Zorgen voor het behoud van de Olijfschildpad: een casestudy van hoe ontwikkeling en behoud naast elkaar kunnen bestaan
Volledige oplossing
Olijfschildpad uit het ei op weg naar zee op het strand van Gahirmatha, Odisha India
IUCN
Het verhaal van de haven van Dhamra is het verhaal van een grote onderneming en een wereldwijde milieuorganisatie die samenwerken om ervoor te zorgen dat de aanleg van een grote industriële diepzeehaven in India geen schade zou toebrengen aan een aanzienlijke populatie bedreigde zeeschildpadden. Vanuit een ontwikkelingsperspectief was de locatie perfect. Vanuit het oogpunt van natuurbehoud waren er echter vragen over de locatie in de buurt van een van 's werelds grootste broedplaatsen van de Olijfschildpad, die onder de Indiase wet beschermd is. De samenwerking tussen DPCL-Dhamra Port Company Limited (destijds een joint venture tussen Tata Steel en L&T) en IUCN laat zien dat ontwikkeling en natuurbehoud naast elkaar kunnen bestaan en dat er manieren zijn om op een verantwoorde manier te ontwikkelen die zowel aan de behoeften van mensen als aan die van de natuur voldoet. De lessen die uit deze samenwerking zijn geleerd, kunnen worden toegepast op andere projecten die vergelijkbare positieve resultaten voor mens en natuur zullen opleveren.
Laatst bijgewerkt: 24 Dec 2019
3791 Weergaven
Foto- en videogalerij
Context
Uitdagingen
De grootste uitdaging van dit project was het garanderen van het succes en de continuïteit van de beschermingsmaatregelen om schildpadden te beschermen tegen ernstige gevolgen van de bouw van de haven en de daaruit voortvloeiende havenactiviteiten op lange termijn. Er waren echter ook andere uitdagingen met betrekking tot de gewenste gedragsverandering. Deze omvatten:
- Weerstand van betrokken actoren tegen het project; en
- reputatierisico voor de belangrijkste belanghebbenden.
Om de bescherming van de populaties van de Olijfschildpad op lange termijn te garanderen, was het ook belangrijk om de gemeenschappen bewuster te maken van het belang van schildpadden, onder meer door de visserijpraktijken van de gemeenschappen, die bijdragen tot de sterfte van schildpadden, te veranderen.
Locatie
Bhadrak, Odisha, India
Zuidoost-Azië
Zuid-Azië
Proces
Samenvatting van het proces
Door middel van de drie bouwstenen van het project werd een holistische oplossing bereikt voor de uitdaging om ontwikkeling en behoud met elkaar in evenwicht te brengen. Hoewel elke bouwsteen een ander aspect van het project behandelde, hielp de combinatie van al deze bouwstenen bij het consolideren van wederzijds vertrouwen en samenwerking tussen de belanghebbenden en actoren, waardoor betrokkenheid, dialoog en begrip mogelijk werden voor zowel het resultaat op de korte termijn als voor duurzaamheid op de lange termijn.
Bouwstenen
Sterke partnerschappen en open communicatie
Er wordt vaak gezegd dat de privésector blind is voor milieukwesties. De realiteit is echter dat de particuliere sector veel investeert in biodiversiteit. Het project was een kans voor bedrijven om hun begrip van milieukwesties te verdiepen en om de bedrijfsgewoonte te ontwikkelen om verder te denken dan de winst. Minder voor de hand liggend is dat het een kans is voor milieuspecialisten om hun begrip van bedrijfs- en ontwikkelingsdynamiek te verdiepen en om te leren een bottom line-analyse op te nemen in hun eigen evaluaties.
Sleutelfactoren
Robuuste communicatiepraktijken gingen hand in hand met het partnerschap. Vanwege de gevoeligheid van milieuorganisaties en andere sectoren rond dit onderwerp, was de benadering van het project om informatie transparant en openbaar te maken. De partners beschreven heel duidelijk wat ze deden en wat ze niet deden - en waarom. Informatie werd beschikbaar gesteld via factsheets en de projectwebsite, en door deel te nemen aan openbare discussies en bijeenkomsten.
Geleerde les
Er werden nog een aantal andere inspanningen geleverd om ervoor te zorgen dat de belangrijkste belanghebbenden vrijelijk informatie uitwisselden. Zo organiseerde IUCN begin 2009 een consultatieve technische workshop over de haven van Dhamra in Bhubaneswar, Odisha, gevolgd door een bezoek aan het haventerrein. Het interactieve forum bracht een diverse mix van overheidsvertegenwoordigers, de particuliere sector, vooraanstaande lokale en internationale wetenschappers, technische experts, academici en vertegenwoordigers van de lokale gemeenschap samen. Samenwerking met de pers zorgde ervoor dat de boodschap op nationaal niveau werd verspreid. Deze inspanningen moedigden deelname aan en hielpen verwarring weg te nemen.
