Deze bouwsteen beschrijft hoe de lokale actoren die een soepele uitvoering en duurzaamheid op lange termijn van het SPARŚA-ambassadeursprogramma mogelijk maken, geïdentificeerd en betrokken kunnen worden en hoe met hen kan worden samengewerkt. Dit zijn lokale autoriteiten, gemeenschapsleiders, partner-NGO's, schoolbesturen en vertegenwoordigers op wijkniveau. Het opbouwen van vertrouwen met deze belanghebbenden zorgt voor legitimiteit, verzekert steun voor sessies en opent mogelijkheden voor samenwerking, het delen van middelen en een bredere betrokkenheid bij de gemeenschap.

Ambassadeurs beginnen met het in kaart brengen van de belangrijkste besluitvormers in hun gebied, waaronder wijkagenten, gemeentelijke vertegenwoordigers en gerespecteerde figuren uit de gemeenschap. Vroege persoonlijke ontmoetingen zorgen voor toestemming en goodwill. Deze contacten brengen de ambassadeurs vaak in contact met bestaande programma's en gemeenschapsgroepen zoals Ama Samuha, Mahila Samuha, Tole Sudhar Samiti en gebruikerscomités, die kunnen helpen om deelnemers te mobiliseren en bewustzijn te verspreiden.

Partner-NGO's worden betrokken voordat de training begint en dragen bij aan het mede-ontwerpen van de inhoud, het vinden van deskundige trainers en het delen van beproefde materialen zoals Ruby's World van WASH United, NFCC-toolkits en GYAN-bronnen.

Bij het benaderen van scholen geven ambassadeurs de voorkeur aan persoonlijke bezoeken aan schooldirecteuren boven e-mails of telefoontjes, om lokale normen te respecteren en de kans op acceptatie te vergroten. Flexibiliteit is essentieel om wijzigingen of afwijzingen op het laatste moment te kunnen verwerken. Directeuren spelen een sleutelrol bij het organiseren van de logistiek, het toewijzen van tijdslots en het garanderen van de deelname van leerlingen en leerkrachten.

Formele documentatie - brieven met stempels en handtekeningen van de organisatie - vergroot de geloofwaardigheid en stelt instellingen gerust. Inzicht in lokale protocollen is van vitaal belang, aangezien sommige districten aanvullende goedkeuringen van hogere autoriteiten vereisen.

Deze bouwsteen zorgt voor een in de gemeenschap geworteld netwerk van getrainde jonge voorlichters - de zogenaamde ambassadeurs - die in hun eigen lokale context bewustmakingssessies over menstruatie leiden. De aanpak richt zich op het wijdverspreide gebrek aan accurate informatie over menstruele gezondheid onder zowel schoolkinderen als volwassenen door gebruik te maken van voorlichtingsmateriaal dat door leeftijdsgenoten wordt gegeven.

Ambassadeurs worden geselecteerd uit verschillende gemeenschappen in Chitwan, Nawalpur East en Nawalpur West, om te zorgen voor culturele, taalkundige en contextuele relevantie. Zowel mannelijke als vrouwelijke ambassadeurs worden gerekruteerd om gedeelde verantwoordelijkheid voor het doorbreken van menstruatiestigma's te promoten.

Vóór de implementatie in het veld brengen de ambassadeurs de gemeenschap en de school in kaart om de inhoud van de sessies af te stemmen op de lokale behoeften en overtuigingen. Ze nemen deel aan een intensieve training over menstruatie, SRGR, faciliteren en leiderschap, gevolgd door oefensessies in lokale scholen. Ze vormen ook ondersteuningsgroepen - via WhatsApp, wekelijkse gesprekken en gedeelde online documenten - om sessies te coördineren, samen te creëren en de motivatie hoog te houden.

Het programma geeft prioriteit aan zowel de externe impact als de persoonlijke en professionele ontwikkeling van de ambassadeurs, door de volgende generatie gemeenschapsleiders en pleitbezorgers voor menstruele gezondheid te stimuleren. Regelmatige check-ins, planningsbijeenkomsten en voortgangsupdates houden het netwerk actief, responsief en verantwoordelijk.

Productontwikkeling eindigt niet met certificering. Om menstruatiepads te maken die geaccepteerd, vertrouwd en op grote schaal geaccepteerd worden, heeft Sparśa een gestructureerd systeem ontwikkeld om echte gebruikerservaringen te integreren in ontwerpverbeteringen.

