Open-toegangprincipes toepassen
Tuinprojecten met gecentraliseerde controle en beperkte toegang mislukken vaak als gevolg van politieke geschillen, het verlies van een sleutelfiguur of aanjager van het project, of een gebrek aan financiering. Tegelijkertijd creëren ze een politiek van toegang: wie heeft toegang tot de middelen en hoe worden ze gedeeld? We hebben voor een open benadering gekozen door onze medicinale tuinen op aangetast en gemakkelijk toegankelijk land te planten. Hierdoor kan iedereen naar behoefte van de medicinale planten oogsten, voor de behandeling van zichzelf of anderen, of om te verkopen als middel om in zijn levensonderhoud te voorzien. Er zit een zekere kwetsbaarheid aan deze aanpak, aangezien de planten vernietigd kunnen worden door individuen of dieren. We geloven echter dat de potentiële voordelen opwegen tegen de nadelen van een dergelijke aanpak.
De redenen achter de tuinen en het feit dat lokale mensen in staat zijn en aangemoedigd worden om de planten te gebruiken, moeten duidelijk gecommuniceerd worden naar de mensen in het gebied. Lokale mensen zullen de tuinen eerder gebruiken en hun steentje bijdragen aan de voortdurende groei en het onderhoud ervan als ze een gevoel van eigenaarschap hebben. Dit gevoel van eigenaarschap kan gestimuleerd worden door mensen te leren wat de waarde is van de verschillende planten als medicijnen en hoe ze gebruikt moeten worden. We hopen dat deze kennis na verloop van tijd lokaal wordt gesitueerd en wordt doorgegeven aan toekomstige generaties.
Zelfs als de tuinen zijn aangelegd zonder hekken of grenzen en gemakkelijk toegankelijk zijn voor het publiek, kan het zijn dat mensen in de buurt nog steeds aanmoediging nodig hebben of toestemming vragen om de planten te gebruiken. We leerden dit in het begin van het project, toen buren elke keer aan Neville vroegen voordat ze uit de tuin gingen oogsten. We realiseerden ons dat het belangrijk was om de mensen in de buurt duidelijk te maken dat de tuin van hen was om te gebruiken. Dit deden we door middel van persoonlijke communicatie en bewegwijzering. We leerden ook dat het belangrijk is om na te denken over de bewegingen en paden die mensen in het gebied gebruiken om de tuin te ontwerpen volgens de bestaande mobiliteitspatronen. Een fout die we maakten was dat we geen pad lieten tussen de weg en het hek dat uitkijkt op het plaatselijke voetbalveld. Kinderen renden door de tuin om naar de voetbalwedstrijden aan de andere kant van het hek te kijken, waarbij ze de planten op hun pad gedeeltelijk vernielden.