De nationale en provinciale parken zijn openbare ruimtes die de meest effectieve wettelijke bescherming hebben voor het behoud van de biodiversiteit. Daarom streeft onze organisatie ernaar om land te verwerven en te schenken aan het land en de provincies om parken te creëren. Dit is een ongekend proces waarbij grote particuliere stukken land, die in verval waren geraakt en gesloten voor het publiek, worden hersteld en overgedragen aan de staat, zodat iedereen ze kan bezoeken en ervan kan genieten.

Deze ruimtes nodigen ons uit om in contact te komen met de natuur door het observeren van wilde dieren en andere buitenervaringen.

OMCAR ondertekende een intentieverklaring met overheidsinstellingen (Wild Life Institute of India en Sacon) om samen met andere belanghebbenden efficiënt en snel te reageren op de redding en vrijlating van doejongs in Palk Bay. Met de medewerking van het Tamil Nadu Forest Department en het Wild Life Institute of India, richtte OMCAR "Vrienden van Doejongs" op in elk vissersdorp in het noorden van de Palkbaai. De vrijwilligers werden getraind om te reageren op strandingen van doejongs en hoe ze redding en vrijlating kunnen organiseren met het bosbouwdepartement. De vrijwilligers hebben de afgelopen zes jaar actief geholpen bij het delen van informatie over waarnemingen, reddingen en vrijgelaten zeekoeien. Als gevolg hiervan zijn er verschillende zeekoeien gered en vrijgelaten in Palk Bay en zijn de vissers beloond en geëerd door de overheid. OMCAR publiceerde de gegevens van gestrande zeezoogdieren in een wetenschappelijk tijdschrift, wat hielp als bewijs voor de noodzaak van de oprichting van een natuurreservaat.

Het herstel van zeegrasvelden verschilt van het herstel van planten op het land, omdat het onderwaterecosysteem moet werken. Zeegrassen planten zich voort door geslachtelijke voortplanting en vegetatieve voortplanting. Bij zeegrasherstel werden de zeegrassprietjes verwijderd van de donorlocatie en getransplanteerd naar aangetaste locaties. Er waren al gevestigde methodes uit wetenschappelijke publicaties waarbij PVC frames van 1m2 gebruikt werden voor het transplanteren van zeegrassen. Hoewel deze methode succesvol is, besloten we om de PVC-plastieken die permanent op de zeebodem bevestigd moeten worden, niet te gebruiken voor zeegrasherstel. Daarom besprak OMCAR met lokale vissers om een milieuvriendelijke, goedkope methode voor zeegrasherstel te ontwikkelen. Voor de eerste keer in India gebruikten we bamboeframes en kokostouwframes als milieuvriendelijke frames om de getransplanteerde zeegrassprietjes van gezonde sites naar aangetaste sites te bevestigen. Lokale vissers werden opgeleid en betrokken bij het zeegrasherstel. Omdat zowel bamboe als kokosnetten lokaal verkrijgbaar zijn, zijn ze kosteneffectief en kunnen ze op de zeebodem worden bevestigd totdat ze op natuurlijke wijze zijn afgebroken. Deze methode wordt nu door de overheid aangepast en gekopieerd voor zeegrasherstel in andere gebieden van de Palkbaai en de Golf van Mannar.

In samenwerking met het Wild Life Institute of India heeft OMCAR technische ondersteuning geboden aan het bosdepartement in het district Pudukkottai en Thanjavur voor het creëren van de grens van het behoudsreservaat voor doejongs op basis van onze gepubliceerde akoestische onderzoeksresultaten van het NRDMS, Department of Science and Technology project. Experts van OMCAR hebben samengewerkt met eerstelijnspersoneel, het bosbouwkantoor van het district en het Conservator Office voor de ontwikkeling van het plan, het in kaart brengen van het GIS van het beschermde doejongreservaat en het delen van de gegevens van 12 jaar waarnemingen van gestrande zeezoogdieren in het noorden van de Palk Bay.

Na een decennium van technische en in-situ conservatie-ervaring in doejongs en zeegrassen, kreeg OMCAR erkenning van de Tamil Nadu regering om technische oriëntatiesessies te organiseren voor de nieuw aangeworven trainees van Range Officers, Foresters en Guards in ons centrum. Sinds 2017 ontving onze organisatie ongeveer 2500 trainees van Tamil Nadu Forest Academy kaders voor het organiseren van trainingssessies. Ons team geeft uitleg over de methodologie voor het akoestisch in kaart brengen van zeegras, methoden voor zeegrasherstel met behulp van milieuvriendelijke, kosteneffectieve materialen, hoe zeekoeien gered en vrijgelaten kunnen worden en hoe netwerken en capaciteitsopbouw van visserijvrijwilligers effectief is voor het behoud van zeekoeien en het herstel van zeegrasvelden. OMCAR levert deze dienst zonder winstoogmerk.

