Gemeenschapsontwikkeling aan de rand van het Nationaal Park Pendjari
Snapshot-oplossing
Nationaal park Pendjari
Pendjari
Het biosfeerreservaat van de Pendjari (met inbegrip van de zone Séri-Kérou) omvat 05 gemeenten (Tanguiéta, Matéri, Kouandé Kérou en Banikoara). Het omvat het Nationaal Park Pendjari, drie jachtzones, een Zone d'Occupation Contrôlée (ZOC) en een zone voor de exploitatie van hulpbronnen, die gebruikt worden door ongeveer 100.000 mensen die in 55 dorpen in de buitenwijken wonen. Deze mensen houden zich voornamelijk bezig met landbouw (granen, peulvruchten, wortels en knollen en katoen als marktgewas), extensieve veeteelt, visvangst en jacht. De lokale plattelandsgemeenschappen maken ook gebruik van de hulpbronnen van het park om te voorzien in een aantal van hun basisbehoeften.
De troeven (sterke punten en kansen) die dit beschermde gebied kenmerken zijn onder andere
- Een hoog niveau van biodiversiteit, integraal onderdeel van het grootste beschermde gebied in West-Afrika, met een van de meest intacte ecosystemen in West-Afrika;
- Het bestaan van nieuwe en operationele infrastructuren.
Laatst bijgewerkt: 17 Feb 2023
2123 Weergaven
Foto- en videogalerij
Invloeden
Het beleid voor duurzaam landgebruik en -beheer van het ZOC is gebaseerd op het Land Use Plan (LUP) dat is opgesteld. Dit is het referentiekader voor elke ontwikkeling die wordt uitgevoerd door het parkmanagement of door een partner.
De gemeenschappen van de 28 naburige dorpen die in het ZOC wonen of het land gebruiken zijn goed geïnformeerd en op de hoogte van de doelstellingen en resultaten die worden verwacht van de implementatie van het LUP. Dit komt tot uiting in hun medewerking en medewerking aan de activiteiten die door de verschillende dorpsbeheerorganen worden uitgevoerd.
Er is een proces van overleg en dialoog op gang gebracht tussen de belangrijkste belanghebbenden die betrokken zijn bij het gebruik van land en aanverwante hulpbronnen in de ZOC. Dit schept gunstige omstandigheden voor het voorkomen van conflicten tussen boeren onderling en tussen boeren en herders (het meest voorkomend) tijdens het regenseizoen.
Het landbeheersysteem dat momenteel wordt geïmplementeerd, wordt door kwetsbare groepen, met name de Peulh en vrouwen die moeilijk toegang hebben tot land, gezien als een instrument voor rechtvaardigheid en goed bestuur van plattelandsgrond voor levensonderhoud.
