MEP gebruikte de Malinese decentralisatiewetgeving om, samen met de lokale bevolking, een model van 'olifantgericht' CBNRM te creëren. Deze wetgeving vervulde een essentiële faciliterende functie die resulteerde in een model van hulpbronbestuur op dorps- en gemeentelijk niveau, dat werd vastgelegd in lokale en gemeentelijke conventies, evenals in de sociaaleconomische ontwikkelingsplannen van de gemeenten. Het MEP werkte vervolgens samen met de overheid om deze systemen verder te versterken door nieuwe wetgeving op te stellen die een nieuw beschermd gebied creëerde dat de gehele migratieroute van de olifant omvatte, gebruikmakend van een biosfeermodel dat de gemeenschapsverdragen ondersteunde. Het doel was om de boswachters van de overheid een mandaat te geven om indien nodig de lokale gemeenschappen te ondersteunen bij de handhaving van hun overeenkomsten, waardoor de systemen van de gemeenschappen werden versterkt. Op deze manier worden de belangen van de overheid en de gemeenschap op één lijn gebracht, zodat ze elkaar wederzijds versterken en een kosteneffectieve aanpak van het beheer van reservaten mogelijk maken. Deze top-down benadering vormt een aanvulling op de bottom-up benadering van gemeenschapsbetrokkenheid.