Identificeer bekwame technici binnen gemeenschappen en organiseer ze in vrijwilligersteams voor reparatie en voorlichting. Zet een gestructureerd, trapsgewijs trainingssysteem op: nieuw personeel leert de operationele basisnormen, technische experts richten zich op reparatietechnieken en teamleiders ontwikkelen vaardigheden op het gebied van projectmanagement. Samenwerken met beroepsscholen en bedrijven om "trainingshubs" te creëren die faculteitsmiddelen en apparatuur delen. Bouw een "cloudgebaseerd reparatiedienstenplatform" om trainingsbronnen te integreren met gegevens over de vraag naar service.

Het project krijgt toegang tot gemeenschappen via formele institutionele kanalen en werkt samen met de gemeenschappen om een beter inzicht te krijgen in de lokale behoeften. Ze maken gebruik van de middelen van de gemeenschap om promotieactiviteiten uit te voeren en aankondigingen van reparatieservice te plaatsen. Het dienstenaanbod omvat woningreparaties zoals keuken- en badkamerrenovaties, loodgieterswerk, elektrisch werk, reparaties aan apparaten, vervanging van sloten en schermen, ontstoppen van leidingen, waterdicht maken, maar ook woninginstallaties zoals het installeren van apparaten, kranen, verlichting en toiletten.

Het clusteren van boerderijen is een modaliteit die werd aangenomen voor het vestigen van nieuwe landbouwactiviteiten. Een landbouwcluster is een groep landbouweenheden die aan elkaar grenzen op één locatie. Dit was bedoeld om de vele obstakels te overwinnen waarmee individuele boeren te maken hebben, zoals hoge transportkosten, fluctuerende marktprijzen en een gebrek aan technische capaciteiten om problemen op te lossen die zich voordoen tijdens het gebruik van relatief nieuwe landbouwtechnologieën.

De landbouwclusters in de gemeenten Al Za'atari en Al Serhan in het gouvernement Al Mafraq (Noord-Jordanië) bestaan uit 58 landbouweenheden die aan elkaar grenzen op twee locaties met een totale oppervlakte van ongeveer 60.000 m². Deze opzet maakt het mogelijk om de producten van alle boeren tegelijk te verkopen aan grote zakelijke afnemers, waardoor de transportkosten dalen en alle onderdelen van de boerderij dezelfde kwaliteit producten krijgen.

De landbouweenheden zijn kassen die zijn uitgerust met interne bodemloze kweeksystemen en worden aangedreven door zonne-energie, terwijl de producten worden verkocht via een spin-off bedrijf, genoemd naar het project (Smart DESERT Company). Alle boeren volgen dezelfde werkstappen en de omstandigheden worden zo goed mogelijk gecontroleerd.

Kassen zijn uitgerust met interne systemen voor bodemloze kweeksystemen die volledig functioneel zijn en verschillende gewassen produceren. Een dergelijk systeem maakt het mogelijk om retour irrigatiewater op te vangen in bassins, zodat dit water kan circuleren om de omliggende bomen en een open teeltperceel te irrigeren.

Na de ontwikkeling van het wetgevende en regelgevende kader voor de uitgifte van groene obligaties, was het ook nodig om stimulansen te creëren die deze obligaties aantrekkelijker maken voor zowel de emittenten als de beleggers. Op voorspraak van BIOFIN en in nauwe samenwerking met de Werkgroep werden twee belangrijke stimulansen ingevoerd.

Ten eerste genieten beleggers een vrijstelling van 15% bronbelasting op groene obligaties die genoteerd zijn op een Zambiaanse beurs met een looptijd van minstens drie jaar. Deze maatregel stimuleert investeringen in projecten met positieve milieuresultaten en versnelt de mobilisatie van middelen. Het motiveert ook potentiële emittenten, die een grotere vraag van investeerders kunnen verwachten en bijgevolg hogere rendementen op hun obligaties.

Ten tweede heeft de SEC de registratierechten voor groene obligaties in Zambia met 50% verlaagd. Door de emissiekosten te verlagen, maakt deze maatregel de markt nog aantrekkelijker voor emittenten.

Sinds 2018 heeft UNDP BIOFIN verschillende workshops voor capaciteitsopbouw georganiseerd en steun verleend aan de ontwikkeling van de markt voor groene obligaties in Zambia, in samenwerking met de belangrijkste regelgevende instanties in de financiële sector. Deze activiteiten hebben bijgedragen aan de formulering van de richtlijnen en noteringsregels voor groene obligaties en omvatten ook gerichte trainingen voor de SEC over de beoordeling en goedkeuring van aanvragen voor groene obligaties.

Zo werd in juli 2025 een reeks capaciteitsopbouwsessies voor het opschalen van de markt voor de uitgifte van groene obligaties in Zambia gegeven aan leden van de werkgroep en andere belangrijke belanghebbenden (bijv. beleggingsmakelaars, transactieadviseurs, institutionele beleggers, enz. Tijdens de sessies kwamen onderwerpen aan bod zoals de grondbeginselen van groene obligaties, het structureringsproces en de vereisten om in aanmerking te komen.

BIOFIN heeft ook technische bijstand verleend aan veelbelovende emittenten van groene obligaties in Zambia. In 2024 werd een wereldwijde oproep gelanceerd om begeleiding op maat te bieden aan vijf bedrijven of andere potentiële emittenten. Deze ondersteuning omvat het opstellen van groene obligatieraamwerken, het identificeren van in aanmerking komende projectpijplijnen, het onderhouden van contacten met investeringsbanken en het inschakelen van externe adviesverstrekkers voor certificering. Het biedt ook adviesdiensten over het afstemmen van obligaties op internationale standaarden, impactrapportage en marktpositionering.

