bond Principles van de International Capital Market Association (ICMA), een vrijwillig protocol voor de uitgifte van groene obligaties.

De richtlijnen behandelen uitvoerig de vereisten voor de uitgifte van groene obligaties, waaronder de inschakeling van een onafhankelijke externe beoordelaar en de indiening van een gedetailleerd kader voor groene obligaties bij de Securities and Exchange Commission (SEC). Dit kader moet uitleg geven over de te gebruiken projectselectiecriteria, hoe de fondsen zullen worden gebruikt, het beheer van de opbrengsten (het geld dat wordt opgehaald met de verkoop van de obligaties) en hoe de milieudoelstellingen zullen worden bereikt. Samen bevorderen deze elementen transparantie, verantwoording en het vertrouwen van investeerders.

Als aanvulling op de richtlijn zijn ook de regels voor de notering van groene obligaties ontwikkeld, die emittenten een gedetailleerd traject bieden voor de notering van groene obligaties op de Lusaka Securities Exchange (LuSE). Deze regels stellen ook procedures vast voor het beoordelen van de milieuverdiensten van groene obligaties en het rapporteren van effecten, wat bijdraagt aan een ordelijke markt.

De openbare oproepen van het Iratapuru Fonds markeren een beslissende stap in de democratisering van de toegang tot hulpbronnen, waardoor gemeenschappen rond het Rio Iratapuru Reserve voor Duurzame Ontwikkeling (RDSI) en onderzoeksinstellingen op transparante en eerlijke wijze met elkaar kunnen concurreren. Sinds 2019 zijn er jaarlijkse oproepen gelanceerd voor actielijnen gericht op het versterken van gemeenschappen, het verbeteren van productieve infrastructuur, het bevorderen van onderwijs, technische training en het ondersteunen van toegepast wetenschappelijk onderzoek. Het proces verloopt in verschillende fasen: brede verspreiding van de oproep, opleiding en ondersteuning van gemeenschappen bij het opstellen van voorstellen, strenge technische analyse door het beheerscomité, collectief overleg en vervolgens monitoring van de goedgekeurde projecten. Deze regeling versterkt niet alleen de autonomie van de gemeenschappen en stimuleert lokale innovatie, maar vergroot ook de positieve effecten in de regio en draagt bij aan duurzame ontwikkeling, institutionele versterking en de productie van wetenschappelijke kennis gericht op het behoud van biodiversiteit en de waardering van traditionele middelen van bestaan.

Met de goedkeuring van federale wet 13.123/2015 hield Natura bijeenkomsten met de regering van Amapá (SEMA/AP) en de gemeenschap van São Francisco do Iratapuru (vertegenwoordigd door COMARU en de Bio-Rio Association), wat resulteerde in een addendum bij de overeenkomst waarbij het Natura-fonds voor de duurzame ontwikkeling van traditionele gemeenschappen werd opgericht, later omgedoopt tot het Iratapuru-fonds. Uit deze besprekingen bleek de noodzaak om COMARU te ondersteunen bij het beheer van de middelen, die van de rekening van Natura naar de eigen rekening zouden worden overgeheveld, gezien de aanzienlijke bedragen die hiermee gemoeid waren. Het Beheerscomité van het Iratapurufonds werd opgericht, bestaande uit vijf instellingen met stemrecht (COMARU, Bio-Rio, SEMA/AP, Natura en Stichting Jari) en twee adviserende leden (RURAP en SEBRAE/AP). In de overeenkomsten werden de samenstelling van het fonds, de periodiciteit van de overdrachten, de aanvraagcriteria en de vereiste dat de gefinancierde projecten betrekking moeten hebben op ten minste één van de 21 actielijnen vastgelegd, met toegang via openbare oproepen.