Deze bouwsteen richt zich op gebruikersfeedbackonderzoeken en het testen van Sparśa maandverband in de gemeenschap. De oorspronkelijke vragenlijst werd mede ontworpen door het team en aangepast aan internationale tools, maar werd vereenvoudigd nadat uit veldproeven bleek dat lange, technische vragen deelname ontmoedigden. De verfijnde vragenlijst is kort, beschikbaar in zowel het Nepalees als het Engels en gestructureerd rond de dagelijkse ervaringen met menstruatie.

De enquête verzamelt zowel kwantitatieve gegevens (absorptie, lekkage, comfort, bewegingsgemak, draagbaarheid) als kwalitatieve inzichten (voorkeur, afkeer, suggesties). De enquête bevat ook vragen over verpakkingen, duidelijkheid van informatie en eerste indrukken. Belangrijk is dat de enquête wordt verspreid via Google Forms voor gemakkelijke toegang en snelle gegevensanalyse, maar ook aangepast is voor offline gebruik als er geen internet beschikbaar is.

De volgende fase is het opschalen naar ten minste 300 gebruikers, waarbij gezorgd wordt voor een gevarieerde vertegenwoordiging in leeftijd, geografie en sociaaleconomische achtergrond. Door de laboratoriumresultaten (blok 3) te vergelijken met de feedback van de gebruikers, kan Sparśa het ontwerp, de verpakking en de distributiestrategieën van de maandverbandjes voortdurend optimaliseren.

Deze aanpak laat zien dat de ontwikkeling van menstruatieproducten niet alleen draait om technische prestaties, maar ook om culturele acceptatie, waardigheid en het vertrouwen van de gebruiker.

Deze bouwsteen zorgt ervoor dat menstruatiepads niet alleen functioneel zijn, maar ook veilig, hygiënisch en conform de gezondheidsnormen voordat ze bij de gebruikers terechtkomen. Maandverband wordt gebruikt op een zeer gevoelig deel van het lichaam, waardoor een strenge kwaliteitscontrole onontbeerlijk is.

In Nepal bestaat een norm voor maandverband, maar deze is nog niet verplicht. Sparśa heeft er daarom voor gekozen om op vrijwillige basis maandverband te ontwerpen en te testen volgens zowel de nationale normen als de internationale ISO-gebaseerde procedures, zodat de veiligheid van de gebruiker en de geschiktheid voor certificering op de lange termijn gewaarborgd zijn.

Het kwaliteitsgarantieproces bestaat uit twee onderdelen:

1. 1. Interne testprotocollen
Deze tests zijn intern ontwikkeld ter ondersteuning van R&D en meten:

• Totale absorptie (onderdompelingstests om de totale vloeistofcapaciteit te meten).
• Retentie onder druk (vermogen van het kompres om vloeistof vast te houden zonder te lekken).
• Spreidend gedrag (hoe vloeistof zich verdeelt over lagen en vleugels).
• Bacteriële belasting per laag (testen van de kern, bovenlaag en vleugels afzonderlijk om besmettingsbronnen te identificeren).

Deze protocollen stelden Sparśa in staat om prototypes snel te vergelijken en gebreken op te sporen voordat werd overgegaan tot externe certificering.

2. Standaard certificeringstesten
Zodra de prototypes consistent presteerden, werden de pads getest in gecertificeerde laboratoria. Om praktische redenen werd de voorkeur gegeven aan lokale laboratoria in Nepal, die echter wel werden vergeleken met ISO-methoden. De externe testen hadden betrekking op:

• Absorptie
• Retentie
• Hygiëne en microbiële belasting
• Fysieke veiligheidsparameters

Aangezien Sparśa natuurlijke vezels zoals bananenvezel, viscose en katoen gebruikt, is het handhaven van hygiënische normen nog belangrijker dan bij synthetische kompressen. Natuurlijke vezels zijn composteerbaar en milieuvriendelijker, maar kunnen vatbaarder zijn voor bacteriële groei als de hygiëne te wensen overlaat. Om dit probleem aan te pakken, werden strikte bioburden-protocollen ingevoerd: het gebruik van handschoenen op kritieke punten (bv. na het koken van de vezel), clean-roompraktijken voor de assemblage van kompressen en systematische documentatie van bacterietellingen.

