Het op de gemeenschap gebaseerde onderhoud begon met het opleiden en capaciteren van de partnergemeenschappen die verantwoordelijk zullen zijn voor het succesvol overleven van de bomen in de regenwoudaanplant. Het capaciteitsopbouwprogramma van de lokale partnergemeenschap hield in dat de deelnemers landbouwtechnieken, controle-instrumenten en organisatorische ontwikkelingsvaardigheden leerden om een duurzaam partnerschap en een hoge overlevingskans van de geplante bomen te garanderen.
Naast de capaciteitsopbouw van de gemeenschapspartners is er de mogelijkheid om extra inkomen te verdienen, niet alleen door de activiteiten voor herstel, maar ook door andere activiteiten voor levensonderhoud die aansluiten bij de doelstellingen van de beweging, zoals de productie van zaailingen. Dit vervangt het risico van de lokale gemeenschap om illegale activiteiten te ontplooien of toe te staan, wat hen extra inkomsten oplevert. Bovendien heeft de overheid, via het Ministerie van Milieu en Natuurlijke Hulpbronnen, bevolkingsorganisaties ingezet om inheemse boomzaailingen te produceren ter ondersteuning van het Nationale vergroeningsprogramma. Dit droeg bij aan een stabielere en blijvende vorm van levensonderhoud voor de begunstigden van het project.
Het opbouwen van partnerschappen met de belangrijkste belanghebbenden om een participatieve aanpak te garanderen bij het bereiken van een waardig ecosysteem en menselijk welzijn door goed herstelde bossen. Boeren en gemeenschappen die afhankelijk zijn van het bos werden bijgestaan en ondersteund vanwege hun cruciale rol als belangrijkste actoren ter plaatse. Door de gemeenschap de juiste hersteltechnologie te bieden en het behoud van biodiversiteit en biodiversiteitsvriendelijke landbouw te promoten, is de kans groter dat de ecologische voordelen die moeten worden behouden, worden behaald.
De selectie van een geschikte gemeenschapspartner is ook van vitaal belang voor het succes van de herstelinitiatieven. Met het besef dat landclaims welig tieren in openbare gebieden, is het belangrijk om voorrang te geven aan locaties waar eeuwige bescherming kan worden gegarandeerd (d.w.z. beschermde gebieden). In feite dicteert het sociale aspect van herstel in hoge mate het succes of falen ervan dan het biofysische aspect, omdat deze (sociale factoren) onvoorziene problemen met zich mee kunnen brengen als er niet zorgvuldig naar wordt gekeken. Men moet altijd onthouden dat bossen op natuurlijke wijze kunnen worden hersteld door natuurlijke processen, alleen menselijke (sociale) interventies verhinderen deze natuurlijke processen. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat de steunverlening is afgestemd op de belangrijkste activiteiten van de gemeenschapspartners en de doelstellingen van de beweging bevordert.