Verbondenheid over het Groot Barrièrerif
Het grootste koraalrif ter wereld, het Groot Barrièrerif, is een habitat met een enorme biodiversiteit. De koralen waaruit het rif bestaat, vormen de ruggengraat van het ecosysteem waar veel zeedieren van afhankelijk zijn. Oceaanstromingen bepalen de populatiedynamiek van de koralen en het hele rifsysteem. De meest effectieve manier om de kwetsbare rifhabitat te behouden zou zijn om visserijzones te verbinden met zones waar niet mag worden gevist en om een verbinding tot stand te brengen tussen kust- en offshorehabitats en zones waar veel larven zich verspreiden. Zonder gegevens over de verspreiding van larven was het van cruciaal belang om de beste verbindingszones te bepalen. Het Great Barrier Reef Marine Park (GBRMP) werd in 2003 grondig heringedeeld en uitgebreid op basis van systematische planningsprincipes. Er werden elf biofysische werkingsprincipes (BOP's) opgesteld om representatieve voorbeelden van elk van de 70 bioregio's van het GBR te beschermen. Het behoud van connectiviteit was ook een expliciet doel van het mariene park - zowel de totale omvang van de reservaten als hun individuele locaties werden overwogen.
Foto- en videogalerij
Invloeden
Er was weinig informatie over connectiviteit beschikbaar voor de herindeling van 2003, dus werden proxy's gebruikt om netwerken van no-take zones te ontwerpen die de uitwisseling van larven tussen deze zones en de uitvoer van larven naar beviste gebieden zouden garanderen. Recente studies en modellering tonen aan dat deze aanpak tot op zekere hoogte succesvol was, met de verspreiding van larven die de no-take zones met elkaar verbinden op verschillende schalen, van lokale gebieden tot uitwisselingen van meer dan 250 m.
Dit netwerk van no-take zones, dat niet ontworpen was met expliciete connectiviteitsgegevens, heeft toch connectiviteitsresultaten opgeleverd. Het GBRMP bevat een zeer groot aantal effectieve no-take zones (33% van het hele gebied). We zouden over het algemeen verwachten dat hogere beschermingsniveaus betere connectiviteitsresultaten zullen opleveren. Het doel van de hercategorisering was om een 'representatief' netwerk te creëren, met no-take zones die verdeeld zijn over bioregio's, breedtegraden en dwarshellingposities. Hoewel connectiviteit niet in deze doelstellingen wordt genoemd, zijn er aanwijzingen dat het beschermen van de vele verschillende gebieden van het rif ervoor zorgt dat no-take-netwerken voorheen onbekende biodiversiteitskenmerken effectief kunnen beschermen. Met de bescherming van de connectiviteit over het hele rif wordt het vissen in voorgeschreven gebieden sterk verbeterd. De gezondheid van het rif neemt toe, waardoor ecotoerisme en de lokale industrie kunnen floreren.
