De polsslag van de delta behouden: Het gemeenschapsinitiatief van Rufiji om mangrove-ecosystemen te beschermen
In de Rufiji-delta in Tanzania bedekken mangroves meer dan 53.000 hectare en voorzien duizenden mensen van voedsel, brandstof, hout en kustbescherming. De grote afhankelijkheid van deze bossen en de zwakke handhaving van de regelgeving hebben echter geleid tot grootschalige degradatie. Om dit probleem aan te pakken hebben gemeenschappen in Nyamisati, Kiomboni, Mfisini en Mchinga het Salale Collaborative Mangrove Management Area opgezet volgens een participatieve bosbeheerbenadering. Deze grassroots oplossing stelt de lokale bevolking in staat om de hulpbronnen gezamenlijk te beheren, waardoor het bestuur, het rentmeesterschap en de veerkracht worden versterkt. Met steun van partners als USAID, UNEP en de Conventie van Nairobi hebben de gemeenschappen 10 hectare mangrove hersteld en zijn ze actief betrokken bij de planning van het natuurbehoud. Het initiatief pakt habitatverlies, bestaansonzekerheid en klimaatbedreigingen aan door ervoor te zorgen dat lokale belanghebbenden centraal staan in de besluitvorming. Het resultaat is zowel ecologisch herstel als een verbetering van de bestaansmiddelen, wat bewijst dat actie vanuit de gemeenschap vitale ecosystemen kan beschermen.
Invloeden
Het Salale Collaborative Mangrove Management Area in de Rufiji-delta van Tanzania heeft meetbare ecologische, sociale en economische voordelen opgeleverd. Op milieugebied beslaat de bescherming nu 53.255 hectare mangroven, bijna de helft van het totaal in het land, terwijl 10 hectare aangetast bos opnieuw is aangeplant, waardoor de stabiliteit van de kustlijn, de opslag van koolstof en de biodiversiteit zijn versterkt. Op sociaal gebied zijn meer dan 800 gemeenschapsleden uit Nyamisati, Kiomboni, Mfisini en Mchinga direct betrokken bij het beheer en krijgen ze training in duurzaam oogsten, het ontwikkelen van kwekerijen en monitoring. Vrouwen en jongeren, ooit gemarginaliseerd, spelen nu een actieve rol in het bestuur, waardoor gelijkheid en cohesie worden verbeterd. Economisch gezien melden meer dan 200 kleinschalige vissers verbeterde vangsten in de herstelde gebieden, terwijl de verminderde druk op de mangroveoogst diversificatie naar activiteiten zoals honingproductie en ecotoerisme mogelijk heeft gemaakt. Samen laten deze resultaten zien dat door de gemeenschap geleid rentmeesterschap ecosystemen kan herstellen en tegelijkertijd bestaansmiddelen kan ondersteunen.