César Guerrero, uitvoerend directeur van Terra Peninsular, San Quintín Bay, Mexico, wordt in dit gesprek bijgestaan door Cécile Fattebert van het IUCN-team voor beschermde gebieden.
Wat maakt uw oplossing succesvol, in een notendop?
Onze oplossing "Reserva Natural de San Quintín para Todos" komt ten goede aan de gemeenschappen. We werken in het noordwesten van Mexico, in de baai van San Quintin, een van de belangrijkste moerasgebieden aan de Pacifische kust van het Noord-Amerikaanse continent. Het is een van de best bewaarde wetlandgebieden, niet alleen in Mexico, maar ook aan de Pacifische kust van de VS en Canada. Het is een uitzonderlijke plek.
Ons project zoekt naar oplossingen die het werk van de creatie van natuurlijke beschermde gebieden, de wettelijke kaders en instrumenten die de bescherming van deze habitats van internationaal belang bevorderen, combineren met het beheerskader van deze habitats. Het is belangrijk om deze gebieden wettelijk vast te leggen, maar het is ook belangrijk om ze te beheren. De ecosysteemdiensten moeten adequaat worden beheerd. En tot slot, maar dat is het belangrijkste, betrekken we de gemeenschappen bij ons project. We werken samen met de gemeenschappen. Wij geloven dat het onmogelijk is om over veerkracht en duurzaamheid te praten zonder de inwoners, bewoners of gebruikers van deze beschermde natuurgebieden erbij te betrekken.
Ons project probeert deze drie assen met elkaar te verbinden.
En hoe betrekken jullie de gemeenschappen?
We betrekken de gemeenschappen bij milieueducatie. Dat is erg belangrijk voor ons. We vieren een aantal festivals en activiteiten om ervaringen tussen gemeenschappen uit te wisselen. Maar het is ook heel belangrijk voor ons om samen te werken met de gemeenschap die economisch actief is, dat wil zeggen producenten, boeren, aquaculturisten, ondernemers, toeristische ondernemers. Dit jaar, met alles wat de COVID heeft gebracht, hebben we veel meer bezoekers in ons reservaat. We werken met hen samen en betrekken de economische activiteiten bij het natuurbeschermingsproject, zodat het gebruik van de hulpbronnen anders is en we niet in het oude paradigma blijven hangen dat zegt dat natuurbehoud en ontwikkeling tegenover elkaar staan.
Welke voordelen heeft het jullie opgeleverd om finalist te zijn in de categorie Biodiversiteitsbehoud van de Pathfinder Award?
Er zijn veel voordelen die ik zou kunnen noemen als finalist van deze Pathfinder Award. Niet alleen omdat het een schouderklopje is, het is een "je doet goed werk!", maar het is ook heel belangrijk om te weten dat we erkend worden voor ons werk. We hebben ook het gevoel dat we niet alleen zijn en dat er anderen zijn die ook geïnteresseerd zijn, uit andere delen van de wereld, in pogingen om de hulpbronnen en de biodiversiteit te redden. Meer nog dan het schouderklopje, is het belangrijk voor ons om te delen en te luisteren naar de ervaringen van andere plaatsen en om ons project zichtbaar te maken door de wereld te laten weten over San Quintin Bay. Het is belangrijk dat de wereld het noordwesten van Mexico kent. Dat de wereld het belang van het behoud ervan begrijpt. En, dit is een heel belangrijk punt, dat we dit allemaal delen met de gemeenschappen, met de bedrijven, enz. Dat ze zien dat wat ze in San Quintin hebben internationaal erkend wordt. Dat er een internationale gemeenschap is die weet en erkent dat de baai van San Quintin in het noordwesten van Mexico een medaille van internationaal belang heeft gekregen. Dit is een groot voordeel.
Wat is je visie voor de toekomst van het Natuurreservaat San Quinin? Van wat ik begrijp, van de kaart die de oplossing biedt, is het één groot gebied. Er moeten veel dorpen, gemeenschappen en belanghebbenden in dat gebied wonen.
Onze droom is dat de baai van San Quintin een voorbeeld van natuurbehoud van wereldklasse wordt. En je hebt gelijk, het is een heel groot gebied, met een heel belangrijk wetland, en ook met veel actoren, met veel verschillende meningen. Onze droom en visie voor de toekomst is om de integratie van de economische activiteiten te bereiken, dat wil zeggen de landbouw, de aquacultuur, het toerisme, de sportvisserij, de commerciële visserij met het natuurbehoud project. En ik geloof dat we dat aan het bereiken zijn. Vandaag de dag is de aquacultuur in San Quintin sterk afhankelijk van de ecologische gezondheid van de baai en dat wordt erkend. Nu begrijpen de oesterkwekers het. De recreatievissers zijn sterk afhankelijk van een gezonde baai. En zij begrijpen het. Onze langetermijnvisie en onze inspanningen op deze drie assen zijn erop gericht om dit te integreren in een veerkrachtig project, dat niet alleen goed is voor de natuurlijke omgeving, maar ook voor de economische veerkracht van de gemeenschappen.
Het is geweldig dat ze dat begrijpen! Het is iets belangrijks voor de hele planeet! Maar hoe communiceer je op dat gebied met zoveel belanghebbenden zodat ze allemaal dezelfde visie delen?