Certificering is niet alleen een nalevingsvereiste, maar ook een middel om vertrouwen op te bouwen - bij gebruikers, gezondheidsautoriteiten en donoren - en om transparantie en geloofwaardigheid te bieden in een gevoelige sector.

In de bijlagen zijn de Nepalese normen voor maandverband, de interne testprotocollen van Sparśa en hygiënerichtlijnen opgenomen, zodat mensen deze aanpak ook in andere contexten kunnen toepassen.

Deze bouwsteen beschrijft het iteratieve proces van het vertalen van gebruikersinzichten naar tastbare menstruatieonderleggerprototypes. Op basis van het nationale veldonderzoek (bouwsteen 1) ontwikkelde en testte Sparśa verschillende tamponontwerpen om een balans te vinden tussen absorptie, retentie, comfort, hygiëne en composteerbaarheid.

Het proces verliep in twee fasen:

Fase 1 - Handmatig prototypen (pre-fabriek):
Voordat de fabriek operationeel was, werden de kompressen handmatig in elkaar gezet om verschillende materiaalcombinaties en lagensystemen te onderzoeken. Prototypes testten 3-5 lagen, meestal inclusief een zachte bovenlaag, transferlaag, absorberende kern, biobased SAP (superabsorberend polymeer) en een composteerbare onderlaag. Materialen zoals niet-geweven viscose, niet-geweven katoen, bananenvezel, CMC (carboxymethylcellulose), guarpitmeel, natriumalginaat, bananenpapier, biologisch afbreekbare films en lijm werden geëvalueerd.

De belangrijkste bevindingen toonden aan dat, hoewel het bereiken van een hoog totaal absorptievermogen relatief eenvoudig was - Sparśa-kompressen presteerden zelfs beter dan sommige conventionele kompressen in totale onderdompelingstests - de grootste uitdaging lag in de retentie onder druk. Conventionele kompressen gebruiken plastic hydrofobe bovenlagen die een eenrichtingsvloeistofstroom toelaten. Composteerbare alternatieven zoals viscose of katoen zijn hydrofiel, waardoor het oppervlak nat kan worden. Prototyping wees uit dat de vloeistof sneller naar de kern moest stromen om de bovenlaag comfortabel en droog te houden.

Fase 2 - Prototyping met machines (fabriek):
Zodra de machines geïnstalleerd waren, begon een nieuwe ronde van prototyping. Handmatige resultaten waren een leidraad, maar konden niet exact worden gerepliceerd omdat machinaal vervaardigde kompressen andere assemblageprocessen volgen. Technieken zoals reliëfdruk, ultrasone verzegeling en het nauwkeurig aanbrengen van lijm werden getest, naast strikte protocollen voor de controle van de bioburden in de vezelfabriek.

Machinaal vervaardigde prototypes werden systematisch getest op absorptie, retentie en bacterietellingen. Interne testprotocollen werden intern ontwikkeld en vervolgens geverifieerd door gecertificeerde laboratoria. De eerste resultaten toonden aan dat de bacteriële belasting aanzienlijk varieerde afhankelijk van de vezelverwerkingsstappen (bijv. koken of slagvolgorde), wat het belang van strikte hygiënecontrole onderstreept.

Iteratieve ontwerpcycli combineerden laboratoriumtests met feedback van gebruikers, waardoor continue aanpassingen mogelijk waren. Door geleidelijk de laagcombinaties, dikte en bindmethoden te verfijnen, optimaliseerde Sparśa de balans tussen prestaties, hygiëne en milieuduurzaamheid.

Bijlagen bevatten PDF's met gedetailleerde prototypeontwerpen, retentietestgegevens en resultaten van bacterietellingen. Deze hulpmiddelen zijn bedoeld voor mensen uit de praktijk die de methodologie willen kopiëren of aanpassen.

Deze bouwsteen beschrijft de bevindingen en methodologie van een landelijk veldonderzoek dat in 2022 werd uitgevoerd en dat als basis diende voor het Sparśa Pad-project. Het onderzoek onderzocht het gebruik van menstruatieproducten, de toegang daartoe, stigmatisering en gebruikersvoorkeuren onder 820 Nepalese vrouwen en tienermeisjes in 14 districten verspreid over alle zeven provincies.

