Irrigatie door middel van zwaartekracht (groef- of oppervlakteirrigatie) is de belangrijkste irrigatietechniek die in Tadzjikistan wordt gebruikt voor eenjarige gewassen. Om erosie te voorkomen moet de irrigatie worden uitgevoerd door middel van voren die licht hellende hoogtelijnen volgen. De watertoevoer moet langzaam zijn, zodat het water beter in de bodem kan infiltreren en het risico op erosie langs de irrigatiegroef afneemt. Bovendien moeten maatregelen worden genomen om irrigatie door zwaartekracht effectiever te maken, bijvoorbeeld door irrigatiekanalen te bekleden met plastic folie om waterverlies door infiltratie te beperken of door het water via plastic buizen over de voren te verdelen voor een homogene verdeling.

Er moet speciale aandacht worden besteed aan het vermijden van te veel water; overtollig water moet goed worden afgevoerd omdat het bodemerosie kan veroorzaken, geulen kan vormen of ongedierte kan aantrekken.

In een irrigatiesysteem met zwaartekracht is het cruciaal om het bodemoppervlak tussen de voren te breken om haarvaten te vernietigen en zo de vochtigheid te behouden.

Meer geavanceerde en efficiënte irrigatietechnieken zoals druppel- en sproei-irrigatie zijn in de meeste gevallen economisch niet haalbaar bij eenjarige geïrrigeerde gewassen.