Institutioneel kader, wettelijke vereisten en beheer

Sinds KCWA de eerste MPA in Kenia initieerde, was het beleid dat de erkenning van een lokaal beheerd zeegebied regelt niet duidelijk. KCWA schakelde andere belanghebbenden in, zoals de East African Wildlife Society, die hielp met wettelijke kaders en beleidsbeïnvloeding. De erkenning van dit gebied door de National Environmental Management Authority (NEMA) verzekerde de vissers van het recht om hun gebied te beheren en maakte de weg vrij voor de 20 andere gemeenschapsprojecten die na de KCWA-beweging zijn ontstaan.

Deze nieuwe wetgeving erkende de inspanningen van de vissers voor een gezamenlijk bestuursmodel voor het beheer van het zeegebied. Er werd een 5-jarig adaptief beheerplan opgesteld op basis van de lokale kennis van het gebied met de hulp van andere strategische partners. De regels en het bestuur van het project werden vastgelegd in een oprichtingsdocument.

Originele strategische partnerschappen, zowel juridisch als technisch, in dit proefproject vereisten een duidelijk concept van wat we wilden bereiken en waren van vitaal belang om voorbij de implementatiefase te komen. Erkenning door de relevante overheidsinstanties dat het concept van gemeenschappen die hun hulpbronnen beheren de volgende stap was in het behoud van de zee creëerde een open, op samenwerking gebaseerde weg voorwaarts.

Bij het starten van een proefproject is het essentieel om de juiste partners te kiezen. Dit vormde in sommige gevallen een uitdaging. De agenda's van de partners verschilden soms van onze visie en moesten vaak worden herzien en aangepast. Het legaliseren en managen van een nieuw concept, vaak op onbekend terrein, was tijdrovend en vereiste geduld. Het creëren van een stevige juridische basis onderweg was essentieel voor successen in de toekomst.