Damasonium polyspermum, de plant die het meest verantwoordelijk is voor de Tour du Valat RNR.
D. Cohez / RNR TdV
Als onderdeel van het beheerplan voor het landgoed Tour du Valat is een methode gedefinieerd voor het prioriteren van erfgoedverantwoordelijkheid.
Deze is gebaseerd op 6 criteria:
- Waarde van het erfgoed (gebaseerd op teksten / wetten): score van 0 tot 4 (laag / regionaal / nationaal / Europees / mondiaal belang)
- Representativiteit van de populatie van de site: score van 0 tot 4.
- Instandhoudingsstatus van de totale populatie: score van 0 tot 2 (vermoedelijk gunstig / ongunstig / onvoldoende / slecht).
- Staat van instandhouding in het gebied: score van 0 tot 2.
- Onomkeerbaarheid: score van 0 tot 3 (nul, laag, gemiddeld, hoog). Komt overeen met de waarschijnlijkheid dat het natuurlijke erfgoedelement na verdwijning kan worden hersteld.
- Belang van de Camargue (functionele site) voor het behoud van de soort/habitat: score van 0 tot 3.
Zodra deze criteria een score hebben gekregen, worden ze met elkaar vergeleken volgens een vooraf gedefinieerd raster om de mate van verantwoordelijkheid van de site voor de betreffende soort of habitat te beoordelen.
Laatst bijgewerkt: 16 Mar 2020
3460 Weergaven
Foto- en videogalerij
Invloeden
Het bepalen welke soorten of habitats in een beschermd natuurgebied het belangrijkst zijn om te behouden, is een essentiële fase in het beheerplanproces. Bovendien is het essentieel dat deze fase zo objectief mogelijk wordt uitgevoerd, zonder rekening te houden met de gevoelens of wensen van een beheerder of individu.
Het gebruik van een dergelijke methode maakt het mogelijk om te verduidelijken, te delen en te prioriteren voor welke soorten of habitats het gebied een bijzondere verantwoordelijkheid heeft.
In het geval van Tour du Valat heeft deze fase, die in 2004 begon, het mogelijk gemaakt om eindelijk een gemeenschappelijke en vooral goed onderbouwde visie te hebben op de instandhoudingskwesties die in het gebied spelen. Voor de beheerder van de site maakt deze fase het mogelijk om te beoordelen welke soorten en habitats van de biodiversiteit op de site speciale aandacht vereisen. Het maakt het ook mogelijk om de compartimenten van het natuurlijk erfgoed te identificeren waarvan de kennis moet worden verbeterd.