Vissers oogsten macroalgen (Lessonia trabeculata), die uitgestrekte kelpwouden vormen in het San Fernando Natuurreservaat
Wettelijke rechten op het gebruik van hulpbronnen
Toen het nationale reservaat werd geclassificeerd, werd duidelijk gesteld dat de rechten van vissers om gebruik te maken van de mariene hulpbronnen in het beschermde gebied zouden worden gehandhaafd. Door hun rechten vanaf het begin te erkennen, werd de basis gelegd voor een positieve interactie. Eerdere afspraken in Peru waren de sleutel tot de implementatie van een vergelijkbaar scenario in San Fernando, waar wettelijke rechten op het gebruik van hulpbronnen werden toegewezen aan lokale beheergroepen om duurzame gebruiksactiviteiten uit te voeren, op voorwaarde dat de groepen zich zouden inzetten voor toezicht en handhaving. Bovendien was de sterke organisatie van de Vissersvereniging van vitaal belang voor het aanwijzen van specifieke gebieden waar elke vissersgroep macroalgen mag oogsten. Beslissingen die voorheen door de Vissersvereniging werden genomen, werden gelegitimeerd door de autoriteit van het beschermde gebied. Vandaag de dag gaan de vissersgroepen door met het oogsten van macroalgen vanaf de kust en zijn ze verantwoordelijk voor het controleren van illegale activiteiten. Dit heeft geresulteerd in een duurzamer gebruik van macroalgen en andere mariene hulpbronnen in het gebied.
De Vissersvereniging was goed georganiseerd voordat het beschermde gebied werd gecreëerd. Dit was een basisvoorwaarde voor de vissers om gebieden af te bakenen waar elke groep macroalgen mocht oogsten en om te voorkomen dat anderen dat zouden doen. Technische gegevens van het nationale instituut voor marien onderzoek ondersteunden het vaststellen van quota voor de oogst van macroalgen. Deze wetenschappelijke informatie verminderde de kans op conflicten tussen overheidsfunctionarissen en vissersgroepen.
Door het nationale instituut voor marien wetenschappelijk onderzoek, dat wordt gezien als een technische en neutrale organisatie, te betrekken bij het vaststellen van de quota voor het oogsten van macroalgen, werden de conflicten tussen de vissers en de overheidsinstantie voor beschermde gebieden verminderd. Lokale vissers kunnen een belangrijke bondgenoot worden bij het controleren van het gebruik van natuurlijke hulpbronnen als ze rechten krijgen toegewezen om een specifieke hulpbron te gebruiken. Overeenkomsten moeten bindend zijn en heel duidelijk de verplichtingen en rechten vastleggen waar zowel de vissersgroepen als de instantie voor beschermde gebieden zich toe verplichten.