Wetenschap en technische expertise
Baggeren, dat wordt gezien als een ernstige bedreiging voor zeeschildpadden, werd door de IUCN als prioriteit aangemerkt. IUCN ontwierp en ontwikkelde samen met deskundigen van de 'Species Survival Commission's Marine Turtle Specialist Group' een baggerprotocol dat tijdens havenwerkzaamheden moest worden gevolgd. Dit omvatte de installatie van schildpaddeflectoren op alle baggerkoppen om ervoor te zorgen dat schildpadden niet in het baggerschip werden getrokken. Getrainde waarnemers werden aan alle baggerschepen toegewezen om dit proces te controleren. Deze waarnemers controleerden 24/7 de schermen op de instroom- en overloopbuizen. Deze maatregelen (deflectoren, schermen en menselijke waarnemers) werden ingevoerd om ervoor te zorgen dat er "schildpadvriendelijk" gebaggerd werd. Dit waren de eerste maatregelen in de geschiedenis van de baggeractiviteiten in India.
Verlichting was de tweede grote bedreiging die werd vastgesteld, omdat bekend is dat te fel licht schildpaddenkuikens afleidt, omdat ze instinctief naar fel verlichte gebieden gaan en weg van de zee. De deskundigen van de IUCN-commissie gaven hiervoor specifieke richtlijnen voor het verlichtingsplan van de haven, dat door de havenautoriteiten werd aangenomen. IUCN ondersteunde Tata Steel verder bij het bepalen van het juiste ontwerp voor deze lichten. Vandaag de dag is de haven van Dhamra de eerste en enige haven in India die "schildpadvriendelijke" verlichting heeft geïnstalleerd.
Sleutelfactoren
IUCN ondersteunde DPCL bij de ontwikkeling van een milieubeheerplan (EMP). Dit plan was wetenschappelijk robuust en praktisch uitvoerbaar en ging verder dan de bestaande wettelijke vereisten. Het belangrijkste is dat het EMP zo is ontworpen dat het een integraal onderdeel wordt van de Standard Operating Procedures (SOP's) van DPCL. Hierdoor verschilt het van andere EMP's.
Geleerde les
Bij het ontwerp van grootschalige infrastructuur kan rekening worden gehouden met biodiversiteit.
Bereiken van de gemeenschap en bestuur
IUCN stapte in het Dhamra-havenproject omdat men bezorgd was dat de haven schade zou toebrengen aan de Olive Ridley-schildpadden. Toen IUCN zich in de problemen verdiepte, kwam het er echter achter dat de sterfte onder de schildpadden al dramatisch was toegenomen. Een rapport van het Wildlife Institute of India gaf aan dat de sterfte onder schildpadden was toegenomen van een paar duizend per jaar in het begin van de jaren tachtig tot meer dan 10.000 in het midden van de jaren negentig. De mechanische sleepnetvisserij en de visserij met kieuwnetten bleken verantwoordelijk te zijn voor de sterfte.
De lokale gemeenschap was zich nauwelijks bewust van de waarde van de schildpadden. Om dit probleem aan te pakken nam het IUCN-team deel aan bewustmakingsactiviteiten voor de gemeenschap, waaronder creatieve onderwijsprogramma's en traditionele activiteiten. DPCL richtte ook een trainingscentrum op zodat de dorpelingen nieuwe vaardigheden konden ontwikkelen.
IUCN stelde ook vast dat het gebruik van Turtle Excluder Devices (TED's) nuttig zou kunnen zijn bij het terugdringen van de sterfte onder schildpadden als gevolg van sleepnetvisserij, een van de grootste problemen in de gebieden. De apparaten waren niet nieuw voor de vissers in het Dhamra-gebied - Indiase NGO's en wetenschappers hadden ze in het verleden met de vissers getest - maar ze werden niet gebruikt. Het DPCL-team van de IUCN heeft uitgebreid overlegd met lokale visserscoöperaties en gemeenschappen om de problemen beter te begrijpen.
Sleutelfactoren
Er werd een trainingsworkshop georganiseerd en een aantal praktische tests van de TED's voor vissers in het gebied werden gefaciliteerd. Het veranderen van de praktijken van lokale vissersgemeenschappen blijft een belangrijke prioriteit, maar hiervoor is een onderwijsprogramma op lange termijn nodig in combinatie met beleidsoplossingen.
Geleerde les
Het laatste obstakel dat in deze publieke arena moest worden aangepakt was het bestuur. In het begin leken de lokale autoriteiten zich meer zorgen te maken over de rechten van de vissers dan over de veiligheid van de schildpadden. Naarmate het begrip echter groeide, werden overheidsinstanties pleitbezorgers van holistische langetermijnoplossingen. Er werden trainingen in alternatieve middelen van bestaan gegeven om de gemeenschap naast het vissen ook andere mogelijkheden te bieden om inkomsten te genereren.
