Het selecteren van 3-4 inheemse diersoorten die het landschap het beste vertegenwoordigen, helpt om de specifieke ecosystemen te belichamen die bescherming/beheer nodig hebben. Het identificeren van doelsoorten stelt ECF in staat om een aanpak voor natuurbehoud te creëren die voor de lokale bevolking gemakkelijk te begrijpen is - door een charismatische soort direct te koppelen aan landschapsbeheerpraktijken - en helpt om de lokale bevolking een tastbaar verband te geven tussen hun dagelijkse inspanningen voor natuurbehoud en de landschappelijke impact op de lange termijn. Als inheemse graslandecosystemen bijvoorbeeld gezond zijn, zullen de Kaukasische edelherten terugkeren, zelfs als ze eerder plaatselijk waren uitgestorven. De aanwezigheid van deze belangrijke inheemse diersoorten wordt later gebruikt als een indicator van biodiversiteit bij het opstellen van Conservation Agreements.
Met behulp van een combinatie van teledetectie en veldgegevens wordt een studie uitgevoerd naar de bestaande en potentiële habitats van belangrijke soorten. Met behulp van Maximum Entropy Modeling (MAXENT)-software worden habitatgeschiktheidsmodellen voor elke belangrijke soort gemaakt, wat resulteert in kaarten die de geschiktheid van de habitats voor de belangrijkste soorten laten zien. Deze aanpak maakt het voor lokale bewoners mogelijk om een duidelijk verband te leggen tussen instandhoudingsdoelstellingen, uit te voeren maatregelen en de verwachte effecten en helpt bij het stellen van prioriteiten voor verder onderzoek en het monitoren van de soorten/habitats.
1. Toegang tot actuele en nauwkeurige remote sensing landschapsgegevens - ESRI, USGA NOAA etc.
2. Getraind en opgeleid personeel voor het gebruik van GIS en het uitvoeren van modelleringssoftware
3. Combinatie van lokale en specialistische gegevens en kennis over belangrijke soorten
4. Toegang tot veldgegevens van NGO's die nu of in het verleden in de regio hebben gewerkt
- Habitatgeschiktheidsmodellering biedt een kosten- en tijdbesparende methode om geografische en thematische beschermingsprioriteiten vast te stellen binnen een complex landschap.
- Zelfs met een beperkte beschikbaarheid van veldwaarnemingsgegevens zijn de resultaten nuttig in de eerste planningsfasen, hoewel de beperkingen van de kwaliteit van de inputgegevens in het achterhoofd moeten worden gehouden.
- Habitatgeschiktheidskaarten vormen een goede basis voor het bespreken van instandhoudingsdoelstellingen, prioriteiten en maatregelen met verschillende belanghebbenden, waaronder de lokale bevolking.