Het team maakte gebruik van gestructureerde persoonlijke interviews en gebruikte ethisch goedgekeurde vragenlijsten die werden afgenomen door vrouwelijke onderzoeksassistenten die cultureel geworteld waren. Deze methode zorgde voor vertrouwen, contextgevoeligheid en nauwkeurige gegevensverzameling in diverse gemeenschappen. De interviewers werden getraind in ethische protocollen en werkten in hun eigen of nabijgelegen gemeenschappen, waardoor de verstandhouding werd versterkt en hun begrip van lokale normen, machtsverhoudingen en talen werd verbeterd.

De belangrijkste bevindingen toonden een grote afhankelijkheid van wegwerpkompressen (75,7%) en voortdurend gebruik van doekjes (44,4%), waarbij de productvoorkeuren sterk werden bepaald door inkomen, opleiding en geografie. Respondenten gaven de voorkeur aan absorptie, zachtheid en grootte van menstruatieproducten. Hoewel 59% niet bekend was met de term "biologisch afbreekbaar", gaven degenen die het wel begrepen een sterke voorkeur aan voor composteerbare opties, meer dan 90%. Belangrijk is dat 73% van de deelnemers ten minste één menstruatiebeperking naleefde, maar dat 57% hier een positief gevoel over had en deze als traditie beschouwde in plaats van als puur discriminerend.

Deze bevindingen vormden de basis voor het ontwerp van de composteerbare maandverbanden van Sparśa, de protocollen voor gebruikerstests en de ontwikkeling van gerichte bewustmakingscampagnes. De begeleidende link en PDF's bevatten een collegiaal getoetst onderzoeksartikel dat mede is geschreven door het team en onder toezicht stond van de Universidade Fernando Pessoa (Porto, Portugal), evenals formulieren voor geïnformeerde toestemming, een verklaring van vertrouwelijkheid en een onderzoeksvragenlijst. Deze documenten zijn bedoeld als naslagwerk voor mensen uit de praktijk of voor replicatiedoeleinden.

Waarom dit nuttig is voor anderen:

Voor Nepalese organisaties en lokale overheden:

• Het onderzoek biedt representatieve nationale gegevens voor informatie over productontwerp, prijsstrategieën en voorlichtingscampagnes.
• Het onthult regionale, etnische en generatieverschillen in attitudes die essentieel zijn voor lokale interventieplanning.
• De vragenlijst is beschikbaar in het Nepalees en kan worden aangepast voor schoolonderzoeken, gemeentelijke evaluaties of NGO-projecten.

Voor internationale actoren:

• Het onderzoek demonstreert een herhaalbare, ethische veldmethodologie die kwalitatieve inzichten in evenwicht brengt met statistisch relevante steekproeven.
• Het biedt een sjabloon voor het uitvoeren van cultureel gevoelig onderzoek in diverse omgevingen met lage inkomens.
• De belangrijkste inzichten kunnen als leidraad dienen voor soortgelijke interventies op het gebied van productontwikkeling, gezondheidsvoorlichting en gedragsverandering wereldwijd.

Instructies voor mensen uit de praktijk:

• Gebruik de bijgevoegde PDF's als sjablonen voor het uitvoeren van uw eigen basisonderzoek.
• Pas de vragen aan aan de culturele en productcontext van uw regio.
• Gebruik de bevindingen om veelvoorkomende valkuilen te vermijden, zoals het overschatten van de bekendheid van biologisch afbreekbare producten of het onderschatten van positieve meningen over beperkingen.
• Gebruik de structuur om mee te werken aan het ontwerp van producten en testinstrumenten die de behoeften van de eindgebruiker echt weerspiegelen.

De tweede fase van de bijenteelttraining, die in Kwale werd gegeven, richtte zich op de behandeling na de oogst en de waardetoevoeging van bijenkorfproducten. De training was bedoeld als vervolg op de Training of Trainers (ToT) om de technische vaardigheden aan te vullen die tijdens de eerste fase waren verworven. Onder de deelnemers bevonden zich bijentrainers en geselecteerde groepsleden die honing uit hun bijenkasten hadden geoogst. De training behandelde de juiste oogsttechnieken, hygiëne en methoden voor het verwerken van ruwe honing en bijproducten van de bijenkorf, zoals bijenwas en propolis. Tijdens de praktijksessies konden de deelnemers een aantal verkoopbare producten maken, waaronder kaarsen van bijenwas, bodycrème, lippenbalsem, lotion, brandzalf en hoestsiroop. Lokaal beschikbare materialen zoals kokosschillen, bamboe en gerecycled glas werden gebruikt voor de verpakking en het productontwerp. De training legde de nadruk op productkwaliteit, houdbaarheid en branding om de verkoopbaarheid te verbeteren. Deze fase stimuleerde ook innovatie en uitwisseling, omdat deelnemers ideeën uitwisselden voor het gebruik van bijenproducten in traditionele medicijnen of persoonlijke verzorging. De waardetoevoegingscomponent versterkt het inkomenspotentieel voor bijenhouders en ondersteunt de bredere doelstelling om duurzame, met de mangrove verenigbare middelen van bestaan te creëren.