Vóór dit onderzoek waren er geen nauwkeurige wetenschappelijke gegevens beschikbaar over de uitbreiding van zeegrasvelden in het noorden van de Palkbaai. De voorbereiding begon in 2010 en het eigenlijke onderzoek startte in 2013 en werd gepubliceerd in 2018. We werden geconfronteerd met problemen op het gebied van financiering, logistiek en het opbouwen van technische kennis binnen onze organisatie. Door de slechte waterkwaliteit was het moeilijk om de zeegrasvelden in kaart te brengen met satellietbeelden. Dus bouwde OMCAR van 2010 tot 2013 een onderzoeksboot (een aangepaste vissersboot), ontwikkelde vaardigheden in GIS en akoestische methoden en duikersuitrusting. Met financiering van NRDMS, DST, de Indiase overheid, begon OMCAR met akoestisch onderzoek in ondiepe kustwateren in het noorden van de Palk Bay om de locatie voor te dragen als natuurreservaat. Dit was de eerste poging om de zeegrasvelden in India te onderzoeken met behulp van akoestische technologie. De eindrapporten werden ingediend bij de overheid en ook gepubliceerd in 2018. Dit basisonderzoek onthulde de verspreiding van zeegrasvelden in het 'doejongreservaat' tot 35.000 hectare in het noorden van de Palk Bay, dus 500 vierkante kilometer gebied in en rond dit zeegrasbed is geselecteerd om te worden uitgeroepen tot een 'Doejongreservaat' op basis van dit onderzoek door de overheid.

Het toezicht op ziekten bij in het wild levende vleermuizen, knaagdieren en niet-menselijke primaten werd uitgevoerd op belangrijke raakvlakken waar de kans het grootst is dat in het wild levende dieren (direct of indirect) in contact komen met vee of mensen. In Bolivia omvatten de belangrijkste raakvlakken tussen in het wild levende dieren en huisdieren en mensen de zelfvoorzieningsjacht door inheemse gemeenschappen, in gevangenschap levende dieren (reddingscentra en heiligdommen), peri-domestic settings (in en rond menselijke woningen of velden), handel in in het wild levende dieren, winningsindustrieën en veeproductiegebieden. Daarnaast werd er toezicht gehouden op ziekten bij in het wild levende dieren in afgelegen beschermde gebieden voor vergelijkingsdoeleinden en tijdens uitbraken van zoönosen bij mensen. Door ons te richten op gezonde in het wild levende dieren en op gestreste of zieke in het wild levende dieren, wilden we de mogelijkheden vergroten om bekende en nieuwe virussen op te sporen die de menselijke gezondheid kunnen beïnvloeden en het behoud van in het wild levende dieren kunnen beïnvloeden.

Om de detectie van potentiële ziekteverwekkers op monsters die tijdens de PREDICT-surveillanceactiviteiten zijn verzameld te vergemakkelijken, zijn er goedkope consensus PCR-tests op virusfamilieniveau geïmplementeerd in het lokale partnerlaboratorium van PREDICT (IBMB) voor de detectie van 12 verschillende virusfamilies die van belang zijn voor de volksgezondheid bij in het wild levende dieren. Om de diagnostische capaciteit van de referentielaboratoria van het ministerie van Volksgezondheid, CENETROP en INLASA, te vergroten, ontvingen beide laboratoria de PREDICT PCR-protocollen voor het detecteren van prioritaire families van virussen met een zoönotisch potentieel (coronavirussen, hantavirussen, flavivirussen, arenavirussen, alfavirussen, paramyxovirussen, bunyavirussen, filovirussen, henipavirussen, orthomyxovirussen, pokkenvirussen en rhabdovirussen). Daarnaast werden primers en synthetische universele controles gedoneerd aan deze laboratoria voor de detectie en ontdekking van bekende en nieuwe virussen in wilde dieren.

De belangrijkste belanghebbenden (waaronder overheidspersoneel van volksgezondheids-, veterinaire en biodiversiteitsdiensten; personeel van reddingscentra voor wilde dieren; velddierenartsen; biologen; laboratoriumtechnici; en inwoners van inheemse gemeenschappen) werden opgeleid om het risico op het overslaan van zoönosen te onderzoeken aan de hand van de USAID PREDICT surveillanceprotocollen. De training omvatte verschillende onderwerpen, waaronder bioveiligheid en het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (PPE), het vangen van dieren, bemonsteringsmethoden voor verschillende diersoorten, gegevensverzameling, het verpakken en verzenden van monsters, het voorbereid zijn op noodsituaties, systemen voor vroegtijdige waarschuwing en veilige laboratoriumactiviteiten. In alle trainingen over surveillance-instrumenten werd de nadruk gelegd op duidelijke communicatiekanalen. Alle belanghebbenden werden op de hoogte gebracht van de specifieke instanties en personen met wie ze contact moesten opnemen in verband met het risico op ziekten bij in het wild levende dieren, zodat de juiste partijen tijdig en effectief op de hoogte konden worden gebracht.

Deze bouwsteen bestond uit het faciliteren van dialogen tussen voorheen geïsoleerde actoren: overheidsinstanties, onderzoek, lokale mensen, enz. Als de kloven tussen de sectoren worden aangepakt voordat de oplossingen worden geïmplementeerd, kunnen verschillende stemmen en meningen in overweging worden genomen en worden de ontwikkelde oplossingen vaak gemakkelijker geïmplementeerd en geaccepteerd.