De ontwikkeling van een markt voor groene obligaties in Zambia is verankerd in de activiteiten van de Green Finance Mainstream Working Group, die financiële regelgevers, standaardiseringsinstanties, ontwikkelingspartners en andere belangrijke instellingen samenbrengt met als doel groene financiering te mainstreamen in het financiële landschap van Zambia. Leden zijn onder andere de Bank of Zambia, de SEC en de Pensions and Insurance Authority (PIA). Daarnaast heeft de werkgroep strategische deelname van het Ministerie van Groene Economie en Milieu, het Ministerie van Financiën en Nationale Planning, het Zambiaanse Instituut van Registeraccountants en het Wereld Natuur Fonds (WWF) Zambia.

De oprichting van de werkgroep bood een regelmatig platform voor samenwerking tussen regelgevende instanties, overheidsinstanties en deskundigen, waardoor een gunstig klimaat ontstond voor de ontwikkeling en effectieve implementatie van groene financieringsoplossingen. Veel van deze oplossingen zijn multidisciplinair van aard, van wettelijke vereisten tot technische expertise, en hadden mogelijk niet ontwikkeld kunnen worden zonder deze gezamenlijke inspanning.

De ontwikkeling van wet- en regelgeving vormde de basis voor het opzetten van een groene obligatiemarkt in Zambia. De 2019 Green Bonds Guidelines zijn het belangrijkste resultaat van dit proces en dienen als regelgevend kader voor de uitgifte van groene obligaties in het land. Ze zijn officieel gepubliceerd en ontwikkeld in overeenstemming met de Green Bond Principles van de International Capital Market Association (ICMA), een vrijwillig protocol voor de uitgifte van groene obligaties.

De richtlijnen behandelen uitvoerig de vereisten voor de uitgifte van groene obligaties, waaronder de inschakeling van een onafhankelijke externe beoordelaar en de indiening van een gedetailleerd kader voor groene obligaties bij de Securities and Exchange Commission (SEC). Dit kader moet uitleg geven over de te gebruiken projectselectiecriteria, hoe de fondsen zullen worden gebruikt, het beheer van de opbrengsten (het geld dat wordt opgehaald met de verkoop van de obligaties) en hoe de milieudoelstellingen zullen worden bereikt. Samen bevorderen deze elementen transparantie, verantwoording en het vertrouwen van investeerders.

Als aanvulling op de richtlijn zijn ook de regels voor de notering van groene obligaties ontwikkeld, die emittenten een gedetailleerd traject bieden voor de notering van groene obligaties op de Lusaka Securities Exchange (LuSE). Deze regels stellen ook procedures vast voor het beoordelen van de milieuverdiensten van groene obligaties en het rapporteren van effecten, wat bijdraagt aan een ordelijke markt.

Door training over het herstelproces van mangroves, inclusief de ontwikkeling van mangrovekwekerijen op projectlocaties, en over ecosysteembeheer kregen de leiders van de CBO's de vaardigheden en het vertrouwen om hulpbronnen inclusief en effectief te beheren. Dit verbeterde hun besluitvorming, versterkte de gemeenschapsparticipatie en droeg bij aan de succesvolle ontwikkeling van mangrovekwekerijen en de implementatie van oplossingen voor behoud en bestuur.

Het formeel registreren van CBO's en het opzetten van gestructureerde lokale bestuurssystemen - een netwerk van VNRC's of CoFMA's voorzag gemeenschappen van wettelijke erkenning en een duidelijk mandaat. Dit proces maakte samenwerking tussen VNRC's of CoFMA's mogelijk bij het archiveren van mangrovebehoud en beheerdoelstellingen, het handhaven van lokale verordeningen en het duurzaam beheren van natuurlijke hulpbronnen. Het verbeterde ook de transparantie, de verantwoordingsplicht en de toegang tot overheids- en donorsteun, waardoor de gemeenschappen meer zeggenschap kregen over de instandhoudingsinspanningen.

De ontwikkeling van mangrovebeheerplannen voor dorpen en shehia's in de Bengo-projectlocaties was essentieel voor de vertaling van nationale wetten naar effectieve lokale actie voor mangrovebehoud en duurzaam gebruik in Tanzania. De plannen boden een gestructureerd, locatiespecifiek kader dat richting gaf aan herstel, bescherming en verstandig gebruik van mangrove-ecosystemen, waarbij wettelijke mandaten werden afgestemd op praktische, contextspecifieke interventies. De participatieve en inclusieve aanpak was essentieel voor het archiveren van goed ontwikkelde mangrovebeheerplannen waarbij lokale gemeenschappen, waaronder vrouwen en jongeren, actief bij de ontwikkelingsprocessen werden betrokken. De plannen maakten zonering voor behoud, duurzaam gebruik en herstel mogelijk, gebaseerd op zowel wetenschappelijke als traditionele kennis. Bovendien maken deze plannen systematische controle, handhaving en adaptief beheer mogelijk. Het verankeren van instandhoudingsinspanningen in lokaal op maat gemaakte en door de gemeenschap ondersteunde plannen, zorgde ervoor dat mangrovewetten niet alleen op papier werden geschreven, maar ook zinvol werden geïmplementeerd op het terrein, wat op lange termijn ecologische, sociale en economische voordelen van mangroven opleverde.