Institutionele mechanismen op dorpsniveau zijn essentieel voor de bescherming van beschermde gebieden van inheemse gemeenschappen. Een belangrijk aspect van de interventies van FES in de dorpen van Mandla was de oprichting van de commissies voor het beheer van natuurlijke hulpbronnen of Prakratik Sansadhan Prabandhan Samitis (PSPS). De samitis werden gekozen door de Gram Sabhas (bijeenkomsten van volwassenen) en hadden een universeel lidmaatschap, zodat elke inwoner van het dorp, ondanks zijn/haar sociale of economische status, inspraak had in het functioneren van de Samiti. Het adviseren van de Gram Sabha over het beheer van natuurlijke hulpbronnen en het leiden van het proces van het ontwikkelen van regels en voorschriften rond commons is een van de taken van de commissie, samen met het plannen van natuurlijke hulpbronnen en landgebruik.

De PSPS kreeg training over gedecentraliseerd bestuur, perspectiefvorming over commons en planning. De dorpsinstellingen hebben een aantal regels opgesteld voor het gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Deze regels omvatten voornamelijk grensregels, beschermingsregels voor bossen en tot op zekere hoogte gebruiksregels. De belangrijkste focus lag op het controleren van het kappen en kappen van bomen. Op sommige plaatsen hebben ze ook regels opgesteld met betrekking tot het delen van vis die geproduceerd wordt in de dorpsvijver, etc. voor bossen en tot op zekere hoogte gebruiksregels.