Handen voor Habitat: Gemeenschappen en Rangers herstellen het wild
Gemeenschappen en parkfunctionarissen in het Jomotsangkha Wildlife Sanctuary werken hand in hand om belangrijke leefgebieden van wilde dieren te herstellen en in stand te houden. Het reservaat werd geconfronteerd met uitdagingen zoals afnemende graslanden, schaarse waterbronnen en toenemende druk op natuurlijke hulpbronnen. In reactie hierop werd een participatieve benadering van habitatbeheer geïntroduceerd, waarbij de lokale bevolking werd betrokken bij de verbetering van grasland, de aanleg van waterpoelen en de ontwikkeling van mineraalmeren voor wilde dieren. Deze samenwerking heeft de eigen inbreng van de gemeenschap versterkt, de participatie van jongeren aangemoedigd en het begrip van natuurbehoud verdiept. Als gevolg hiervan zijn de habitats gezonder, hebben wilde dieren nu betere toegang tot voedsel en water en zijn de mensen actieve partners geworden in het beschermen van de landschappen om hen heen. De oplossing laat zien hoe gedeelde verantwoordelijkheid tussen gemeenschappen en parkautoriteiten kan leiden tot veerkrachtige ecosystemen en langdurige effecten op het natuurbehoud, wat kan inspireren tot blijvend rentmeesterschap.
Invloeden
De oplossing heeft aanzienlijke ecologische, sociale en economische gevolgen gehad voor zowel het reservaat als de nabijgelegen gemeenschappen. Op milieugebied is meer dan 500 hectare grasland hersteld en onderhouden door middel van kaalkap, verrijkingsaanplant en regelmatig beheer, waardoor de beschikbaarheid van voedsel voor wilde herbivoren sterk is verbeterd. Meer dan 20 waterpoelen en 10 mineraalmeren worden nu actief beheerd, waardoor er het hele jaar door betrouwbare toegang is tot water en essentiële voedingsstoffen. Door deze verbeteringen is de algehele kwaliteit van de habitat verbeterd en zijn conflicten tussen mens en wild indirect verminderd doordat de wilde dieren beter ondersteund worden in de bosgebieden.
Op sociaal gebied heeft het initiatief de lokale betrokkenheid bij natuurbehoud versterkt. Leden van de gemeenschap nemen actief deel aan het habitatwerk en doen praktische kennis op over het verbeteren van grasland, het onderhoud van waterputten en de behoeften van wilde dieren. Deze betrokkenheid heeft een sterk gevoel van eigenaarschap en trots gecreëerd, vooral onder jongeren en dorpsvrijwilligers, terwijl de samenwerking en het vertrouwen tussen parkfunctionarissen en bewoners is verbeterd.
In economisch opzicht heeft de verminderde schade aan gewassen als gevolg van minder invallen van wilde dieren ertoe bijgedragen dat huishoudens minder verliezen hebben geleden. Het verbeterde landschap biedt ook mogelijkheden voor natuurgerelateerd toerisme en toekomstige door de gemeenschap geleide natuurbeschermingsactiviteiten. Over het geheel genomen heeft de oplossing geresulteerd in gezondere ecosystemen, gemeenschappen met meer zelfvertrouwen en een harmonieuzer samenleven van mensen en wild.