De overdracht van het rechtstreekse beheer van de bankrekening van het fonds was een mijlpaal in de versterking van de autonomie van de gemeenschap van COMARU. Voorheen werden de middelen beheerd door Natura, dat de ingediende voorstellen beoordeelde en goedkeurde. Met deze verandering nam de coöperatie de directe controle over en bepaalde zij samen met het beheercomité de criteria, oproepen tot het indienen van voorstellen en prioriteiten voor de aanvragen. Deze regeling bevorderde een grotere transparantie, sociale participatie en institutionele versterking, en zorgde ervoor dat de voordelen de lokale gemeenschappen rond het Rio Iratapuru-reservaat voor duurzame ontwikkeling (RDSI) en de partnerinstellingen op een eerlijkere manier bereikten.

Het streeft ernaar om de implementatie van verantwoorde praktijken door bedrijven te vergemakkelijken door middel van een geleidelijke, technische en coöperatieve overgang, terwijl naleving van de principes van het keurmerk geëist blijft worden.

Om dit doel te bereiken moet elk bedrijf een persoonlijk ondersteuningsplan aangeboden krijgen, met socialisatiesessies, interne training, advies en technische bezoeken. Na 12 maanden moet er ook een nalevingsbeoordeling worden uitgevoerd en aan de hand van de resultaten moeten er aanpassingen worden gedaan.

Naast het geld-voor-werk programma werden lokale gemeenschapsorganisaties opgericht die gezamenlijke activiteiten organiseren en als platform dienen voor samenwerking tussen de gemeente Koh Tao en de lokale bevolking. Er werden vijf gemeenschapsorganisaties opgericht: Koh Tao Fisherfolk group; Sairee Taxi Boat Group; Mae Haad Taxi Boat Group; Koh Tao Women Group; en Koh Tao Youth Group.

De gemeenschappen kregen training over de implementatie van oplossingen voor biodiversiteitsfinanciering, financiële en digitale geletterdheid en andere vaardigheden zoals visverwerking en het binden van t-shirts. De lokale bevolking begon gemeenschapsorganisaties in te zetten om schoonmaakacties te coördineren en zegde toe te blijven werken aan het verwijderen van afval op zee en het schoonmaken van stranden.

Als onderdeel van het geld-voor-werk programma werden bootbestuurders ook getraind in afvalscheiding. Na afloop van het programma dienden ze een voorstel in bij de gemeente Koh Tao voor het plaatsen van afvalscheidingsbakken in hun toeristenboten.

Bovendien stimuleerde KTB activiteiten voor studenten van de Baan Koh Tao School gericht op financiële kennis, inclusie en kennismanagement. Er werd een kleinschalige studio voor Koh Tao Kids Channel (TaoNoi Channel) opgezet om kenniscontent voor studenten te creëren. KTB gaf ook financiële steun aan vissers om visverzamelaars aan te schaffen.

De crowdfundingcampagne bracht middelen bijeen om geldtransfers te verstrekken aan chauffeurs van taxiboten en kleine vissersboten, die werden geïdentificeerd als een van de meest kwetsbare groepen als gevolg van de COVID-19 pandemie (voor meer informatie, zie bouwsteen 1). Om dit te bereiken werd een geld-voor-werk programma opgezet, waarbij tijdelijke geldtransfers afhankelijk zijn van het leveren van arbeid voor de overeenkomstige periode. De bootbestuurders werden voor drie maanden ingehuurd om stranden schoon te maken, marien afval te verzamelen, het verzamelde afval te recyclen en de lokale gemeenschap te mobiliseren voor het behoud van de biodiversiteit.

Op deze manier droeg de campagne niet alleen bij aan het levensonderhoud van de bootbestuurders tijdens de pandemie, maar ook aan hun bewustzijn van en betrokkenheid bij het verlies aan biodiversiteit als gevolg van niet-duurzame praktijken. Deze betrokkenheid versterkte het gevoel van eigenaarschap van de lokale bevolking ten opzichte van de campagne en hun eigen eiland en diende als een extra motivatie voor behoud en herstel, waardoor gedragsverandering werd gestimuleerd nadat het geld-voor-werk-programma was afgelopen.