Imkers in zowel Kwale als Mkinga hadden beperkte kennis van verbeterd bijenvolkbeheer en kampten met lage opbrengsten, slecht gebruik van apparatuur en een gebrek aan vertrouwen in de basispraktijken van de bijenteelt. Om dit probleem aan te pakken, verzorgde het project een uitgebreid trainingsprogramma voor opleiders over duurzame bijenteeltpraktijken. Onder de deelnemers bevonden zich geselecteerde imkers, vrouwen en jongeren, evenals veehouders. De training richtte zich op belangrijke onderwerpen zoals bijenbiologie en ecologie, de selectie van bijenstallen, koloniebeheer en -vermeerdering, de bestrijding van plagen en ziekten, bestuivingsdiensten, bijenteeltapparatuur, het bijhouden van registers en de invloed van pesticiden op bijen. Ook bijenkastproducten en lopend onderzoek in de sector kwamen aan bod. De nadruk werd gelegd op praktijkgericht leren om ervoor te zorgen dat de deelnemers de kennis onmiddellijk en met vertrouwen konden toepassen. De betrokkenheid van voorlichters verbeterde de institutionele capaciteit om imkers ook na het project te ondersteunen. Van de opgeleide personen werd verwacht dat ze hun kennis zouden doorgeven en anderen in hun gemeenschap zouden begeleiden, wat zou bijdragen aan een bredere toepassing van verbeterde praktijken en de duurzaamheid op lange termijn van de bijenteelt als een op de natuur gebaseerd middel van bestaan in mangrovegebieden.

Zowel in Kwale (Kenia) als in Mkinga (Tanzania) waren lokaal geproduceerde bijenkorven vaak ondermaats en droegen bij aan een slechte bezetting van de kolonies en een lage honingopbrengst. Het project reageerde hierop door timmerwerkplaatsen te identificeren en geselecteerde timmerlieden te trainen in de productie van verbeterde Kenya Top Bar Hives (KTBH) en andere gestandaardiseerde modellen. In Kwale waren twee werkplaatsen (Lunga Lunga en Tiwi) het doelwit, waarbij Lunga Lunga al bijenkasten op schaal produceerde, maar die technisch verbeterd moesten worden. In Mkinga vond de training plaats in Tanga City. Tijdens de training werd de nadruk gelegd op de juiste afmetingen van de bijenkasten, geschikte materialen en de basisbiologie van bijen om ervoor te zorgen dat de timmerlieden de functionaliteit van elk ontwerpkenmerk begrepen. Na de training gingen de werkplaatsen door met het produceren van bijenkasten om aan de lokale vraag te voldoen, zodat de leden van de gemeenschap bijenkasten konden kopen in plaats van afhankelijk te zijn van donaties. Dit hielp bij het opbouwen van lokaal eigenaarschap en ondersteunde een duurzaam model voor de levering van bijenkasten dat ook na het project zou kunnen worden toegepast. Deze interventie legde ook de basis voor extra steun aan imkers, die nu in hun regio toegang hadden tot betere apparatuur.

Deze bouwsteen zorgt voor de financiële duurzaamheid van Sparsa en de geschiktheid van het product voor de markt door middel van een gestructureerd financieel plan voor 4 jaar en iteratieve feedbackverzameling. Het financiële plan voorspelt de verkoop van het pad om de voortgang naar onafhankelijkheid van donaties bij te houden en budgetoverschrijdingen te voorkomen. Tegelijkertijd zorgt een feedbackproces in twee fasen, eerst met goede contacten voor eerlijke kritiek en daarna met meer dan 300 gebruikers uit scholen en gemeenschappen voor verfijning van de productkwaliteit op basis van echte inzichten. Door de financiën af te stemmen op de behoeften van de klant kan Sparsa levensvatbaarheid en gebruikerstevredenheid op lange termijn bereiken.