Het Kalfor-project richt zich op het beheer van de APL-bossen (Non-State-Owned Forest Area) van Kalimantan, die bedreigd worden door omzetting in palmolieplantages. Omdat de jurisdictie over deze gebieden betwist wordt door verschillende ministeries en er geen specifieke wetgeving is voor de bescherming ervan, zag Kalfor de noodzaak in van een brede betrokkenheid van belanghebbenden. Deze aanpak houdt in dat overheidsinstanties, lokale gemeenschappen, de particuliere sector en de academische wereld worden voorgelicht over en een consensus bereiken over de ecologische en economische voordelen van het behoud van APL-bossen.
De sleutel tot dit proces was een aanpak waarbij verschillende groepen uit de overheid, de privésector, het maatschappelijk middenveld en de academische wereld werden geraadpleegd en betrokken bij de ontwikkeling van nieuwe regelgeving. Flexibiliteit in de strategie, aanpassing aan politieke veranderingen en het benutten van lokale initiatieven op basis van de belangen van belanghebbenden zijn cruciaal geweest. In Centraal-Kalimantan bijvoorbeeld heeft de flexibele aanpak van Kalfor de goedkeuring van twee gouverneursdecreten voor bosbehoud mogelijk gemaakt.
De ervaring van Kalfor laat zien hoe belangrijk het is om op alle niveaus een sterke en brede betrokkenheid van belanghebbenden op te bouwen. Hoewel het project zijn doel om meer dan 644.374 ha APL-bos wettelijk te beschermen heeft overtroffen, blijven er uitdagingen. Het nastreven van strategisch behoud, met name het prioriteren van bossen met een hoge beschermingswaarde en het waarborgen van hun intactheid, is nog steeds een voortdurende taak. Op dorpsniveau is de integratie van APL bosbeheer in lokale ontwikkelingsplannen effectief gebleken in het afstemmen van behoud op economische en culturele doelen van de gemeenschap. Het project laat zien dat in een complex politiek, economisch en wettelijk landschap, het stimuleren van betrokkenheid van belanghebbenden en aanpassingsvermogen de sleutel is tot succesvol bosbehoud.