

De ontwikkeling van Konegummez wordt gekenmerkt door sterke collectieve actie. Door zich te organiseren zijn de leden van de gemeenschap erin geslaagd om overheidsinstanties aan te moedigen om basisvoorzieningen te leveren, zoals bijvoorbeeld:
- 1940-1960a: school, postkantoor, bibliotheek, kruidenierswinkel, elektriciteit en de eerste waterput werden aangelegd.
- In 1999 werd het dorp vergast en in 2016 werd de toegangsweg tot het dorp geasfalteerd.
- De dorpelingen bouwden zelf 3 grote bruggen.
Om de natuurlijke hulpbronnen duurzaam te beheren en andere problemen van de gemeenschap aan te pakken, werd in de jaren 2000 een informeel comité gevormd met 9 dorpsbewoners. De groep leerde de uitdagingen en oplossingen van de gemeenschap te identificeren en actieplannen te ontwikkelen. Elk jaar ontwikkelt de groep een jaarlijks actieplan, dat wordt gesocialiseerd en uiteindelijk goedgekeurd door de dorpsbewoners. Er is ook een langetermijnplanning, die zich richt op grotere problemen.
Na een grote hoeveelheid sociaal en milieubeschermingswerk te hebben verricht in de gemeenschap, hebben de dorpsbewoners begrepen dat ze problemen moeten blijven oplossen door gezamenlijke inspanningen te leveren. Er zijn gemeenschapsleiders ontstaan die het vertrouwen van de dorpsbewoners genieten. Er is ook wederzijds begrip met de lokale autoriteiten en overheidsorganisaties, die de dorpen ondersteunen bij het aanpakken van hun uitdagingen.
Een grote bijdrage aan de ontwikkeling van zelforganisatie van de lokale gemeenschap werd geleverd door ontwikkelingsprojecten. De dorpelingen kregen niet alleen financiële steun, maar ontwikkelden ook kennis en vaardigheden op het gebied van planning, leiderschapsontwikkeling, het opbouwen van sociaal partnerschap, duurzaam weidebeheer, aanpassing aan klimaatverandering, enz. Toch hadden de mensen van Konegummez al de 'spirit' om te leren en hadden ze in het verleden goede ervaringen opgedaan met het samen plannen, organiseren en uitvoeren van gemeenschapswerk, de zogenaamde 'kracht van de eenheid'.
Volgens dorpsbewoners hebben internationale projecten hen geholpen om de wereld vanuit een ander perspectief te bekijken, hun horizon te verbreden, zich nog meer te verenigen en fondsen en middelen te werven voor duurzame plattelandsontwikkeling. De meeste commissieleden waren in staat om Israël, Kazachstan, Tadzjikistan en Turkije te bezoeken en ervaringen en nieuwe kennis uit te wisselen en door te geven aan hun dorpsgenoten.
Deze kennis gebruiken ze nu om natuurlijke hulpbronnen duurzaam te beheren en hun bossen te beschermen en te herstellen.