De gemeenschapsbosbouw in Nepal heeft een aantal voordelen opgeleverd, waaronder een stijging van het inkomen. Het heeft geholpen om illegale houtkap tegen te gaan door duidelijke regels op te stellen voor de toegang tot hout en door een sterk systeem van bosbewaking. De bestaansmiddelen van de gemeenschappen zijn ook verbeterd door een betere toegang tot brandhout en veevoer, een betere gezondheidszorg en een betere toegang tot energie, bijvoorbeeld door geld uit ecotoerisme en subsidies voor hernieuwbare energie.
Gemeenschapsbosbouw vertoont kenmerken van politieke, financiële en ecologische duurzaamheid, waaronder het ontstaan van een sterk wettelijk en regelgevend kader en robuuste instellingen en netwerken van de burgermaatschappij.
Een voortdurende uitdaging is te zorgen voor een rechtvaardige verdeling van de voordelen voor vrouwen en gemarginaliseerde groepen.
De directe voordelen die plattelandshuishoudens hebben om in hun levensonderhoud te voorzien, stimuleren sterke collectieve actie waarbij lokale gemeenschappen de boshulpbronnen actief en duurzaam beheren. Gemeenschapsbossen werden ook de bron van gediversifieerd investeringskapitaal en grondstoffen voor nieuwe marktgerichte middelen van bestaan.