Zonder twijfel dragen stenen getijdenstuwen bij aan de mariene biodiversiteit. In vergelijking met intergetijdengebieden zonder stenen getijdenstuwen, hebben gebieden met stenen getijdenstuwen diverse mariene soorten.
Zodra stenen getijdenstuwen worden verlaten, wordt er minder vis gevangen. Als de aandacht van de lokale bevolking verschuift naar de destructieve moderne visserij, verdwijnen ook alle aspecten die te maken hebben met culturele diversiteit. Om kustgemeenschappen duurzaam te houden, mogen ze hun bioculturele diversiteit niet verliezen; stenen getijdenstuwen kunnen ook dienen als een icoon van deze diversiteit. Het UNESCO UNITWIN universitair netwerk onderzoekt en bestudeert hoe stenen getijdenstuwen de bioculturele diversiteit kunnen beschermen.
Het onderwatercultuurerfgoed van stenen getijdenstuwen lijkt een kunstmatige baarmoeder te zijn geweest voor mariene soorten en het is een van de oudste visvangstmethoden voor de mens. Kwalitatieve en kwantitatieve gegevensanalyse zijn nodig om de rol van stenen getijdenstuwen als mariene ecosystemen te onderzoeken. Wat dat laatste betreft, is zowel archeologisch als historisch onderzoek het meest nuttig.
Bij het bestuderen van stenen getijdenstuwen is interdisciplinaire samenwerking tussen sociale wetenschappen en natuurwetenschappen echt noodzakelijk. In de VS vallen archeologie en antropologie onder sociale wetenschappen. Oceanografen of mariene biologen leveren natuurwetenschappelijke gegevens over biodiversiteit, terwijl sociale wetenschappers natuurwetenschappelijke gegevens combineren met sociaalwetenschappelijke en deze gebruiken voor ontwerp- en planningsdoeleinden.