Met de goedkeuring van federale wet 13.123/2015 hield Natura bijeenkomsten met de regering van Amapá (SEMA/AP) en de gemeenschap van São Francisco do Iratapuru (vertegenwoordigd door COMARU en de Bio-Rio Association), wat resulteerde in een addendum bij de overeenkomst waarbij het Natura-fonds voor de duurzame ontwikkeling van traditionele gemeenschappen werd opgericht, later omgedoopt tot het Iratapuru-fonds. Uit deze besprekingen bleek de noodzaak om COMARU te ondersteunen bij het beheer van de middelen, die van de rekening van Natura naar de eigen rekening zouden worden overgeheveld, gezien de aanzienlijke bedragen die hiermee gemoeid waren. Het Beheerscomité van het Iratapurufonds werd opgericht, bestaande uit vijf instellingen met stemrecht (COMARU, Bio-Rio, SEMA/AP, Natura en Stichting Jari) en twee adviserende leden (RURAP en SEBRAE/AP). In de overeenkomsten werden de samenstelling van het fonds, de periodiciteit van de overdrachten, de aanvraagcriteria en de vereiste dat de gefinancierde projecten betrekking moeten hebben op ten minste één van de 21 actielijnen vastgelegd, met toegang via openbare oproepen.

De overdracht van het rechtstreekse beheer van de bankrekening van het fonds was een mijlpaal in de versterking van de autonomie van de gemeenschap van COMARU. Voorheen werden de middelen beheerd door Natura, dat de ingediende voorstellen beoordeelde en goedkeurde. Met deze verandering nam de coöperatie de directe controle over en bepaalde zij samen met het beheercomité de criteria, oproepen tot het indienen van voorstellen en prioriteiten voor de aanvragen. Deze regeling bevorderde een grotere transparantie, sociale participatie en institutionele versterking, en zorgde ervoor dat de voordelen de lokale gemeenschappen rond het Rio Iratapuru-reservaat voor duurzame ontwikkeling (RDSI) en de partnerinstellingen op een eerlijkere manier bereikten.

Het streeft ernaar om de implementatie van verantwoorde praktijken door bedrijven te vergemakkelijken door middel van een geleidelijke, technische en coöperatieve overgang, terwijl naleving van de principes van het keurmerk geëist blijft worden.

Om dit doel te bereiken moet elk bedrijf een persoonlijk ondersteuningsplan aangeboden krijgen, met socialisatiesessies, interne training, advies en technische bezoeken. Na 12 maanden moet er ook een nalevingsbeoordeling worden uitgevoerd en aan de hand van de resultaten moeten er aanpassingen worden gedaan.

Naast het geld-voor-werk programma werden lokale gemeenschapsorganisaties opgericht die gezamenlijke activiteiten organiseren en als platform dienen voor samenwerking tussen de gemeente Koh Tao en de lokale bevolking. Er werden vijf gemeenschapsorganisaties opgericht: Koh Tao Fisherfolk group; Sairee Taxi Boat Group; Mae Haad Taxi Boat Group; Koh Tao Women Group; en Koh Tao Youth Group.

De gemeenschappen kregen training over de implementatie van oplossingen voor biodiversiteitsfinanciering, financiële en digitale geletterdheid en andere vaardigheden zoals visverwerking en het binden van t-shirts. De lokale bevolking begon gemeenschapsorganisaties in te zetten om schoonmaakacties te coördineren en zegde toe te blijven werken aan het verwijderen van afval op zee en het schoonmaken van stranden.

Als onderdeel van het geld-voor-werk programma werden bootbestuurders ook getraind in afvalscheiding. Na afloop van het programma dienden ze een voorstel in bij de gemeente Koh Tao voor het plaatsen van afvalscheidingsbakken in hun toeristenboten.

Bovendien stimuleerde KTB activiteiten voor studenten van de Baan Koh Tao School gericht op financiële kennis, inclusie en kennismanagement. Er werd een kleinschalige studio voor Koh Tao Kids Channel (TaoNoi Channel) opgezet om kenniscontent voor studenten te creëren. KTB gaf ook financiële steun aan vissers om visverzamelaars aan te schaffen.

De crowdfundingcampagne bracht middelen bijeen om geldtransfers te verstrekken aan chauffeurs van taxiboten en kleine vissersboten, die werden geïdentificeerd als een van de meest kwetsbare groepen als gevolg van de COVID-19 pandemie (voor meer informatie, zie bouwsteen 1). Om dit te bereiken werd een geld-voor-werk programma opgezet, waarbij tijdelijke geldtransfers afhankelijk zijn van het leveren van arbeid voor de overeenkomstige periode. De bootbestuurders werden voor drie maanden ingehuurd om stranden schoon te maken, marien afval te verzamelen, het verzamelde afval te recyclen en de lokale gemeenschap te mobiliseren voor het behoud van de biodiversiteit.

Op deze manier droeg de campagne niet alleen bij aan het levensonderhoud van de bootbestuurders tijdens de pandemie, maar ook aan hun bewustzijn van en betrokkenheid bij het verlies aan biodiversiteit als gevolg van niet-duurzame praktijken. Deze betrokkenheid versterkte het gevoel van eigenaarschap van de lokale bevolking ten opzichte van de campagne en hun eigen eiland en diende als een extra motivatie voor behoud en herstel, waardoor gedragsverandering werd gestimuleerd nadat het geld-voor-werk-programma was afgelopen.

