Het machtigingsbeleid stelt de voorwaarden vast die medebeheer van de visserij legaal maken, het ontwerp van "Beheerde toegang"-gebieden met reservaten zonder vangstbeperkingen implementeerbaar maken en op gegevens gebaseerd beheer functioneel maken.
Deze bouwsteen vereist relaties met de overheid op verschillende schalen, waaronder nationaal, provinciaal en districtsniveau. Het vereist ook relaties met gemeenschapsinstellingen wiens inbreng beleidsprioriteiten kan bepalen en wiens functionaliteit waarde toont aan besluitvormers in de overheid. Ten slotte is beleid afhankelijk van een duidelijk gedefinieerde beleidsstrategie die de belangrijkste doelen, op feiten gebaseerde oplossingen, de belanghebbenden die de meeste invloed zullen ondervinden van beleidsveranderingen en degenen die het best in staat zijn om veranderingen te bepleiten en te bewerkstelligen, identificeert.
Beleidsveranderingen gaan langzaam en Rare heeft geleerd dat overheidsprocessen vaak volgens hun eigen tijdschema verlopen, ongeacht projectplannen. Dit geldt voor de ontwikkeling van beleidsdocumenten, het aannemen van wetten en de goedkeuring van ingediende plannen en voorstellen. In alle gevallen ontdekte Rare dat gestage en regelmatige betrokkenheid bij overheidspartners essentieel was om het momentum vast te houden. Ook leerde Rare het belang van gelijktijdig werken op meerdere geografische schalen. Nationale wetgeving is essentieel voor effectief beheer, maar is onvoldoende voor een zinvolle implementatie. Hiervoor is provinciaal en districtsbeleid nodig, inclusief de toewijzing van lokale budgetten, de procedures van uitvoerende instanties en de actieve steun van lokale gekozen functionarissen. Tot slot ontdekten we dat een adaptieve benadering van beleidswerk de meest effectieve strategie is. Overheidsprioriteiten kunnen snel verschuiven wanneer verkiezingen en benoemingen nieuwe besluitvormers in het gesprek brengen en wanneer omstandigheden de onmiddellijke aandacht van de regering vereisen.