Natuurbehoud evolueert en het PANORAMA-initiatief biedt een schat aan voorbeelden die deze verandering illustreren.
Een recent artikel, 'Leverage points and levers of inclusive conservation in protected areas', gepubliceerd in Ecology and Society, geeft inzicht in 'inclusive conservation', een concept dat vorm geeft aan moderne milieu-inspanningen. Het artikel analyseerde 263 oplossingen op het PANORAMA-platform, dat van onschatbare waarde was voor het onderzoeksteam, omdat het hen een wereldwijde dataset van natuurbehoudsprojecten verschafte om patronen uit te kammen. We spraken met hoofdauteur Dr. Miguel Ángel Cebrián-Piqueras om meer te weten te komen over zijn onderzoek en zijn advies voor aanbieders van PANORAMA-oplossingen.
Inclusieve natuurbescherming gaat verder dan traditionele benaderingen. "Ik ben vooral geïnteresseerd in het promoten en proberen te mainstreamen van het concept van 'inclusief behoud', dat in feite betrekking heeft op het promoten van meer participatief en transdisciplinair behoud," zegt Dr. Cebrián-Piqueras.
In het verleden werden werkzaamheden gericht op het behoud van de natuurlijke omgeving en werkzaamheden ter ondersteuning van mensenrechten en welzijn gezien als twee zaken die apart moesten worden aangepakt. Maar natuurbehoud voor iedereen verenigt de twee. Het gaat niet alleen om het beschermen van natuurlijke landschappen; het gaat om het integreren van de stemmen en behoeften van lokale gemeenschappen, in het bijzonder van ondervertegenwoordigde groepen zoals vrouwen, jongeren en inheemse volken. Het onderzoek van Dr. Cebrián-Piqueras onderstreept dit door te laten zien hoe inclusieve strategieën leiden tot effectievere en duurzamere resultaten op het gebied van natuurbehoud.
Het artikel biedt verschillende belangrijke inzichten op het gebied van natuurbehoud. Het benadrukt het belang van participatieve benaderingen en benadrukt dat natuurbeschermingsinspanningen succesvoller zijn als ze lokale gemeenschappen betrekken bij besluitvormingsprocessen. Er wordt gewezen op de voordelen van het versterken van de positie van de lokale bevolking en het waarderen van hun traditionele kennis, wat leidt tot meer veerkrachtige resultaten op het gebied van natuurbehoud. Natuurlijk is het waarschijnlijker dat behoudsinspanningen die door de gemeenschap en voor de gemeenschap zijn ontwikkeld op basis van lokale kennis, worden gesteund en in stand worden gehouden, wat tot betere resultaten leidt.
Daarnaast onderstreept het onderzoek het belang van het integreren van verschillende perspectieven in natuurbehoud, met name van groepen die vaak over het hoofd worden gezien in deze discussies. Deze aanpak bevordert niet alleen innovatieve oplossingen, maar zorgt er ook voor dat de inspanningen voor natuurbehoud rechtvaardig en effectief zijn. "Begunstigden zoals jongeren en kinderen of vrouwen, werden niet echt veel gerapporteerd als een positief resultaat, maar ze waren heel, heel belangrijk of heel cruciaal," zegt Dr. Cebrián-Piqueras, "het vertelt ons dat deze begunstigden meer betrokken moeten worden bij het beheer van beschermde gebieden."
Hij merkte ook op dat ouderen niet werden genoemd als begunstigden in de casestudies, maar dit is een leemte in het onderzoek die hij graag verder zou willen onderzoeken.
Sociale cohesie is ook een kritieke factor voor natuurbehoud. Het artikel suggereert dat het versterken van gemeenschapsbanden collectieve actie en rentmeesterschap kan katalyseren, wat zowel mensen als de natuurlijke omgeving ten goede komt. Dit aspect van sociale cohesie als hefboom voor natuurbehoud is een opmerkelijke bevinding van het artikel.
"We hebben vijf belangrijke clusters of archetypes voor natuurbehoud gevonden die inclusief zijn vanuit ons sociaal inclusieve perspectief, en op basis daarvan identificeren we de hefbomen en hefboompunten die deze positieve resultaten voor natuurbehoud kunnen activeren," zegt Dr. Cebrián-Piqueras.
