De stad zette een grootschalig herverkavelingsprogramma op in het kader van het wederopbouwplan. Eind 1949 had de stad bijna alle herverkavelingsgebieden aangewezen. De herverkaveling droeg bij aan de herdefinitie van de grenzen van percelen die vervaagden in de door de oorlog verwoeste gebieden en ondersteunde de snelle wederopbouw van de stad. Als gevolg van de heraanpassing werd de verhouding van de openbare eigendommen van de stad aanzienlijk verhoogd: wegoppervlak met 2,12 keer (2,36 keer in het stadscentrum); openbare parken met 3,07 keer; totale oppervlakten voor begraafplaatsen met 1,30 keer; en stationspleinen met 5,25 keer. Het heraanpassingsproject ging door tot 1998 en tijdens de snelle industrialisatie rond 1960 werd landaanpassing een effectieve manier om ongecontroleerd uitdijen naar de buitenwijken te voorkomen. De stad breidde haar stadsgrenzen uit door de omliggende steden en dorpen samen te voegen en herverkaveling toe te passen om de toenemende bevolking te huisvesten.
- Gelokaliseerde regels voor de uitvoering van het landaanpassingsprogramma, dat veel gebruikt werd voor naoorlogse herstelactiviteiten
- Groeigrenzen die de stad verdeelden in Urbanisatie Promotie Gebieden (UPA) en Urbanisatie Controle Gebieden (UCA)
In het wederopbouwplan werd een ideale en toekomstgerichte visie voor de stad opgesteld en dit helpt om het landgebruik aan te passen en een bepaalde hoeveelheid openbare ruimte te creëren voor toekomstige economische ontwikkeling en ecologische duurzaamheid. Tegelijkertijd kan het echter een risico voor steden zijn om de stadsgrens willekeurig uit te breiden tijdens de herstelperiode, omdat het aanpassen van land veel tijd en geld kost. Om de snelle verstedelijking in goede banen te leiden, is het dus essentieel om nieuwe vastgoedontwikkelingen proactief te reguleren, vooral in de zich uitbreidende voorstedelijke gebieden, en de consensusvorming tussen een reeks belanghebbenden met sterke economische prikkels en/of sociale interacties te versnellen.