Krungthai Bank (KTB), een belangrijke partner in de crowdfundingcampagne "Koh Tao Better Together", ontwikkelde een gebruiksvriendelijk elektronisch donatieplatform dat geïntegreerd is met het Thaise belastingsysteem. Het innovatielab van de bank bood aan om het e-donatieplatform te creëren. Via een QR-code konden Thaise burgers snel, transparant en controleerbaar doneren. Via het platform kunnen Thaise donateurs hun donatiegegevens automatisch naar de belastingdienst sturen voor belastingaftrek. UNDP ontwierp ook een ander e-donatieplatform voor internationale donoren.

KTB trad op als initiële donor van de campagne en droeg 30% bij aan de fondsenwerving. Bovendien beloofde de bank de resterende donaties te dekken als het doel niet gehaald zou worden, wat dankzij het succes van de campagne niet nodig was.

Daarnaast gaf KTB trainingen over digitale financiële diensten aan bootbestuurders.

Sparśa in Nepal dient als pilot-onderneming, maar de ambitie van NIDISI reikt veel verder dan één land. Jaren van netwerken met mensen uit de praktijk, academici, sociale ondernemers en NGO's lieten ons zien dat veel projecten in het Zuiden werken met natuurlijke vezels - banaan, sisal, waterhyacint, bamboe - maar dat de meeste voor dezelfde uitdagingen staan: hoe vezels efficiënt te verwerken, productkwaliteit te garanderen, markttoegang te garanderen en financieel duurzame sociale ondernemingen op te bouwen. Om dit aan te pakken hebben we het Sparśa Blueprint Project gelanceerd, dat een wereldwijde gemeenschap creëert voor het delen van kennis over de productie van composteerbare onderleggers.

De Blueprint is de plek waar Sparśa's technische expertise, R&D en sociale bedrijfslessen worden opengesteld voor navolging. Het documenteert CAD-bestanden van machines, inkoopstrategieën, financiële planningsmodellen en benaderingen, maar creëert ook ruimte voor dialoog en co-creatie. Door projecten over de hele wereld met elkaar te verbinden, kunnen lokale vernieuwers van elkaar leren en het model aanpassen aan hun eigen context en vezelplant.

Eerste bouwsteen van Journey of Community Building: Creating a Globally Adaptable Blueprint Model for Fibre Pad Manufacturing - zal in september 2025 worden gepubliceerd op het PANORAMA platform, en een volledige pagina met oplossingen zal volgen in november 2025. Daar zullen we de opgebouwde ervaring van jaren van netwerken bouwen op verschillende continenten delen, inclusief inzichten uit samenwerkingen met grassroots ondernemers, academische partners zoals Stanford University's Prakash Lab en LGP2 van het Grenoble INP-Pagora, NGO's en lokale overheden. Deze schaalvergroting van ons project zal dienen als de poort voor replicatie, om anderen te helpen hun eigen vezelgebaseerde padondernemingen op te zetten.

Het belangrijkste doel van de crowdfundingcampagne was om zes maanden salaris te betalen voor de 33 frontliners die op non-actief waren gesteld. Daarnaast werd er geld uitgetrokken voor voedselpakketten voor alle 59 frontlijnwerkers tijdens hun 22-daagse dienst en werden er essentiële patrouille-uitrusting en -uitrusting aangeschaft, wat ook na de campagneperiode nog voordelen op de lange termijn genereerde.

Ter ondersteuning van de crowdfundingcampagne lanceerde de Filipijnse Parken en Biodiversiteit in juli 2020 het initiatief Tamaraw Society.

De Filippijnse Parken en Biodiversiteit is een non-profit, niet-gouvernementele organisatie (NGO) die zich inzet voor het behoud van de biodiversiteit van het land door middel van partnerschappen met meerdere belanghebbenden, variërend van basisgemeenschappen tot de particuliere sector.

De Tamaraw Society bestond uit een groep organisaties en individuen, voornamelijk van jongere generaties, die zich ertoe verbonden hun eigen fondsenwervingsactiviteiten te organiseren om de crowdfundingcampagne te ondersteunen met ten minste USD 400 per persoon (PHP 20.000 op dat moment). De 19 deelnemers, kampioenen genoemd, haalden samen USD 7.789 (PHP 389.450) op. Ze voerden activiteiten uit zoals online verlotingen van filmcamera's, online verkoop van tweedehands kleding, veiling van digitale kunstwerken en verkoop van merchandise zoals tamaraw draagtassen en shirts.

Multisectorale samenwerking wordt bevorderd voor het behoud van beschermde mariene gebieden, waaronder acties om mariene vervuiling en niet-duurzame visserij te verminderen, met speciale aandacht voor het Galapagos National Park en het Hermandad zeereservaat. In 2025 herbevestigde TUNACONS zijn inzet om de mariene migratieroutes te beschermen en duurzame visserij in deze belangrijke gebieden te bevorderen, waarbij ook de academische wereld en organisaties zoals Fundación Jocotoco bij de beschermingsacties worden betrokken. Er zijn bewustwordingscampagnes ontwikkeld om de verbondenheid en het gevoel van saamhorigheid van verschillende gemeenschappen met deze mariene gebieden te vergroten, waardoor percepties op afstand worden omgezet in een actieve betrokkenheid bij de bescherming ervan.