



In 2008 creëerde de regering van Ecuador het Socio Bosque Programma (SBP) als een financieel stimuleringsmechanisme gericht op particuliere landeigenaren, boeren en inheemse gemeenschappen die zich vrijwillig inzetten voor het behoud en de bescherming van bossen en andere inheemse ecosystemen.
In het Cuyabeno Wildlife Reserve, dankzij de vooruitgang in de overeenkomsten voor het gebruik en beheer van natuurlijke hulpbronnen die werden ondertekend met de inheemse gemeenschappen die in het gebied wonen, de afbakening van hun territoria en de inschrijving van landakten in het buffergebied. Dankzij het grondbezit konden de mensen voldoen aan de vereisten om deel te nemen aan het PSB.
Op dit moment maakt ongeveer 86.000 hectare van het reservaat deel uit van het SBP, waardoor een belangrijk stuk land behouden blijft, inclusief het natuurlijke bos in de hoger en lager gelegen gebieden van het reservaat. Tegelijkertijd creëerde het programma een economische stimulans voor de gemeenschappen en individuele landeigenaren die productieve projecten wilden uitvoeren. Dit was cruciaal om het risico te verminderen dat de landbouwgrens naar het reservaat zou opschuiven.
- Nationaal stimuleringsbeleid ter ondersteuning van behoud en duurzame ontwikkeling van bossen, en de toepassing ervan met gemeentelijke landeigenaren die binnen de beschermde gebieden wonen.
- Promotie en bewustmaking van de voordelen van het SBP bij verschillende actoren en belanghebbenden.
- Inheemse en agrarische gemeenschappen die geïnteresseerd zijn in toetreding tot het SBP.
- Economische prikkels die lokale actoren en belanghebbenden motiveren om het bos binnen de grenzen en in het reservaat in stand te houden en te beschermen.
De implementatie van het SBP in het Cuyabeno Wildreservaat is een mechanisme dat bedoeld is om verschillende inheemse gemeenschappen te motiveren om het bos te behouden. Daarom was het noodzakelijk om de inheemse gemeenschappen die in het reservaat leven (de Cofán-gemeenschap van Zábalo, de Kicwa-gemeenschap van Zancudo en de Shuar-gemeenschappen van Taekiwa en Charap) te informeren over de voordelen van deelname aan dit overheidsprogramma.
Het was ook van fundamenteel belang dat het Bestuur van het Beschermd Gebied en het PSB de gemeenschappen steunden bij het verzamelen van informatie, het organiseren van hun gemeenschapsbijeenkomsten en het maken en opvolgen van hun investeringsplannen.
De resultaten: ze werden de eerste gemeenschappen die binnen een beschermd gebied leefden en in het bijzonder binnen het SBP, wat de weg vrijmaakte voor andere gemeenschappen in vergelijkbare omstandigheden om hen te volgen en in de toekomst deel te nemen. Dit droeg bij aan een aanzienlijke verbetering van de leefomstandigheden van de inwoners en gemeenschappen, waardoor de druk op de natuurlijke hulpbronnen afnam.