Een onderscheidend kenmerk van dit reservaat is dat bijna het hele grondgebied eigendom is van de gemeenschap, 'ejidal', of privé-eigendom in plaats van federale controle. CONANP moest een andere aanpak kiezen bij de samenwerking met de gemeenschappen op het gebied van aanpassing aan klimaatverandering; CONANP besloot te werken vanuit een ecosysteemgericht perspectief. Deze benadering vereiste een flexibele interpretatie van de federale regelgeving en instellingen die het beleid voor behoud en beperking van klimaatverandering bepalen. De kern van deze flexibiliteit was de afwijzing van een strikt administratieve polygoonbenadering om grote beschermingsgebieden af te bakenen waarbinnen geen productieve activiteiten in de mangrove-ecosystemen mogen plaatsvinden. Open discussies en onderhandelingen met de lokale gemeenschappen hebben ertoe geleid dat CONANP voor een flexibele aanpak heeft gekozen, waarbij gebruik is gemaakt van lokale kennis om een voor het ecosysteem en het levensonderhoud relevante verdeling van de mangrovebossen te maken in gebieden die zijn aangewezen voor puur behoud en voor duurzame productieve activiteiten. Het behoud van duurzame productieve activiteiten in de mangrovesystemen ondersteunt de langetermijndoelstelling om de houding van de gemeenschap te veranderen ten opzichte van het behoud van de mangrovesystemen als integraal onderdeel van het levensonderhoud van de gemeenschap.
1. Intensieve dialoog en onderhandelingen (voor en na de oprichting van het reservaat) met lokale gemeenschappen.
2. Luisteren naar en accepteren van de geldigheid van de standpunten van lokale gemeenschappen en veldwerkers bij het ontwerpen van beleid.
3. Bereidheid om institutionele regels en benaderingen te veranderen om tegemoet te komen aan verschillende standpunten en lokale kennis.
4. Het vermogen om de effectiviteit van geplande maatregelen te monitoren en om te herkennen wanneer plannen moeten worden gewijzigd met steun van de lokale gemeenschap.
1) Het werd al snel duidelijk dat het aanwijzen van een beschermd gebied uitsluitend op basis van een administratief vooraf gedefinieerde polygoon niet zou uitpakken als een succesvolle behouds- en beheerstrategie, omdat de polygoon: a) de ecosystemen en hun connectiviteit niet correct omvatte; b) de mogelijkheid uitsloot voor gemeenschappen om een gevoel van verbondenheid met het reservaat te creëren, zonder welke gezamenlijke verantwoordelijkheid voor het behoud niet mogelijk is.
2) Behoud en bestaansmiddelen zijn twee zijden van dezelfde medaille. In ecosystemen waarin gemeenschappen leven, kan het ene niet zonder het andere.
3) Een balans tussen behoud en levensonderhoud werd bereikt door onderhandeling en openheid van beide kanten: een kleiner behoudsgebied werd geaccepteerd in ruil voor strengere controles, en een grotere inspanning onder leiding van de vissers voor het behoud van een duurzame aanpak van productieve activiteiten in de rest van het reservaat.