Elk van deze vijf grote behoudsarchetypen belichaamt een unieke behoudsstrategie, die van vitaal belang is voor het bereiken van succesvolle resultaten:
Community-Based Conservation benadrukt de betrokkenheid van lokale gemeenschappen, met name inheemse volken en minderheden, bij natuurbehoud. Het richt zich op het verbeteren van de sociale cohesie, het terugdringen van armoede en het behouden van lokale gebruiken en kennis. Duurzaam beheer, aan de andere kant, streeft naar een evenwicht tussen ecologisch behoud en economische duurzaamheid. Het bevordert duurzame lokale productie en economische voordelen voor lokale belanghebbenden, en zorgt ervoor dat behoudsinspanningen worden afgestemd op lokale economische belangen.
Conflictoplossing richt zich op gebieden waar natuurbehoud heeft geleid tot geschillen en pleit voor beter beheer, wetten en strategieën om deze conflicten effectief op te lossen. Multi-level and Co-governance benadrukt het belang van het betrekken van meerdere bestuursniveaus, inclusief NGO's, bij het beheer van beschermde gebieden, vooral als deze groot of grensoverschrijdend zijn. Tot slot richt Milieubescherming en de Bijdragen van de Natuur aan Mensen zich op de intrinsieke waarde van biodiversiteit en de vitale diensten die ecosystemen leveren aan mensen, waarbij wordt gepleit voor beleid dat natuurlijke omgevingen beschermt in hun eigen belang en voor het welzijn van mensen.
Samen bieden deze archetypes een allesomvattend kader voor natuurbehoud, waarbij ecologische en sociaaleconomische overwegingen worden gecombineerd om te zorgen voor meer inclusieve, effectieve en rechtvaardige natuurbehoudspraktijken.
Implicaties voor natuurbeschermers
De inzichten uit het werk van Dr. Cebrián-Piqueras bieden in verschillende opzichten een waardevolle leidraad voor natuurbeschermers.
Het is cruciaal voor natuurbeschermers om lokale kennissystemen te begrijpen en te integreren in hun projecten. Deze aanpak verhoogt niet alleen de relevantie, maar ook de acceptatie van natuurbeschermingsinspanningen.
Door zich te richten op inclusiviteit bij het ontwikkelen en delen van strategieën kan de impact van hun werk aanzienlijk worden vergroot. Samenwerken met een divers scala aan belanghebbenden, vooral gemarginaliseerde groepen, is essentieel voor het bereiken van alomvattende en duurzame resultaten.
De bevindingen benadrukken het belang van contextueel aanpassingsvermogen. Natuurbeschermers moeten erkennen dat strategieën die effectief zijn in de ene regio misschien niet direct toepasbaar zijn in een andere regio vanwege culturele, sociale en milieuverschillen. Het zorgvuldig aanpassen van oplossingen aan verschillende contexten is de sleutel tot succesvolle natuurbeschermingsinspanningen en duurzaamheid.
Tot slot waarschuwt Dr. Cebrián-Piqueras dat, hoewel natuurbescherming voor iedereen de moeite waard is, het niet altijd gemakkelijk is. "Niets is perfect aan natuurbescherming voor iedereen. In sommige gevallen kan inclusief behoud spanningen met zich meebrengen," zegt hij.
De weg vooruit
Het onderzoek van Dr. Cebrián-Piqueras is een oproep tot actie voor alle natuurbeschermers en beleidsmakers. Bij het navigeren door de complexiteit van moderne natuurbeschermingsuitdagingen, bieden inclusieve benaderingen een weg naar effectievere en duurzamere oplossingen. Veel van de voorbeelden die zijn gepubliceerd op het PANORAMA platform illustreren hoe natuurbescherming kan worden geïmplementeerd in de praktijk.
De synthese van oplossingen voor een bepaald onderwerp, om gemeenschappelijke inzichten en succesfactoren te begrijpen, is een prioriteitsgebied voor het PANORAMA-initiatief en de PANORAMA-partners verwelkomen ideeën voor samenwerking, met name van academische instellingen.