Door middel van participatieve beoordelingen van de mogelijkheden voor herstel (Restoration Opportunities Assessment Methodology, ROAM) in de drie geografische zones van Guinee Bissau, Cacheu, Quinara en Tombali, heeft TRI de mogelijkheden voor mangroveherstel in tien gebieden kunnen identificeren (vijf in Cacheu, twee in Quinara en drie in Tombali) en de 1200 ha mangrovelandschap kunnen bevestigen die tijdens de uitvoering van het project hersteld moeten worden. Tijdens de ROAM-processen, die plaatsvonden tussen 2020 en 2021, bespraken alle delen van de gemeenschap wat de dorpsprioriteiten zijn, vooral met betrekking tot rijstteelt, een van de belangrijkste concurrerende prioriteiten voor mangroveherstel. Daarnaast vergemakkelijkten de processen ook de ontwikkeling van de definitie van interventiezones en de start van mangrove- en rijstveldherstel. De uitvoering van de ROAM-evaluaties heeft uiteindelijk bijgedragen aan de ontwikkeling van de beleidsinstrumenten van het project, zoals de Nationale Mangrove Wet en de Nationale Mangrove Strategie, door de actoren en belanghebbenden die betrokken zijn bij mangrove-landschappen in staat te stellen om af te stappen van enkelvoudige locaties en de landschappen als geheel te beschouwen. Door de inbreng van de gemeenschap in dorpsprioriteiten en hoe een bufferzone in de wet eruit zou moeten zien, kon gelokaliseerde informatie helpen bij de ontwikkeling van het nationale beleid.
Om de ROAM-beoordelingen uit te voeren, heeft TRI in november 2019 opleidingen gegeven, waarbij technici een theoretische opleiding kregen in participatieve instrumenten voor territoriale diagnose. TRI heeft ervoor gezorgd dat de uitvoerders van de evaluaties goed op de hoogte waren van de processen en dat de restauratiemogelijkheden en dorpsprioriteiten goed werden geïdentificeerd.
De ROAM-evaluaties leverden waardevolle lessen op, zoals welke herstelmogelijkheden er in de drie landschappen bestonden en wat de verschillende dorpsprioriteiten waren. De participatieve diagnoses leverden ook informatie op over welke bufferzones in de Nationale Mangrove Wet en de Nationale Mangrove Strategie ontworpen zouden moeten worden. Aangezien rijstproductie gepaard gaat met het gebruik van mangroven, is een bufferzone en een proces voor onderhandeling over rijstproductie en -herstel noodzakelijk voor de duurzame uitvoering van mangrovebeleid. De ROAM-processen maakten het verder mogelijk om de landschapsbenadering toe te passen op mangroveherstel en herstel van rijstvelden en om de algemene herstelstrategie op nationaal niveau te bepalen. Uiteindelijk heeft de toepassing van de ROAM-tools de actoren en belanghebbenden in het mangroveherstel in staat gesteld om af te stappen van afzonderlijke locaties en de landschappen als geheel te beschouwen.