Dat is heel moeilijk. We steken veel energie in vergaderingen, bijeenkomsten en het uitwisselen van ervaringen. Maar om echt vooruitgang te boeken met de integratie van natuurbehoud en economische ontwikkeling, hebben we geprobeerd er deel van uit te maken en het paradigma te veranderen dat natuurbehoud en economische ontwikkeling tegenover elkaar staan. We zijn geen toeristische dienstverleners, maar we zijn wel nauw betrokken bij de activiteiten van toeristische economische ontwikkeling. We zijn zelfs getraind in ecotoerisme. In San Quintin is er bijvoorbeeld een recreatieve vogeljacht, gericht op ganzen die elke winter vanuit Alaska en Canada helemaal naar San Quintin komen. Wij bieden de recreatieve jagers de technische en wetenschappelijke analyse van de ganzenpopulatie in San Quintin, zodat ze op een duurzame manier kunnen omgaan met de ganzen en de quota kunnen berekenen, het aantal vogels dat ze mogen vangen. We zijn dus geen aparte organisatie, maar we zijn een essentieel onderdeel voor een duurzame economische activiteit.
Het is erg indrukwekkend! Want zoals je al zei, het is altijd erg moeilijk om als natuurbeschermers de particuliere sector in te gaan, die wil profiteren van de natuurlijke hulpbronnen, vooral de commerciële visserij.
Het is een heel belangrijke situatie. Het is erg moeilijk, omdat de meerderheid van hen, vooral de oudere volwassenen, erg gewend zijn aan een bepaalde manier van handelen, die niet noodzakelijk kwaadaardig of kwaadwillig is, maar die een beetje oud en verkeerd is. Het is dus moeilijk om met hen samen te werken, maar we proberen ook met hen samen te werken, niet met de kinderen, want het verlies van de habitats is erg versneld en de kinderen zullen te laat komen, maar met de jongeren, tussen 20 en 30 jaar oud, die de nieuwe generatie zijn die economisch actief is. We werken veel met hen. Zij zijn ons doelwit.
Welke boodschappen, behoeften, aanbevelingen wilt u delen met de natuurbeschermings- en beleidsactoren die zich in de mondiale arena ontwikkelen?
Het zou voor mij een eer zijn om een nuttige boodschap voor de wereld te kunnen geven. En voor deze internationale actoren uit de politiek en andere sectoren. Ik geloof dat wat Terra Peninsular wil veranderen, het paradigma is, de manier waarop we proberen deze planeet te behouden. We moeten het idee veranderen dat natuurbehoud tegenover economische ontwikkeling staat. Zo kunnen we niet blijven denken. We moeten ons bewust worden van het feit dat als de economische ontwikkeling moet voortduren, we sterk moeten investeren in het behoud van de hulpbronnen. Genoeg om te blijven denken dat we tegenovergestelde polen zijn. Genoeg om onszelf als verschillende teams te zien. Persoonlijk praat ik niet graag over strijd of dat er een strijd is tussen natuurbeschermers en producenten. Ik denk dat we denken dat we deel uitmaken van verschillende teams. Ik hou erg van voetbal, net als bijna alle Latijns-Amerikanen, en ik geloof dat we één team moeten zijn. Sommigen van ons zijn verdedigers, sommigen van ons zijn aanvallers, maar we zitten allemaal in hetzelfde team. We spelen verschillende rollen, op verschillende posities, maar met één gemeenschappelijk doel. Ik denk dat we dit allemaal moeten begrijpen als we willen dat behoud werkelijkheid wordt.
Het lijkt erop dat je al manieren hebt gevonden om dat te doen. Nogmaals, dat is iets wat nu opkomt, zelfs op mondiaal niveau, dat we de particuliere sector, de banken, de financiële instellingen erbij moeten betrekken, maar het "hoe" is waarschijnlijk altijd de vraag. En ik denk dat u heel goede voorbeelden kunt geven van hoe u dat concreet kunt doen.
Ja, het is een andere grote kans van dit soort fora, om onze ervaring te delen en te leren van de ervaring van de andere kant. Soms denken we dat we de enigen zijn die dit proberen te doen, maar we zijn niet alleen. Wie weet, maar we zijn verspreid. Dit soort fora en communicatie helpen ons om ons te verenigen. In Terra Peninsular werken we veel aan het behoud van de vogels. En weet je, vogels vliegen beter in zwermen dan alleen. Als ze in groepen reizen en migreren, is dat veel gemakkelijker. We moeten ons verenigen.
Wil je nog een laatste woord met ons delen?
Ik wil alleen mijn dank uitspreken voor deze grote kans om onze inspanningen te delen. Het heeft ons veel energie gegeven om hiermee door te gaan. Het is moeilijk, heel uitdagend, het is veel werk, veel nachtmerries. Het is als een soap, als een Latijnse soap. We werken de hele tijd, hebben uitdagingen, sommige problemen, maar het is heel belangrijk voor ons om te begrijpen dat we niet alleen zijn en dat we deel uitmaken van een wereldwijde oplossing, een wereldwijde intentie en een wereldwijde gemeenschap die dit doet, de wereld redden, onze planeet redden, onze hulpbronnen voor de nieuwe generaties. Voor mij is het gewoon dat, geef de dankbaarheid voor u en uw hele team, voor IUCN, de Pathfinder Awards en PANORAMA. Het is heel belangrijk om door te gaan met delen.
Ik ben erg blij dat u dit zegt, want het is echt wat we proberen te doen met PANORAMA, lokale actoren met elkaar in contact brengen en uitwisselen. Natuurlijk heeft iedereen al zijn eigen netwerk, maar soms is het ook leuk om verder te kijken dan wat we al weten. Ik hoop dat je wat tijd hebt om ook naar oplossingen te zoeken die nuttig kunnen zijn. Normaal gesproken zouden mensen moeten reageren als je rechtstreeks contact met ze opneemt. Voor ons is het ook leuk om te horen dat het een goed initiatief is, dat nuttig is voor mensen die direct ter plaatse werken, dus ook heel erg bedankt!