Invloeden
Als resultaat van het partnerschap en met hulp van IUCN heeft DPCL een milieubeheerplan (EMP) opgesteld. Het EMP gaat in op regelgeving, beleid, planning, implementatie, activiteiten en beheer, evenals kwaliteitsborging en monitoring. Het beschrijft de procedures die nodig zijn voor verandermanagement en de ontwikkeling van een bedrijfscultuur die prioriteit geeft aan veiligheid, milieubescherming en de bevordering van positieve relaties met de gemeenschap.
Om het lopende onderzoek en de interventies te financieren, wordt een trust opgericht, voorgesteld door IUCN, om het behoud op lange termijn in het gebied te ondersteunen. DCPL en IUCN zijn nu begonnen met de oprichting van de "Dhamra Conservation Trust". De Trust zal zich richten op het behoud van de schildpadden langs de kustlijn van Odisha; het verbeteren van de levenskwaliteit door middel van alternatieve middelen van bestaan; het bevorderen van kansen voor vrouwen; en het mondiger maken van dorpsbewoners.
Op een bredere schaal heeft het project geleid tot een beter begrip onder private, publieke en maatschappelijke actoren dat er veel gedaan kan worden om tegelijkertijd ontwikkeling en milieu aan te pakken, op een duurzame manier en met gebruik van goede wetenschap. De resultaten van het project veranderen de perceptie, niet alleen aan de kant van het bedrijfsleven over milieuduurzaamheid, maar ook aan de kant van milieuorganisaties over de rol die zij kunnen spelen bij het mogelijk maken van vergelijkbare doorbraken in duurzame bedrijfspraktijken.
Begunstigden
- DPCL
- Tata Steel
- IUCN (Internationale Unie voor Natuurbehoud)
- Vissers en lokale gemeenschappen
- Olijfschildpad populatie
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
SDG 8 - Fatsoenlijk werk en economische groei
SDG 9 - Industrie, innovatie en infrastructuur
SDG 11 - Duurzame steden en gemeenschappen
SDG 12 - Verantwoord consumeren en produceren
SDG 14 - Leven onder water
SDG 15 - Leven op het land
SDG 17 - Partnerschappen voor de doelen
Verhaal
Olijfschildpad uit het ei op weg naar zee op het strand van Gahirmatha, Odisha India
IUCN
Het verhaal van de haven van Dhamra is een verhaal van misverstanden, technische moeilijkheden en conflicten. Maar het is ook een verhaal van vastberaden individuen, verlichte bedrijven, innovatieve benaderingen en wederzijds voordeel. Uiteindelijk resulteerde het in een goede afloop voor de Olive Ridley schildpadden en de inwoners van Odisha.
Veel milieuorganisaties in India waren tegen de ontwikkeling van de haven. Tata Steel wilde beoordelen of de infrastructuur kon worden gebouwd zonder de schildpadden te schaden en vroeg IUCN om advies.
IUCN schakelde haar wereldwijde experts op het gebied van zeeschildpadden in, die samen met het bedrijf aan mitigerende maatregelen werkten. De milieugemeenschap en NGO-leden binnen IUCN waren kritisch over de betrokkenheid van de organisatie. Ze vroegen zich af of de haven wel gebouwd kon worden zonder deze populatie van een kwetsbare diersoort schade toe te brengen.
Internationaal bewijs toonde aan dat havens en schildpadden naast elkaar konden bestaan als de standaard operationele procedures werden gevolgd. Door haar internationale netwerk van deskundigen te mobiliseren, kon IUCN objectieve wetenschap en inzet voor natuurbehoud ter tafel brengen.
Ondanks de door de Raad van de IUCN goedgekeurde Business and Biodiversity Strategy, die samenwerking met industrieën met een "grote voetafdruk" verplicht stelt, waren sommige IUCN-leden van mening dat de IUCN zich niet zou moeten bezighouden met bepaalde industrieën die veel fossiele brandstoffen gebruiken. Anderen betoogden dat, wanneer rekening wordt gehouden met het potentieel om een grootschalig ontwikkelingsproject te beïnvloeden en de impact op een soort te beperken, compromissen de moeite waard zijn.
Op basis van wereldwijde best practices steunde de internationale wetenschappelijke gemeenschap dit standpunt en concludeerde dat milieuschade kon worden beperkt. IUCN bleef een neutrale partner in het project en gebruikte de wetenschap voor een optimaal resultaat. Voor IUCN was het project een belangrijke leermogelijkheid om samen te werken met het bedrijfsleven om de beste resultaten te behalen voor de natuur en lokale gemeenschappen.
De twee organisaties werkten samen aan vele uitdagingen om te laten zien dat ontwikkeling en natuurbehoud naast elkaar kunnen bestaan en dat er manieren zijn om op een verantwoorde manier te ontwikkelen die tegelijkertijd aan de behoeften van mensen en de natuur voldoen. Het opgebouwde vertrouwen tussen Tata Group en IUCN leidde tot andere vormen van betrokkenheid en bewees dat de bescherming van biodiversiteit een kernprincipe kan zijn van een industrie met een grote voetafdruk.
