

Köy düzeyinde kurumsal mekanizma, yerli toplulukların koruma alanlarının korunması için elzemdir. FES'in Mandla köylerindeki müdahalelerinin önemli bir yönü, Doğal Kaynak Yönetim Komitelerinin veya Prakratik Sansadhan Prabandhan Samitis'in (PSPS) oluşturulmasıydı. Samiteler, Gram Sabhalar (yetişkin toplantıları) tarafından seçildi ve sosyal veya ekonomik durumuna bakılmaksızın köyde yaşayan herkesin Samiti'nin işleyişinde söz sahibi olmasını sağlayan evrensel bir üyeliğe sahipti. Gram Sabha'ya doğal kaynak yönetimi konusunda danışmanlık yapmak ve müşterekler etrafında kurallar ve düzenlemeler geliştirme sürecine öncülük etmek, doğal kaynaklar ve arazi kullanımı için planlamanın yanı sıra komitenin görevlerinden biridir.
PSPS, merkezi olmayan yönetişim, müşterekler konusunda perspektif oluşturma ve planlama konularında eğitim almıştır. Köy kurumları doğal kaynakların kullanımına ilişkin bir dizi kural belirlemiştir. Bu kurallar öncelikle sınır kurallarını, ormanlar için koruma kurallarını ve bir dereceye kadar kullanım kurallarını içeriyordu. Temel odak noktası ağaçların kesilmesini ve tomruklanmasını kontrol etmek olmuştur. Bazı yerlerde, ormanlar için köy havuzunda üretilen balıkların paylaşımı vb. ile ilgili kurallar ve bir dereceye kadar kullanım kuralları da oluşturmuşlardır.
Panchayati Raj Yasası, Panchayat Extension to Scheduled Areas, Ortak Orman Yönetimi ve Ulusal Biyoçeşitlilik Yasası yasal bir çerçeve sağlamaktadır. Gram Sabha (Panchayat bölgesindeki tüm yetişkinlerin bir araya geldiği toplantı) da köy düzeyindeki koruma kurumları için elverişli bir çerçeve sağlamaktadır.
Koruma ve kaynak yönetişimi konuları kadın ve erkeklerle ayrı ayrı tartışılmış, doğal kaynakların bozulmasına ilişkin bir anlayış PSPS içinde ve ardından Gram Sabha'da oluşturulmuştur.
Güçlendirilen köy kurumları, doğal kaynakların sürdürülebilir kullanımını denetleyerek proje bölgesindeki 500 hektardan fazla ormanı aktif olarak yönetmekte ve korumaktadır. Topluluk tarafından yönetilmeyen bir ormanla karşılaştırıldığında, topluluk tarafından yönetilen bir ormanın yüzde 60 daha fazla yenilenme, yüzde 37 daha fazla bitki yoğunluğu ve yüzde 40 daha fazla bitki türü gösterdiği görülmektedir.
Köy kurumlarının güçlendirilmesi, köyün önceliklerinin dile getirilmesine yol açar ve kaynak yönetimi ile korumanın ana akımlaştırılmasını sağlar. Güçlü köy kurumları, orman parçalanması gibi sorunları ele alarak peyzaj için planlama yapabilir ve mülkiyet modeline bakılmaksızın tüm orman sınırlarını tek bir birim olarak ele alabilir. Bu nedenle bir kurum, toplulukların uyum kapasitelerini geliştirmek için daha iyi bir birimdir, çünkü 'sorunu' sadece tek bir aile için değil tüm topluluk için ele alabilir.