De dorpelingen zetten zich in voor het behoud van de bossen door middel van duurzame productieactiviteiten.

De dorpen die zich gevestigd hebben in de bufferzone van de PNCAZ maakten al gebruik van de rijkdommen van het gebied voordat het beschermde gebied werd gecreëerd, voornamelijk informele houtwinning. De kolonisten merkten op dat ze de creatie van het beschermde gebied als een bedreiging zagen vanwege de beperkingen die hen zouden kunnen worden opgelegd. Het gezamenlijke werk van SERNANP en CIMA-Cordillera Azul heeft het echter mogelijk gemaakt om de ontwikkeling van alternatieve economische activiteiten zoals koffie en cacao in agroforestrysystemen te bevorderen, evenals de ontwikkeling van lokale beheersinstrumenten zoals de plannen voor levenskwaliteit. Na jaren erkent de lokale bevolking dat ze afstand heeft genomen van de houthandel en is begonnen met het behoud van haar bossen en natuurlijke hulpbronnen ten behoeve van toekomstige generaties. De bevolking heeft prioriteit gegeven aan het vergroten van de bosbedekking op hun grondgebied om de watervoorziening te verbeteren en de koffie- en cacaoproductie te verhogen, voor meer economisch voordeel en een betere levenskwaliteit. De navolging in andere gebieden rond het beschermde gebied in de Tocache-sector en in het algemeen in de hele San Martin-regio, een van de regio's die het zwaarst getroffen is door ontbossing in Peru, maakt het tot een initiatief van groot belang.

  • Synergie tussen het parkbeheer, de uitvoerder van het beheerscontract en de bewoners van de bufferzone van het gebied voor het gezamenlijk beheer van het beschermde gebied.
  • Co-management tussen CIMA-Cordillera Azul en SERNANP gericht op het behoud van de PNCAZ en de duurzame ontwikkeling van de partnergemeenschappen.
  • Goedkeuring van participatieve beheersinstrumenten zoals de plannen voor levenskwaliteit en blauwe overeenkomsten.
  • De organisaties die het beschermde gebied beheren moeten samenwerken op basis van hun rollen en functies, maar met één doel en gemeenschappelijke strategieën.
  • Maatregelen voor behoud en herstel moeten hand in hand gaan met de bevordering van winstgevende productieve activiteiten die inkomsten kunnen genereren voor de bevolking.
  • Het afstemmen van de inspanningen van de staat op andere initiatieven voor behoud en herstel, in het kader van een beheerscontract, maakt het mogelijk om gezamenlijke en complementaire acties op te nemen in het beheer van het beschermde gebied.
  • De ontwikkeling van de lokale bevolking moet hand in hand gaan met acties voor natuurbehoud.