Topluluklar çözümün merkezinde yer almaktadır. Arazinin sahibi onlar ve arazi üzerinde mülkiyet hakları var. Buradaki zorluk, milli parkları çevreleyen meralarda tek tek parseller halindeki arazilerin ekonomik olarak verimli olmamasıdır. Topluluklar bireysel arazi parsellerini birleştirip büyük bir koruma birimi oluşturduklarında, ekolojik olarak koruma için uygun hale gelir ve büyük yaban hayatı popülasyonlarını ve habitat gereksinimlerini destekleyebilir. Bu yaban hayatı popülasyonları daha sonra tipik milli parklardan daha ayrıcalıklı olduğu için safari ve doğa gezilerinde ziyaretçileri premium bir ücretle çekerek turizm faaliyetlerini destekleyebilir. Bu da arazi sahiplerine arazilerini kullanmamanın maliyetini ödeyebilecek geliri yaratırken, istihdam ve eğitim gibi diğer toplum projelerine destek gibi diğer geçim kaynakları fırsatları yaratır. Temel amaç, topluluklara bu kavramı sevdirmek ve kendi arazilerini çitle çevirmeyerek ya da geliştirmeyerek ve bunun yerine diğer topluluk üyelerinin diğer parselleriyle birlikte bir yaban hayatı yaşam alanı olarak bırakarak kolektif olarak daha uzun vadeli faydalar elde edebileceklerini kabul ettirmektir.