Het bestaande wettelijke kader voor de vorming van visreservaten wordt geanalyseerd en herzien. Instrumenten voor participatief beheerde visreservaten en voor inspectie- en bewakingsactiviteiten worden geïdentificeerd.
- Duidelijke identificatie van beschikbare wettelijke instrumenten, vereisten en procedures voor implementatie.
- Volharding in de bestuurlijke en politieke processen.
- Socialisatie van het wettelijke kader met vissers (workshops, bijeenkomsten en informele discussie).
- Workshops gemeenschapstoezicht voor visserijorganisaties zijn gelegenheden om vertrouwensrelaties op te bouwen.
- Analyse van hiaten in het rechtssysteem.
- Coördinatie met de verschillende instellingen.
- Ontwikkeling van aanvullende normen om het wettelijk kader te versterken.
- Budget voor implementatie.
Het gebruik van visgereedschap in beschermde gebieden was een belangrijke uitdaging in de Mexicaanse Caraïben en werd niet altijd goed ontvangen door de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de beschermde gebieden. Toch werden dankzij de technische en juridische argumenten in 2012 de eerste toevluchtsoorden voor vissen wettelijk vastgelegd in twee biosfeerreservaten. Dit werd ondersteund door het intensieve werk samen met de vissers, enkele jaren voordat de Alliantie bestond. Maar als we het hebben over een wettelijk en institutioneel kader, is een participatieve bottom-up benadering niet voldoende. Sommige wetswijzigingen vereisen werk op hoog niveau binnen de overheid. Er moeten inspanningen worden geleverd om beide benaderingen met elkaar in evenwicht te brengen. De Kanan Kay Alliantie maakte het mogelijk om de bottom-up stijl te combineren met de meer top-down benadering van de openbare instellingen, door de arena voor de discussie te bieden en te bouwen aan een gemeenschappelijk doel.